" Sıra sizde Maria Hanım" denmesiyle Maria Hanım hayır dercesine başını salladı.
" Ne o, kızlarınızdan mı utanıyorsunuz? "
" Anne sen bir şey yapmadın değil mi?" Deniz ağlayarak sordu.
" Ben, sana kötü hiçbir şey yapmadım Işık. Seni koruyup kolladım sadece. " Maria Hanım, Işık' a karşı büyük bir mahcubiyet hissediyordu.
" Bu olanları biliyordunuz ve sustunuz. Hem de annem, beni size emanet etmişken. " Işık bu cümlesiyle Alihan, Maria' ya dönmüştü.
" Ben- " Maria Hanım başını önüne eğmişti.
" Ben ve annen Almanya' da tanıştık. İkimizde hemşirelik okuyorduk. O, okulu bitirip Türkiye' ye dönüp çalışmaya başladı. Ben Almanya'da kaldım. Benim okulumda bitince ara sıra anneni ziyaret etmeye başladım. "
Alihan gözlerini kırpmadan dinliyordu Maria Hanım'ı çünkü bunları ilk defa duyuyordu.
" O sırada annen babanla evlenmişti. Ben hiçbir zaman Alihan' ın varlığından haberdar olmadım. Sonra annen bir gün beni aradı, kaçmak zorunda olduklarından bahsetti. Alihan'ı anlattı ve başlarına bir şey gelirse sana ve ablana sahip çıkmamı istedi. "
Işık da herkes gibi şimdi öğreniyordu annesi ve Maria Hanım'ın arasındaki ilişkiyi.
" Sonra bir gün Türkiye' den bir telefon geldi. Annen ve babanın ölüm haberi. Ben, hemen geldim buraya. Ne olduğunu öğrenmek çok zordu. Annen, baban ve kardeşinin başına gelenleri öğrendim. Senin kayıp olduğunu söylediler. "
" Sonra mahkemeye gittim. Orada ilk defa gördüm Alihan' ı. Burada aylarca seni aradım ama bulamadım. Sonra geri döndüm Almanya' ya orada evlendim. Bir kaç sene sonra bir telefon geldi. Bir tanıdık senin kaldığın yurdu bulmuş. "
" Ben, seni görmeye geldim. Sana elimde annenden kalan tek fotoğrafı verdim. Bu zamana kadar o günü hatırlamadığını düşündüm ama geçen Papatya' yı bana emanet edip giderken söylediğin sözden sonra anladım hatırladığını. "
" Peki sonra neden hiç arayıp sormadınız beni?" Diye sordu Işık.
" Eşime bu durumları anlattım. O, Alihan' ı tanıyormuş. Seninle görüşürsem başımın belaya girebileceğini söyledi. Ben de korktum. Hem bizim de sıkıntılarımız vardı. Bir süre sonra varlığın çıktı aklımdan. "
" Peki siz nasıl tanışıp evlendiniz? Bize anlattığınız hikayede mi yalandı?" diye sordu Su.
" Hayır, o doğru. Ben babanız ölünce ne yapsam diye çok düşündüm. Türkiye'ye geldim, belki onun ailesi bize yardım eder diye ama etmediler. Bende bu şehirde kimi tanıyorum diye düşünürken aklıma önce Işık sonra Alihan geldi. Alihan' ı buldum, babanızla gerçekten tanışıyorlarmış bana yardım etti, kısa süre sonra evlenmeye karar verdik. "
" Beni, seninle ve Mert ile tanıştırdığı gün anlamıştım senin olduğunu. Annene çok benziyordun, adın da Işık' tı. Çok sordum seni Alihan' a ama bana çok fazla bir şey anlatmadı. Sonra Hülya ile birkaç konuşmasına şahit oldum. O konuşmalardan kaza ve öncesinde olanları öğrendim. "
" Ben, senin iyiliğini düşündüm hep Işık. Seni gözümün önünde tutarsam annene verdiğim sözü yerine getiririm sandım. Bunca zaman konuşamamak, sana bunları anlatamamak çok zordu ama elimden başka bir şey gelmedi. "
"Kazanın öncesinde ne oldu ki?" Deniz sordu.
"O sorunun cevabı da sen de" dedi Işık, Hülya halaya bakarak.
" Öğrenmişsin işte her şeyi, anlatmama gerek yok. "
" Ben biliyorum ama burada ki herkes öğrensin istiyorum. "
YOU ARE READING
Ruhum Kafeste
General Fiction"Kalbimin en derinlerinde ona karşı olan sevgi kırıntılarını kendime bile söylemeye utanıyorum. " Bütün çocuklarını evlat edinen Alihan Karahan yıllarca onlara kurduğu baskı sonucunda bütün istediklerini yaptırırdı. Şu an yetişkin olan bu insanlar...
