LİLYUM - TAMAMLANDI -

Final

Keyifli okumalar ♡

⛓

Öyleyse, güzel bir kadının ölümü, bu dünyanın tartışmasız en şairane olayıdır...

Edgar Allan Poe

⛓

Etraftaki insanların çığlığı, uzaktan duyulan siren sesleri ve genç kadının acı dolu iniltileri sokaklarda yankılanırken, Gürbüz kolları arasındaki bedeni daha da kendine çekerek yalvarmaya devam etti.

"Asya'm, güzelim n'olur beni bırakma. Lütfen dayan. Az kaldı, birazdan hastaneye gideceğiz. Lütfen sadece biraz daha dayan."

Gürbüz, Asya cafeden çıktığı anda kendisi de oradan ayrılmıştı ve Asya'yı telefonuyla ararken karşıya geçmeye çalışan kişi ile kalbi korkuyla atmaya başlamıştı.

Çünkü arabalar hız kesmeden ilerliyordu ve Asya'nın bilerek yolun ortasına atlamayacağını biliyordu.

Etrafta bağıran insanların sesine Gürbüz'ün de korku dolu sesi katılırken Asya hiçbirini duymuyormuşçasına ilerlemeye devam etmişti ama sadece bir kaç saniye sonra bütün sesleri kesen felaket olmuştu.

Son sürat hızla gelen araba Asya'yı fark etmeden ilerlerken genç kadına çarpmış, bütün trafiğin bir anda durmasını sağlamıştı.

Sadece bir kaç saniye etraf ölüm sessizliğine bürünse de ardından çığlıklar, fren sesleri yükselmeye başlamıştı. Gürbüz arabalar arasından geçerek genç kadına yetişmeye çalışsa da, Asya'nın bedenine çarpan araba ile bedeni yere çivilenmişçesine hareket edememişti. İnsanlar panikle yolun ortasına atılırken bazıları da çoktan ambulansı aramaya başlamışlardı.

Şimdi ise dakikalardır genç kadına bir zarar vermemek için hareket ettirmeden ambulansın gelmesini bekliyorlardı.

Asya, bedenindeki inanılmaz acı ile gözlerini kapatırken bilinci bedenini terk etmemeye yemin etmiş gibi acı çekmesini sağlıyordu. Vücudunun her yeri ağrıyordu ve bu acı gittikçe çoğalıyordu.
Belden aşağısı uyuşmaya başlamışken kafasındaki ağrı şiddetini arttırıyordu.

Vücuduna bulaşan sıvı ile bunun kendi kanı olduğunu biliyordu ama neresi kanıyordu tam olarak hissedemiyordu. Bütün vücudu tarifi imkansız bir acı ile kaplanmıştı ve bilinci kapanmadığı sürece acı daha da artacaktı.

Başında ağlayan Gürbüz'ü sesini duyabiliyor, sıcaklığını hissedebiliyordu ama ağzını açıp bir şeyler söylemek bi yana, nefes alması bile acı veriyordu artık.

"Asya, lütfen... Lütfen dayan."

"Aman Allah'ım! Asya, kızım?!"

"Anne..."

"Yaprak!"

Kalabalığın etrafından sıyrılarak gelen kişiler gördükleri sahne ile hayatlarının şokunu yaşadılar.

Yaprak kanlar içinde gördüğü beden ile bilincini kaybederken, Reyhan ve Veysel hızla bayılan kadını tuttular.

Reyhan, gördüğü beden ile hayatında belki de ilk defa Asya'ya üzülerek ağlarken, Veysel hâlâ önündeki görüntüyü algılamaya çalışıyordu.