the ShowCase :::...

~ Nobody's gonna kiss you

"میخوای دوباره اتفاق بیوفته؟"

شاید باید از این به بعد ، با دو دست دهانم رو بپوشونم تا بفهمم خیلی چیزها باید ناگفته باقی بمونند!

شاید اون موقع بالاخره ساکت بشم و خودم رو از شرمِ بیشتر ، نجات بدم!

و افکارم با جوابِ اون ، ساکت شد:
" هنوز نه. هنوز نمیتونم."

ابروهام با تعجب بالا پرید:
"اوه."

خودش رو به نرمی روی ملافه ها جلو کشید... و بدنِ ترسوی من بىاختیار و آروم عقب رفت!

انگار اون مرد ، برای رسیدن به خواسته هاش ، چندان نیازی به تماسِ جسمی و لمس کردن نداشت!
چرا که فقط همونطور با جلو اومدن ، بدنم رو به راحتی و بدون لمس کردن به عقب هل داده بود و حالا ، دقیقا همونطور که اون میخواست ، من بین دست ها و پاهاش گیر افتاده و روی تخت دراز شده بودم... در حالی که اون کاملا روی من ، روی آرنج ها و زانوهاش ایستاده بود!

قبل از اینکه بتونم واکنش نشون بدم ، صورتش زیر گلوم خزید و نفس عمیقی از عطر تنم گرفت!

چشم هام رو محکم بستم و اون ، بعد از چند دم و بازدمِ دیگه توی فضای بین شونه و گردنم ، سرش رو بالا تر آورد و کنار گوشم زمزمه کرد:
"میدونی که هیچوقت نمیگذارم کسی ببوسدت... مگه نه ، جونگکوک؟"

با گزیدن لبم ، بدون باز کردن چشم هام ، با حرکت کوچیک سرم تایید کردم:
"اوهوم..."

زمزمه هاش روی خط فکم کشیده شد:
"و میدونی که خودم هم فعلا نمیتونم لمست کنم... یا ببوسمت؟"

"او-...اوم..."

سرش رو کاملا جلوم آورد... و با برخورد نفس هاش به لب هام ، پلک هام باز شد و اون ، بارِ دیگه خیره به چشم هام زمزمه کرد:
"پس میدونی که حالا حالا ها قرار نیست هیچ بوسه ای از هیچکس داشته باشی! مگه نه؟"

و من بعد از چند لحظه سکوت و مکث ، با حرکت جزئی سرم تایید کردم:
"میدونم..."

"خوبه."

سرش این بار توی سمت دیگه ی گودی گردنم فرو رفت و بعد از یک نفسِ عمیقِ دیگه ، فشارِ کوچیک ناچیزی رو برای یک لحظه ، روی سرشونه م که با پارچه ی پیراهنِ حریر پوشیده شده بود ، حس کردم...
اون فشارِ سبکِ لحظه ای ، لبهاش بودند.

این خودش پیشرفت بود ، نه؟
حالا میتونست از روی لباس ، تنم رو ببوسه.

همچنین حالا بدن هامون خیلی راحت تر ، نزدیک به هم قرار میگرفتند و فضای بینِ مون ، کمتر از هر وقتِ دیگه ای بود...

این ها همه ش نشان دهنده ی موفقیتِ این روندِ درمانی بود... و این یعنی امید بیشتر برای آزاد شدن از بردگی و جزو اموالِ بقیه بودن!

هرچند... این عمارت هیچ شبیه به اتاقک های برده داری نبود! من چندان شبیه به برده نبودم... و این مرد که روی بدنم قرار داشت و سرش رو بىشرمانه زیر گلوم فرو برده بود ، شبیه به یک ارباب نبود!