𝑬𝒏𝒆𝒎𝒊𝒆𝒔 𝒕𝒐 𝑳𝒐𝒗𝒆𝒓𝒔

Κεφάλαιο 14

POV Άρης

Ξύπνησα από της ακτίνες του ήλιου να χτυπάνε στα μάτια μου πήγα να σηκωθώ αλλά ένιωθα ένα βάρος στη περιοχή του στήθους κοίταξα εκεί και είδα την Κατ να κοιμάται πάνω μου, στην θύμηση της χτεσινής νύχτας έριξα ένα χαμόγελο. Πρώτη φορά νιώθω έτσι για ένα κορίτσι και αυτό με τρομάζει διότι αν την χάσω δεν ξέρω τι θα κάνω. Είναι σαν να εξαρτούμε από αυτήν. Είναι το οξυγόνο μου. Δεν θέλω πια αυτό το στοίχημα αλλά αν το ακυρώσω σίγουρα όλοι θα με λένε φλώρο ή κάτι χειρότερο, αλλά δεν θέλω να την πληγώσω. Μετά από λίγο την ένιωσα να κουνιέται και να ανοίγει τα μάτια της. Ακόμα και έτσι όταν είναι μου αρέσει.

Κατ: Καλημέρααα. Γιατί δεν με ξύπνησες και εμένα για να σου κάνω παρέα .

Εγώ: Γιατί μου αρέσει να σε κοιτάω όταν κοιμάσαι μωρό μου.

Κατ: Έλα τώρα χαζομάρες μες στα χάλια μου είμαι την τσίμπλα στο μάτι και τα μαλλιά σαν του λιονταριού.

Εγώ:  Μου αρέσει το κάθε τι πάνω σου ακόμα και η ποιο μικρή ατέλεια αν είχες βέβαια γιατί είσαι πανέμορφη και έτσι μου αρέσεις. Τις είπα και της έδωσα ένα φιλί στο μέτωπο. Αυτή το μόνο που έκανε ήταν να χαμογελάσει και ένα χαμόγελο μου φτάνει αν ξέρω ότι είναι δικό της.

Κατ: Άρη πεινάω τι θα φάμε?

Εγώ:  Έλα πάμε κάτω να μαγειρέψουμε.

Κατ: ΓΕΙ

Κατεβήκαμε κάτω και είδαμε εκεί την Ανθή με τον Άλεξ αλλά αυτός είναι μέσα στην τσίτα γιατί όμως?

Εγώ: Καλημέρα παιδία.

Ανθή: Καλημέρααα

Άλεξ: Ναι ναι καλημέρα.

Εγώ: Τι έπαθες ρε φίλε και είσαι μέσα στην τσίτα.

Ανθή: Στο τσακ ήταν έτοιμος να μην έρθει και σε ορμίσει χθες. Μου ψιθύρισε στο αυτί. Ει Κατ πάμε να φτιάξουμε κρέπες.

Εγώ: Άλεξ ε..

Άλεξ: Τι Άρη τι? για πες μου λίγο  για να καταλάβω.

Εγώ: Δεν καταλαβαίνω γιατί αρπάχτηκες τόσο πολύ είμασταν ακριβώς ίδιοι μέχρι που γνωρίσαμε αυτές την αδερφή σου την αγαπάω Άλεξ και δεν έχω σκοπό να την πληγώσω.

Άλεξ: Έχεις ένα δίκιο φίλε αλλά δεν μπορώ να την ξανά δω πληγωμένη και να πονάει είναι η μικρή μου αδερφή και έχει περάσει πολλά την αγαπάω πολύ για αυτό σε παρακαλώ αν είναι να την πληγώσεις άστη γιατί δεν πιστεύω να αντέξει ξανά.