Forgive & Forget ~ Samuel Leijten (dutch)

9 ~ vervangen

Michelle POV

De volgende ochtend ben ik naar huis gegaan om mezelf klaar te maken voor school. Mijn moeder was gelukkig al thuis van haar werk.

Ik ben snel onder de douche gestapt en heb ook maar wat kleding items uit mijn kast gepakt. Ik doe mijn lange bruine haren in een hoge staart zodat ik er niet veel aan hoef te doen. Voor vandaag is het alleen mascara, anders kom ik te laat en ik denk niet dat Kaj dat zal waarderen. Ik moet mijn excuses op een betere manier gaan aanbieden want ik vind het niet fijn dat hij nu zo boos op me is.

Ik ren naar beneden om de sandwich die mijn moeder voor me heeft gemaakt snel naar binnen te werken. Ik pak mijn zwarte converse uit de schoenenkast want ik ben eenmaal al voor de sporty look gegaan vandaag, so why not? Ik ben twee minuten eerder klaar.. Wat een record, Michelle.

''Doei mam, ik ga naar school'' schreeuw ik nog even door het huis maar ik krijg geen antwoord terug. Waarschijnlijk slaapt ze dus al.

Ik doe de deur achter me dicht en ga op de stoep zitten. Ik pak mijn telefoon en oordopjes uit mijn tas om naar muziek te luisteren. Ik zet mijn playlist op shuffle en het eerste liedje dat afspeelt is het liedje dat ik samen met Sam heb gespeeld gister. Dat doet me gelijk denken aan de situatie van gister. Toen hij opeens wegreed omdat hij Kaj's scooter zag staan. Ik heb nogsteeds geen idee waarom hij zo boos werd .

Ik krijg een melding op mijn telefoon dat ik nog maar 20% batterij heb. Lekker is dat. Tegelijkertijd zie ik dat Kaj 5 minuten te laat is. Dat is totaal niks voor Kaj?

Stiekem beginnen er allerlei scenario's in mijn hoofd af te spelen maar ik hoop dat dat niet het geval is. Hij is me toch ook niet vergeten? Hij kan me natuurlijk ook express niet ophalen door dat gedoe van gister. Maar zo is Kaj niet.

Terwijl ik aan redenen denk waarom Kaj me wél zou komen ophalen, hoor ik hem al aankomen. Ik sta op van de stoep en loop alvast mijn voortuin uit.

Zonder dat ik het merk zit mijn veter los. En natuurlijk stap ik op mijn eigen veter en rol ik mijn voortuin uit.

''Nou, je valt ook letterlijk voor me Michelle'' lacht een stem naar me. Nogsteeds liggend op de grond, zie ik dat het niet Kaj's blauwe scooter is waar ik voor ben gevallen. Het is natuurlijk..

''Gaat het wel mimi?'' vraagt Samuel bezorgd.

''Ja, ja. Het gaat prima.'' Ik sta op en wrijf over de pijnscheut in mn knieën. ''Mijn val heeft alleen een mooi gat in mijn nieuwe jeans gemaakt'' zeg ik sarcastisch. Samuel bekijkt het gat aandachtig. ''Achjoh, het is toch in de mode'' zegt hij lachend.

Ik geef hem een simpele glimlach. Ik was vergeten dat Sam altijd het positieve uit situaties probeerde te halen. Eerlijk gezegd, is dat zo'n mooie eigenschap van hem.

''Anyways'' begint hij weer, ''we moeten naar school. Spring achterop Mimi''

Ik zucht diep. ''We zijn al laat, watvoor zin heeft het om nog te gaan?''

Leugen. Het heeft nog veel zin om naar school te gaan. In feite, kunnen we het makkelijk halen want Sam zn scooter gaat veel sneller dan die van Kaj. Maar ik kan Kaj gewoon niet zien op dit moment. Hij heeft me niet opgehaald en ik denk dat dat aanduidt dat er echt iets mis is tussen ons. Logisch ook, het is mijn eigen fout. Vroeg of laat zal ik het toch goed moeten maken met die jongen, maar ik laat hem eerst een tijdje afkoelen. Ik denk dat dat het beste is.

"Mimi, heb je nou geluisterd naar wat ik net zei?" Onderbreekt Samuel mijn gedachtes. "Ik heb soortvan geluisterd.." antwoord ik vaag.

Samuel sluit zijn ogen en schudt zijn hoofd. "Nee babe, ik zei dat we echt naar school moeten. We skippen het eerste uur wel en zeggen dat je bent gevallen. Wat ook is gebeurd, maar we laten het veel ernstiger lijken."