Forgive & Forget ~ Samuel Leijten (dutch)

3 ~ Casual

Nadat ik Kaj heb uitgezwaaid, loop ik rechtstreeks naar mijn kamer. Ik kon niet wachten om thuis te komen. Wat een belachelijke dag was dit.

Ik plof neer op mijn bed en staar naar mijn plafond. Langzaam verdwijn ik in mijn gedachtes en denk steeds aan het moment toen Kaj mijn hand vast pakte. Eigenlijk heb ik geen idee wat het precies te betekenen had, dus daarom laat ik het ook gewoon langzaam bezinken.

Wanneer het lijkt alsof ik in mijn gedachtes verdronken ben, slaat de deur van mijn slaapkamer open. ''Oke Chelle, daar gaan we!'', de luide stem van Lilly galmt door mijn kamer. ''Waar gaan we?'', zeg ik zonder op te kijken, nogsteeds verlamd op mijn bed. ''Niet wij, jij! Je hebt een afspraakje met Samuel, weet je nog?''

Vrolijk huppelt ze naar mijn kledingkast en zwaait beide deuren open. Geconcentreerd bekijkt ze al mijn kleding en begint setjes te maken.

"Lils, is dit echt nodig? Het is maar Samuel." Lilly draait zich geschrokken om, "Maar Samuel? Michelle, hij heeft je misschien pijn gedaan maar hij heeft oprecht spijt. Geef nou maar gewoon toe dat je hem leuk vind, dan zijn we gelijk klaar."

"Uh, pardon?" spot ik. Lilly knijpt haar ogen samen, "Je hoorde wel wat ik zei, probeer maar niet te doen alsof ik onzin brabbel."

Ik ga rechtop op mijn bed zitten en bekijk Lilly haar handelingen zonder nog een enkele woord te zeggen. Ik wacht braaf totdat ze klaar is want persoonlijk heb ik geen zin om een discussie aan te gaan over dit onderwerp.

"Oke Chelle, dit is het!" Ik sta op van het bed om naar de outfit te kijken die Lilly voor me heeft uitgezocht.

Ze heeft gekozen voor een coated, rode broek met daarop een T-shirt in een moon kleur met studs langs de hals lijn. De achterkant van het shirt loopt in een V-vorm naar onder en is helemaal van kant. De schoenen die ze uitgekozen heeft, zijn mijn zwarte enkellaarsjes met een niet al te hoge hak om de outfit casual te houden.

''Uh, thanks Lils'' mompel ik en een zucht ontsnapt mijn lippen.

Ik trek onhandig de uitgezochte kleren aan en bekijk mezelf in de spiegel. Het is niet slecht wat ze heeft uitgekozen maar zelf zou ik er niet veel tijd en moeite aan besteden want hey, zoals ik al zei: het is máár Samuel.

Lilly komt achter me staan en ik zie haar reflectie met een grote glimlach op haar gezicht. 

''Wat sta je nou dom te glimlachen joh?'' vraag ik haar lachend. 

 ''Michelle, het is eindelijk zover. Het moment waar je op hebt gewacht. Samuel is terug en hij vindt je leuker dan ooit. En ik weet dat jij hem ook leuk vind.'' antwoord ze met een serieuze blik.

''Lilly, nee. Niet weer dit verhaal. Hoevaak moet ik nou-''

''Michelle, ik ben je beste vriendin. Dat is alles wat ik jou voorlopig vertel'' onderbreekt ze mij en loopt mijn kamer uit.

Met mijn laarzen in mijn handen volg ik haar naar beneden. Ik pak snel mijn jasje en trek mijn schoenen aan, en dan lopen we samen de deur uit. 

''Zal ik met je meelopen om te controleren of je niet wegrent wanneer je voor zijn deur staat?'' lacht ze, maar ik zie de humor er niet van in. In feite heb ik hier totaal geen zin in. 

''Nee, ik kan mezelf de weg wel wijzen. Ik zie je morgen wel.'' Ik geef haar een knuffel en zie dat ze naar binnen loopt in het huis naast de mijne. Zelf moet ik de andere kant op.

Met kleine passen en tegenzin loop ik naar het huis van Samuel. De weg ken ik uit mijn hoofd. Ik zou het met mijn ogen dicht of achterste voren kunnen lopen. 

Eenmaal aangekomen, schieten de herinneringen mij te binnen. Al die leuke tijden de we samen hebben beleefd staan als het ware recht voor mijn neus. Ik probeer de herinneringen weg te gooien, en me te focussen op wat ik hier kom doen. Muziek. 

Zachtjes druk ik op de deurbel en wacht tot er open word gedaan.