𝑬𝒏𝒆𝒎𝒊𝒆𝒔 𝒕𝒐 𝑳𝒐𝒗𝒆𝒓𝒔

Κεφαλαίο 24

Εγώ: Πες που είναι η Κατερίνα.

{...}: Δεν πας στο διάολο λέω εγώ.

Εγώ: Θέλεις να παιθάνεις δεν εξηγείται αλλιώς.

Έχουν περάσει δύο μέρες από την τελευταία φορά που την είδα μου λείπει πολύ. Ο μαλακας δεν λέει που την έχουν τον έχω βασανίσει αυτές της μέρες για να μου πει αλλά έχει μήνει τάφος, δεν μπορώ να μην την έχω κοντά μου να μυρίζω το άρωμα της, τι δεν θα έκανα  τωρα μόνο για μια αγκαλιά της. Είμαι κουρασμένος θέλω να ξεκουραστώ αλλά δεν μπορώ μέχρι να είναι ασφαλής. Πάω κοντά του και αρχίζω να τον βαράω χωρίς έλεος.

Εγώ: ΠΕΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΑΜΩΤΟ.

Νιώθω δύο χέρια να με τραβάνε πίσω μακριά του.

Άλεξ: Φτάνει Άρη θα τον σκοτώσεις αν θυμάσαι τον χρειαζόμαστε.

Εγώ: Άσε μας ρε Άλεξ.

Άλεξ: Πάνε λίγο να ξεκουραστείς θα συνεχίσω εγώ.

Εγώ: Δεν καταλαβένεις δεν μπορώ να ξεκουραστώ!

Άλεξ: Άρη σε παρακαλώ άκου με μόνο αυτή την φορά.

Εγώ: Καλά, αλλά θα ξαναέρθω δεν την γλυτώνει από εμένα.

Ξέρω ότι τον έχω κουράσει αυτές της μέρες για αυτό δεν αντιστάθηκα περισσότερο. Είναι και αυτός κουρασμένος όπως κι εγώ αλλά αυτός δεν έχασε τον λόγο που υπάρχει. Όλοι έχουν αδυναμίες ακόμα και αυτός αν την βρούμε τον έχουμε σε όλους νοιάζει το ίδιο πράγμα οι οικογένεια αν έχουν η το άτομο που αγαπάνε αν έχει ένα από τα δυο τοτε σίγουρα θα μας πει.

Εγώ: Τάσο βρήκες τίποτα άλλο για αυτόν.

Τάσο: Ναι πως τον λένε. Χάρης Παπάς.

Εγώ: Αυτά τα λέμε ποιο νωρίς ρε Τάσο αλλά οκ, τώρα θέλω να βρεις πράγματα για την οικογένεια του. Σίγουρα αν έχει οικογένεια θα την αγαπάει πολύ.

Τάσο: Μάλιστα αφεντικό.

Εγώ: Βρήκες τίποτα.

Τάσο: Σχεδόν.

Εγώ: Οκ.

Μετά από 5 λεπτά.

Τάσο: Βρήκα κάτι.

Εγώ: Τι?

Τάσο:...

POV Κατερίνας

Εγώ: Εσύ?

{...}: Γειά σου μωρό μου σου έλειψα καθόλου.

Εγώ: Αν μου έλειπες θα σου είχα στείλει κανένα γράμμα αλλά όπως βλέπεις ούτε σε σκεφτόμουν.