Lütfen küçükyıldızlarabasmayıunutmayalım, beni motive eden tek şeybeğenileriniz ve yorumlarınız bunları benden esirgemeyin.
Keyifli okumalarˆּ๋᳝ٞׄ🦋ֻּּֽۣ֬ꦿ
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bu kadar gözyaşı, bu kadar acının sonunda doğar mıydı yenidengüneş, her karanlığın ardındaki ışık misali..."
10.Bölüm -Son göz yaşları-
Sabah Hermione'nin sesi ile şişmiş gözlerimi araladım, gözlerim cayır cayır yanıyordu ama umursamamaya çalışarak yerimden doğruldum ve tuvalete ilerledim ağır ağır tüm işlerimi hallettim yüzümün şişliğinin inmesini umarak defalarca soğuk su çarptım ama... Nafile.
"Senin için izin almamı ister misin?" diyen Hermione'ye döndüm.
"Gerek yok, çok boşladım zaten biraz toparlamam lazım." bana usulca kafasını salladı üzerimdeki pijamaları çıkartma gereği duymadan kendi odama adımladım, herkes garip garip bana bakıyordu ne yani hiç mi pijamalı kız görmediniz nedir? Onları umursamayarak odama vardım güzel bir duş almam gerekiyordu hala kendimi oldukça yorgun hissediyordum ayrıcam başım da çatlamak üzereydi, lanet olsun ki iki yudum viski bile bünyeme fazla geliyordu.
"Günaydın (İsmin) de senin neyin var gözlerin kızarmış yüzün şişmiş hasta mısın?" diye merak ve endişe ile sordu Astoria.
"Ağladım" diye geçiştirdim tekrar anlatacak halim yoktu... Bir şey sormasına izin vermeden elime bir kaç parça kıyafet aldım ve banyoya attım kendimi. Pansy zaten uyuyordu...
Soğuk suyu açtım ve bedenimdeki yangını söndürmesi için altında öylece bekledim, titredim, ağladım ama suyun altından çıkmadım... Yanan kalbimin, ruhumun, bedenimin bu soğukluğa ihtiyacı vardı yada bilmiyorum belki de kendimi kandırıyordum. Her şey o kadar üst üste gelmişti ki ben param parça olmuştum bu hikaye en çok ben yaralamıştı en çok bana dokunmuş beni parçalamıştı. Geçmişin acı gerçekleri yüzüme yanan ateşin kıvılcımları gibi çarpmış, sevdiğim çocuk ile aramızdaki imkansızlık yüreğimi dağlamıştı her anlamda çökmüştüm her anlamda dağılmış her anlamda bitmiştim....
Yüzüme ve bedenime çarpan soğuk su göz yaşlarımı gizliyor acılarıma iyi geliyordu, olduğum yerde geçirdiğim dakikalar sonucunda güzelce yıkanmaya karar vermiştim, bana yapılanların acısını kendimden çıkartmak ister gibi tenime bastıra bastıra yıkadım kendimi, bacaklarım kollarım kızardı ama umursamadım belki bedenim acırsa kalbim ve ruhumun acısını unutur nefes alırdım belki bedenimdeki yara ruhumdaki yaradan daha büyük olursa yaşamak daha az acı verirdi...
