[The Pain] Completed 🍵

[ 14 ] 🍵

[ Unicode ]

ကလေးတွေက အယုံသွင်းရ လွယ် တယ် မှန်ပေမဲ့
စိတ်ကူးယဉ် ကမ္ဘာလေး ထဲက ခဏဆွဲ ထုတ်ထားရမယ်..

><><><

ရိပေါ် လက်လေး တွေ တစွန်းတစ လှုပ်ရှား
လာကာ
ကျောပြင် အထိအတွေ့ကြောင့်
သူဟာ ဆေးလည်း အထိုးမခံထားရသလို၊
အိပ်ယာပေါ်မှာ မဟုတ် သည်ကို
လည်း တစိုးတစမျှ မလင်းတဲ့
အခန်းငယ်ကြောင့်သိ လိုက်ရသည်။

" အ့.. အင်း.."

သူ့လက်တွေက
လွတ်လပ်နေတယ်.. ပတ်ဝန်းကျင်က
ထင်ထားတာထက် အေးစက်နေတယ်...

ညီးသံ တွေကို ကြားရပီး.. သံကြိုးတွေ
တချွင်ချွင်လှုပ်ခတ်သံတွေရယ် ၊ သွေးညှီ နံ
တစ်ချို့ ကို ရပေမဲ့လည်း
ကူညီပေးဖို့ နေနေ သာသာ အရှေ့မှာ
ဘာရှိ မှန်းတောင်မသိဘူး။

ချပ်!...

တစ်ခန်းလုံး ပတ်ပတ်လည်းဟာ ထိန်လင်းသွားပြီး
သူဟာ သစ်သားခုံ တစ်ခုံမှာ
လှဲ လျက်သာ..။

တံခါးပွင့် လာပီးနောက်
လူတစ်ယောက်က ပြုံးရယ်ကာ
တံခါးကို လော့ချလိုက်ပီး..
မျက်နှာချင်းဆိုင်က
သံကြိုးတွေနဲ့ မြင် မကောင်းအောင်
ခေါင်းငိုက်ကျနေတဲ့သူဆီကို
သံတုတ် ဆွဲကိုင်၍ တရွေ့ရွေ့ပင်..

" Baby..ကလေးလေး အိမ်မက် မက်နေတာ မဟုတ်ဘူး...အံ့ဩနေတဲ့ပုံလေးကို အူယားလိုက်တာ နမ်းချင်လာပီ "

" .. ဟင့်အင်း..~ "

ရိပေါ် လက်တွေနဲ့ကာပီး ထိုလူ လက်က လွတ်အောင် ရုန်းပေမဲ့
လည်း အချည်းအနှီးသာ...

မွတ်မွတ်သိပ်သိပ် အနမ်းတွေကြား
မျက်ရည်တွေ ရစ် ဝိုင်းနေတာကြောင့်
သံကြိုးတွေက တချွင်ချွင်ပိုမည်လာသည်...
နမ်းလေ ပိုမည်လာလေ...

ထိုသူ က သွေးတွေ စီးကျနေတဲ့
ဦးခေါင်းဒဏ်ရာကြောင့်
သံကြိုးတွေကိုသာ အသံမည်အောင်
လက်တွေ လှုပ်ရမ်းနေသည်..

" တောက်!.. နားညီးတယ်ကွာ!!! "

ချုပ်ထားရာမှ
လွတ်‌ထွက်သွားတဲ့ ရိပေါ်လေးဟာ
အိပ်ဆေးတွေ ဆက်တိုက်အထိုးခံထားရ
ကြောင့် ပျော့ချွေ ပီး ပြုတ်ကျသွား
တာမို့
သံကြိုးနဲ့ လူကြီးဆီ ကျ ရောက်
သွားတဲ့ ရိုက်နှက်မှုတွေကို မတားလိုက်နိုင်ပေ..။