Forgive & Forget ~ Samuel Leijten (dutch)

1 ~ Surprise

''Goedemorgen mam!'' Ik loop met een lach onze keuken in en ga aan het eiland zitten. ''Hoe komt het dat jij in zo'n goede stemming bent om 8 uur in de ochtend?'' Ze kijkt me verbaasd en lachend aan. ''Oh.. je weet wel. Eerste schooldag..'', giechel ik zenuwachtig.

Mijn moeder geeft me een vriendelijke lach en gaat verder met het ontbijt maken. Ik pak mijn telefoon om Kaj een berichtje te sturen:

Kajtje, haal je me op om 9uur? zie je zo, x.

Letterlijk, een paar secondes later krijg ik een berichtje terug van Kaj:

Tuurlijk Chelle, alles voor jou! tot strakjes :)

Ik leg mijn telefoon weg omdat mijn moeder mijn ontbijt voor mijn neus heeft geschoven. Vandaag geserveerd: Pannenkoeken!

Mijn moeder is dol op een uitgebreid ontbijt en staat ook graag in de keuken. Ik heb geluk met haar kookkunsten en vooral ook met haar goede ochtend humeur, waardoor ze nooit chagrijnig een ontbijtje voor me maakt maar het juist met liefde doet.

Ik werk snel een paar pannenkoeken naar binnen en ren naar boven om mijn tanden te poetsen. Wanneer ik klaar ben, kam ik snel mijn haar en pak wat spullen om mijn school tas in te pakken.

Als dat is gedaan, heb ik nog 10 minuten voordat Kaj voor mijn deur staat.

Ik besluit alvast naar beneden te gaan en op mijn gemak mijn nieuwe gehaakte Toms aan te doen. Ik kijk voor de laatste keer naar mezelf in de spiegel en trek mijn shirtje recht.

"Nou Chelle, dit jaar wordt anders" fluister ik mezelf toe. Een diepe zucht ontsnapt mijn lippen en ik loop de deur uit.

Wachtend op Kaj zit ik op de stoep voor mijn huis. Kaj is nooit laat, dus ik maak me totaal geen zorgen om de tijd.

Het is een lekker weertje buiten, nog een beetje fris maar het kan er nog mee door.

Als ik net een beetje van de ochtendzon aan het genieten ben hoor ik onrust mijn kant opkomen. "Hey lekkerding, spring je achterop?" Ik open mijn ogen en zie Kaj met een wijde glimlach op zijn gezicht.

"Jij ook een hele goede morgen Kaj", zeg ik terwijl ik een beetje onhandig achterop zijn scooter terecht probeer te komen. Ik sla mijn armen om zijn middel als teken dat ik all ready ben. Hij pikt het signaal op en rijdt richting onze school.

Eenmaal aangekomen hebben we onze standaard routine: Eerst spullen uit mijn kluisje pakken, daarna spullen uit Kaj's kluisje pakken. Af en toe lopen we nog eens mee met onze vrienden maar meestal ontmoeten we die eventjes in de aula. Tot slot, rennen we naar het lokaal omdat we weer te lang hebben staan kletsen met iedereen.

De eerste les hadden we net op tijd gered. Nou.. soortvan. Meneer Thelen kon het wel door de vingers zien omdat het de eerste week van school is.

"Nou, goede morgen klas en welkom terug. Ik ben jullie muziek docent voor dit jaar. In mijn lessen gaat het negen van de tien keer om doen. Ik zou graag willen weten wat jullie kunnen en daarom gooi ik jullie gelijk in het diepe. Jullie gaan werken aan een liedje. Je mag zelf bepalen wat je ermee doet en dit gaat gebeuren in tweetallen.'' Heel de klas werd onrustig om er zeker van te zijn dat ze een partner hadden waarmee ze konden opschieten. Maar meneer Thelen onderbrak de chaos. ''Ik heb de tweetallen al samengesteld, op alfabetische volgorde.''

Kaj en ik keken elkaar tegelijkertijd aan. Alfabetische volgorde betekent dat wij sowieso elkaar's partner zijn. Hij heet van der Voort en ik heet Vay. 

Met een gerust hart leun ik achterover in mijn stoel terwijl meneer Thelen de paren opleest. Ik vind het heel chill om met Kaj te werken want hij weet als een van de weinige wat ik kan en dat maakt het makkelijker om aan de slag te gaan omdat het vertrouwd voelt. 

''..Lilly en Casper, and last but not least Kaj en Jai.'' ik schiet naar voren uit mijn stoel. Kaj kijkt me met een ernstige blik aan. ''En ik dan?'', vraag ik terwijl ik mijn hand opsteek. Meneer Thelen kijkt van achter zijn bureau naar mij toe. ''Uw naam is?''

''Michelle Vay, meneer.''

''Ah, jep. Ik zie het al. Jij kan we-''

Plotseling zwaait de deur van het klaslokaal open. ''Is dit de klas van Meneer Thelen?'', hoor ik een zware jongensstem zeggen. 

''Ja dat klopt, wat is jouw naam jongeman?'' 

Ik draai me om, om te kijken wie er in de deur opening staat. Wanneer ik de jongen zie, voel ik mijn maag alle kanten opdraaien.

''Samuel Leijten'', antwoord ik geschrokken.