𝑬𝒏𝒆𝒎𝒊𝒆𝒔 𝒕𝒐 𝑳𝒐𝒗𝒆𝒓𝒔

Κεφάλαιο 18

Ξύπνησα από της ακτίνες του ήλιου που έμπαιναν από το παράθυρο, άνοιξα τα μάτια μου αλλά αμέσως τα έκλεισα γιατί έτσουζαν από το χθεσινό κλάμα που έριξα. Στην θυμίσει τον χθεσινό γεγονότων άρχισα να ξανά δακρύζω αυτή την στιγμή ένιωθα προδομένη για δεύτερη φορά δεν το πιστεύω ότι την ξαναπάτησα, νόμιζα πως ήταν διαφορετικός αλλά έκανα λάθος όπως πάντα αλώστε δεν ξέρω γιατί κάνω πάντα της λάθος επιλογές και γιατί συμβαίνουν μόνο σε εμένα αυτά τι έχω κάνει εμπιστευτικά ένα αγόρι το ερωτεύτηκα και αυτό με πλήγωσε με το χειρότερο τρόπο που θα μπορούσε. Σηκώθηκα μετά από πολύ ώρα από το κρεβάτι και πήγα στον καθρέφτη μόλις είδα την αντανάκλαση μου έπαθα ένα σοκ δεν είναι κάτι που δεν έχω ξαναδεί αλλά νιώθω ότι κάνω πισωγυρίσματα συνέχει μαύρη κύκλοι κάτω από τα μάτια μου πρησμένα χείλια τα μαλλιά μου σαν λιοντάρι και τα μάτια μου κόκκινα.

Άλεξ: Ει μικρή ξύπνησες?

Εγω: Ναι.

Άλεξ: Ρε Κατ πάλι κλαις για αυτόν δεν αξίζει  είναι μαλάκας που δεν κατάλαβε τι όμορφη κοπέλα είσαι και τι καλή καρδιά έχεις.

Εγώ: Και τι να κάνω ρε Άλεξ τον αγαπάω.

Άλεξ: Το ξέρω Κατ αλλά δεν αξίζει. 

Εγώ: Νομίζεις πως δεν το γνωρίζω αυτό, Άλεξ κατάλαβε με για λίγο πως θα ένιωθες αν σου το έκανε αυτό η Άνθη?

Άλεξ: Δεν θα ήθελα να την ξαναδώ ποτέ. Μου λέει με ένα λυπημένο ύφος.

Εγώ: Ωραία τότε άσε με να στεναχωρηθω όσο θέλω. Κάποτε θα μου περάσει.

Δυστυχώς σήμερα έπρεπε να ετοιμαστώ για το σχολείο και δεν είχα καθόλου όρεξη. Έβαλα μια κοντή, κόκκινη κοντομανικη μπλούζα και ένα φαρδύ τζιν με σκισιματα. Τα μαλλιά μου τα άφησα κάτω, αφού δεν είχα καθόλου όρεξη να τα φτιάξω. Μόλις βγήκα έξω είδα την Ανθή να έρχεται προς το μέρος μου και να με αγκαλιάζει σφιχτά.

Ανθή: Πως είσαι Κατερινάκι μου? Μου λέει με την ελπίδα να ακούσει καλά νέα.

Εγώ: Πως να είμαι ρε Ανθή? Εσύ πως θα ένιωθες αν το αγόρι που εμπιστεύτηκες σε πρόδωσε? Της λέω και δάκρυα απειλούν να τρέξουν από τα μάτια μου.