Bu bölüme olabilecek en kötü halimle başlıyorum, sınavda olmam gereken saatte odamda yatarken; iyi olmam gereken saatte hastayken.
Kısaca bahsetmek istiyorum, hoşlandığım biri vardı bir kaçaydır devam eden bir durum. Çok sohbetimiz yokaslında neden oldu birden böylebilmiyorum. Ama artık pek de kıymetikalmamalı.
Sevgilisivarmış...
Üzüldüm, ağladım ama burdayım hala. Her zamandan daha çok istedim yanımda en yakınım olsun ama yine en yakındediğimkişiyoktu. Bir şeyleri daha iyi kavramaya başladım sanırım.
Bu üzüntü bana iyi geldi.
Her üzüntü beraberinde acıgetirmezmiş, bunu da öğrendim...
Hepinize keyifli okumalar diliyorum.
Lütfen bol bol yorum yapmayı ve küçükyıldızlara dokunup oy vermeyi ihmal etmeyin ˆּ๋᳝ٞׄ🦋ֻּּֽۣ֬ꦿ
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
-Küçük Kadın-
Hisler, duygular, düşünceler, hayaller ve daha niceleri etrafımda sel olmuş akıyordu. Hissettiğim duygular bazı zamanlar boyumu aşıyordu ama mutlu da ediyordu.
Draco'nun kollarında olmak huzurdu, sükunetti...
Hayatımın en güzel zamanları, en güzel anları dakikaları onunla geçiyordu ve geçecekti de...
"Unutmuştum..."
Burnu bunama sürtündü ardından dudakları buluştu burnumun ucuyla daha sonra alnıma değdi saçlarıma...
Ruhuma dokundu Draco.
"Sen gelene kadar ben de unutmuştum, sen bana tekrar yaşadığımı hissettirme kadar ben de unutmuştum."
"Özür dilerim."
Başımı göğsüne bastırdı parmakları saçlarımın arasında dolanıyordu.
"Dileme, geçti, bitti. Artık burdayız."
Başımı salladım usulca, "geçti..." Diye fısıldadı kader. Geçmiş miydi sahi?