Lan Wangji kucağındaki adamın saçların okşarken mayışmış bir sesle cevap verdi.
"Ben.. ben seni hayal kırıklığına mı uğratım?"
Kömür karası saçlarda olan iri el durdu.
"Neden böyle söyledin?"
Wei Wuxian uzandığı yerden doğruldu. Lan Wangji onunla olan teması kesmek istemdiği için bir elini, Wei Wuxian'ın ince bileğine sarmıştı.
"Huzursuzsun, öfkelisin ve hayal kırıklığı ile dolusun"
Wei Wuxian parmağında olan yüzüğü gösterdi.
"Sürekli hissediyorum.. ben-"
Lan Wangji daha fazla konuşmasına izin vermedi ve Wei Wuxian'ı hafifçe öptü.
"Beni yanlış anladın.. Sadece kendi sektimde olan insanların bile sana karşı aldığı tavır beni huzursuz ediyor. Güzelce yaşayacağına söz verdim ama seni böyle bir şeyin içine soktum. Verdiğim sözü tutamamak beni rahatsız ediyor."
"Ahh Lan Zhan.. ben umursamıyorum ki bunu. Beni sadece senin anlaman yetiyor. Senden başka kimseye ihtiyacım yok. Bak ben ailemi çok küçükken kaybettim.. onlardan geriye kalan her şeyi Jiang Cheng ge bana getirdi ve bizim için küçük bir ev yaptı. Birlikte o küçük evde ailemizin anıları ile büyüdük. Beraber çok fazla zorluk yaşadık.. insanlar tarafından dışlandık. Bazen yiyebileceğimiz bir parça ekmeğimiz bile yoktu ama asla yaşamayı bırakmadık. Cheng ge çok güçlüydü ve evimizi geri almak içine yanıp tutuşuyordu. Sonra.. sonra bir gün Cheng ge eve gelmedi. Onu çok bekledim ama asla ortaya çıkmadı. Kasabaya indim belki bir şeyler öğrenirim umudu ile ve duyduğum tek şey öldüğü oldu. Ailem öldüğünde onlara ait eşyalarım vardı ama abim öldüğünde elimde onunla ilgili tek bir şey dahi yoktu. Ben o gün ikinci defa ailemi kaybettim. Lan Zhan insanların bana arkasını dönmesi umrumda değil.. benim için önemli olan senin bana yüz çevirmemen."
Wei Wuxian, Lan Wangji'nin kalbine dokundu.
"Burası benim evim.. Lan Zhan sen benim evimsin. Başkasına ihtiyacım yok."
Wei Wuxian elinin altında olan göğüsü okşadı.
"Ben sadece ailemi tekrardan kaybetmek istemiyorum. Mutlu bir şekilde yaşamamız için elimden geleni yaparım ama eğer sen istersen vazgeçerim."
Lan Wangji olumsuz şekilde kafasını salladı.
"Hayır.. sana ve abin olarak gördüğün kişiye güveniyorum."
Lan Wangji kollarını Wei Wuxian'a doladı.
"Mutlu olman için her şeyi yapacağım."
.........................
Wei Wuxian elinde çiçeklerden yapılmış güzel tacı bitirdi ve etrafına baktı. Lan Wangji düzgün bir şekilde yeşil çimenlerin arasında oturmuş tavşanları besliyordu. Wei Wuxian hemen doğrulup ona doğru koşturdu, tavşanlar onun geldiğini görünce hemen Lan Wangji'nin etrafında zıplayıp onun dikkatini çekmeye çalışıyordu.
Wei Wuxian gözlerini kısarak onlara baktı.
"Görüyorsun değil mi? Benden gerçekten hoşlanmıyorlar."
Wangji yumuşakça gülümsedi ve onu yanına çekti.
"Sorun değil çünkü ben senden oldukça hoşlanıyorum."
Wei Wuxian söyleyecek bor şey bulamadı ve panikle elinde olan çiçek tacını Lan Wangji'nin saçlarına taktı.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
