Chapter Nine

1.2K 33 4
                                    


I turned to Ailee when my car stopped in front of her house. Ni hindi man lang niya tinago yung pagkabusangot niya sa akin. Napangiti ako.

"Hey, I'm sorry. Stop frowning" I said  to her.

Umirap naman siya sa akin. "Sino ba kasing tumawag sayo kanina? Bakit bigla umurong ka sa usapan natin?"

I sighed. That's Damon. I don't know what he's capable of but I know he's dangerous.

"A friend. Nakalimutan ko may lakad pala talaga kami mamayang gabi" I lied to her. Ano pa bang sasabihin ko?

Umismid naman siya sa akin. "Can't you ditch that? For me?" She asked but later on she sighed. "I'm upset. Make it up to me"

I smirked at her. "Fine"

Tinanggal ko ang seatbelt ko at lumapit sa kaniya. I started caressing her thigh until my hand find its way to her underwear.

"KIER? Oras na. Una na ako ha, See you tomorrow, drive safely" I nodded to Ivy while removing my white coat.

After a minute, I'm now driving my car to my house. I remembered what Damon said awhile ago. Is it true? Maybe not. Paano naman niya alam yung bahay ko? I sighed. Yeah, He's just bluffing.

Or not. Because he is there. At the front of my house.

My house is not far away to my clinic. Kaya mas pinili kong manirahan dito maliban sa tama lang yung laki para sa isang tao. I don't live with my parents. They are in our province. Every holidays, o kapag sobrang stress na ako sa trabaho, dun ko sila binibisita.

Anyway, Damon. How did he know my address?. He is standing beside his car while smoking. Obviously, he is waiting for me. Alam kong pagkagaling sa airport ay dumiretso na siya dito dahil mukha siyang pagod at walang tulog. He is wearing black jeans, white shirt and a black jacket. He looks like a bad boy. Well he is.

I beeped at him. Nakita ko namang sinundan niya ng tingin ang sasakyan ko habang pinapark ko to sa loob ng garahe ko. Mabilis akong pumunta sa kaniya dala ang mga gamit ko

"Hey, you didn't have to be here. I know you're tired. Just go home" Malumanay kong sambit sa kaniya.

Umiling naman siya at tinapon ang sigarilyo bago tuloy tuloy na pumasok sa garahe ko at huminto sa tapat ng pintuan ko. He moved his head to the door, signaling me to open it for him. I sighed.

Naglakad ako patungo sa kaniya habang kinukuha ang susi sa bulsa ko. Huminto ako sa tapat niya. Tinitigam ko siya.

"Damon, j-just go home okay? Besides how did you know where is my house?" Pamimilit ko.

"Just open the door. I'm tired." Mahina naman niyang sambit sa akin. My face softened when I heard that he's tired. Sino ba kasi nagsabi sa kaniyang dumeretso siya dito sa bahay ko.

Wala na akong nagawa kundi buksan ang pinto ng bahay ko at hinayaan siyang makapasok. I know, it is not the right time to argue with him.

"Please sit first, I'll just washed up then I'm going to cook" Saad ko at dumeretso na sa kwarto ko ng hindi siya tinitignan.

Pagkapasok sa bahay ko, ang bubungad ay ang sala sa kanan, at mula sa pinto makikita mo ang dining table kapag dumeretso ka ng lakad. Sa kaliwa naman mayroong limang hakbang na hagdan. Well, what I love about this house ay walang partition. Pagkahakbang mo sa hagdanan, bubungad na sayo ang kama ko.

Sinubukan kong maligo ng mabilis dahil gutom na rin ako, magluluto pa ako. I sighed. I should be mad at damon because of what he did to me that night. But, I know ako na rin ang sumuko nung gabing yun na hindi dapat dahil alam ko lalake ako at babae ang gusto ko. It is a whole new experience. Seeing Damon awhile ago, I know that letting me go is not an option to him. Damon will let me experience different things, and it's crazy because I'm not scared. I'm excited, actually. Napailing na lang ako.

FRAIL (BXB)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon