FRAIL (BXB)

Chapter Seventeen (R18)

WARNING, SPG AHEAD!!
----Dating gawi, please yung mga bata pa diyan, shoo muna okay.

"Ehem" Damon cleared his throat.

For the ninth time, I glared at him. Kanina pa siya tikhim ng tikhim. Nakakainis na.

"What?" Tanong niya sa akin.

"Stop that." Madiin kong sambit sa kaniya na kinangisi niya lang.

He tsked. "Why? My throat hurts, sa tingin mo bakit?" Nakakalokong tingin niya sa akin.

I sighed. Oo na. Aminado naman ako. Last night, I couldn't control myself. I fucked his mouth. I went rough and now he decided to tease me about it.

"Damn baby! You sure you miss me huh?"

Mabilis na dumapo ang kamao ko sa braso niya na kinadaing niya.

"Stop talking Damon. Kumain ka na lang diyan or else umuwi kana."

Nandito kami sa hapagkainan ko, kasakuluyan kaming kumakain nang dapuan siya ng kalokohan. Si Pier naman ay tulog pa hanggang ngayon.

"Nah, I won't go to work today. Didn't I told you? I already finished my works last night. It means I have plenty of time... for you."

I scoffed when he winked at me.

"You can't. My cousin is here. Oh speaking of."  agad kong sabi ng marinig ko ang pagbukas ng pintuan.

Humarap ako sa bagong gising na si Pier. Wala pa rin siyang pang itaas.

Bahagya kong ginalaw ang ulo ko. "Come, let's eat."

Kahit disoriented pa ay dahan dahan naman siyang umupo sa tapat ko, si Damon naman ang katabi ko.

Bahagyang lumapit si Damon sa akin para bumulong. "We didn't get all the way last night. I'm thinking if we can go to my con-"

"Shut your mouth." Pambabara ko sa suhestyun niya. At yun naman ang hudyat para mapansin ng nasa harapan namin ang katabi ko.

"Who is he?" Nakakunot noong tanong sa akin ni Pier bago tumingin kay Damon.

Bahagya akong natigilan kahit na inaasahan ko ng magtatanong talaga siya kung bakit may iba kaming kasama dito sa bahay ko. Naramdaman ko din ang pagtingin sa akin ni Damon at tuluyan ng binigay sa akin ang kalayaan para ako ang magpakilala sa kaniya.

"He's Damon." simple kong sagot pero sa patuloy na pagtitig nila sa akin alam kong kailangan kong dugtungan iyon. Bumilis ang tibok ng puso ko. "H-he is my uhmm" Napatikhim ako dahil parang may bumabara sa lalamunan ko at kailangan kong tumikhim para maalis yun. Sa gilid ko, naramdaman kong medyo napalayo si Damon sa akin kasabay ng pagyuko niya. Hindi rin nakatakas sa akin ang paghigit niya ng hininga tila ba hindi niya bibitawan yun hanggat hindi pa ako tapos sa sinasabi ko. Si Pier naman ay tinitigan ako na parang sinusuri ako.

Gathering all of my strength, I spoke. "He is my boyfriend."

Isang nakakabinging katahimikan ang dumaan sa amin pagkatapos kong sabihin yun. Nakanganga at namimilog ang mga matang nakatitig sa akin ang pinsan ko at si Damon naman ay gulat ding nakatingin sa akin pero hindi nakaligtas sa akin ang kislap sa mga mata niya at ang pilit niyang pinipigilang ngiti. Napairap na lang ako dahil doon.

Ilang segundong nagpalipat lipat ang tingin sa amin ni Pier hanggang sa huminto siya kay Damon. Tinitigan niya heto ng ilang segundo at hindi ko alam kung anong ginawa ni Damon pero sa expression ni Pier parang naintindihan niya na kaagad. Tumango tango siya at tumingin sa akin ng masinsinan.

"I am happy for you. Always remember that I'm at your back."

Napangiti ako sa sinabi niya. I can see he is proud of me. The thought melt my heart.