Debt and Pleasure [Completed]

Chapter XXI

FRANZESS

NAGISING ako na may malaking kumot na nakatakip sa katawan ko. Lumingon ako sa tabi ko ngunit wala akong Red na nakita.

Tapis ang kumot na bumangon ako ngunit hindi pa ako tuluyang nakakababa ng kama ay nakita ko si Red na dumarating at may dala na tray ng pagkain.

Wala siyang pang-itaas at nakaitim na joggerpants lang siya.

"Where are you going?" kunot-noong tanong niya sa akin.

"Hindi pa ba lumilipad ang eroplano? Sabi ni Miss Mikaela, forty-five minutes lang ang biyahe—"

"I just took you for more than forty-five minutes and you fell asleep. I told the pilot to launch the flight at 1pm. It's only 11am now. You slept for one and a half hour. Were you tired?" putol niya sa akin at hindi ko alam bakit ikinapula ko ang huling tanong niya samantalang totoo naman na napagod ako.

Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko at umiling ako sa kaniya. "H–hindi naman."

Nakita ko siyang tumango-tango. "Hmm. I see. Don't worry, after you eat, I will surely make you tired that you'll forget getting out of bed. You'll be lying the whole flight . . . naked." Sinundan pa niya nang nakakalokong ngisi ang sinabi niyang iyon na lalo pa yatang ikinainit ng pisngi ko.

"H–hindi naman iyon kasi ang ibig kong sabihin," utal na wika ko, saka ako ngumuso.

"So you don't want it? I thought you love it whenever I take you to the seventh heaven? Am I wrong? Did I just assume?" aniya sa akin pero ramdam ko naman na inaasar niya lang ako.

Tatayo sana ako para pulutin ang mga damit ko na nasa sahig ng eroplano nang bigla niyang sipain ang mga iyon palayo sa kung saan.

"R–Red naman—"

"No. Eat naked. I want to see you naked. I want to watch you eating something I cooked while naked. It looks fun and sexy," aniya sa akin sa nakakaakit na tono at inilapag niya ang tray sa harapan ko.

Akala ko ay aalis na siya ngunit inilapit niya ang mukha niya sa mukha ko, saka ako kinindatan.

"B–bakit?"

"Eat now, baby, before I change my mind and I end up eating you instead," pilyong wika niya sa akin, saka niya bahagyang inilayo ang sarili niya sa akin.

Hindi ko alam bakit ganito siya ngayon. Ramdam ko namang naroon pa rin ang misteryosong atmospera na isinisigaw ng pagkatao niya, ngunit parang iginugupo iyon ngayon ng kasayahan na makikita sa mga mata niya.

Ayaw kong mag-assume. Ayaw kong mag-isip ng mga bagay na alam kong ikapapahamak at ikasasakit ko sa huli. Mas maigi pa na alam ko kung ano lang ang dapat, kung hanggang saan lang ako, at kung ano lang ba ang limitasyon ng mga dapat na asahan ko.

Inipit ko na muna sa mga kili-kili ko ang kumot at hinawakan mo na ang kutsara at tinidor. Mayroong bacon, sunny side up egg, longganisa at kanin sa harapan ko. Alam kong marunong magluto si Red, pero napakadalang niya akong paglutuan kaya't parang gusto kong ipa-laminate ang mga nasa harapan ko ngayon.

"Quit staring at the food, woman. Don't look at them as if they are the yummiest things you've ever seen," pukaw niya sa atensyon ko kaya't naibalik ko sa kaniya ang paningin ko. Nakita kong naging seryoso na naman ang mga asul niyang mata. "It should be me, woman. It should only be me."

Tumalikod na siya at naglakad papalabas ng silid.

Nagselos ba siya sa pagkain?

PASADO alas dos nang makarating kami ng Siargao City. Agad may sumundo sa amin na van at dinala kami sa isang private hotel na napakagara sa paningin ko.