Freaky Horror

H10

Ik keek op mijn horloge en zag dat het al 7 uur 's avonds was, ik moest maar snel een motel vinden om even te slapen. Ik liep verder en verder, tot ik licht zag branden. "Is dat nou een motel?" zei ik tegen mezelf, terwijl ik rende naar het licht. Ik kwam aan en zag dat het Brook Motel heette, ik liep naar binnen met verzopen schoenen en deed ze op het voetenmatje uit. "Goedenavond, hoe kan ik-.. Je helpen?" vroeg iemand, ik keek op en zag een vrouw rond de zestig, ze had grijs haar met zwarte high lights. Een brilletje dat op het puntje van haar neus stond, en ze had een blouse aan met licht roze vlindertjes erop. "Ja graag, ik zou graag een kamer willen." zei ik terwijl ik mijn sokken ook uit trok. "Een kamer.. Voor hoelang wil je hier blijven? Een weekje of twee, misschien?" vroeg ze, terwijl ze op het beeldscherm van haar computer keek. "Hoeveel gaat dat kosten, mevrouw?" vroeg ik beleefd, terwijl ik op mijn blote voeten naar haar toe liep. "Hm, het gaat je dan 86,23 euro kosten meisje." zei de vrouw met een emotieloos gezicht. "En een weekje?" "Dat wordt 43,12 euro." zei de vrouw. "Dat kan ik betalen, doe maar voor een weekje graag." zei ik en ik pakte mijn pinpas.

Nadat ik m'n kaartje had gekregen voor kamer 505D, liep ik door de gangen heen tot ik stopte bij een snoep automaat, ik besloot wat chips te kopen. Ik deed wat geld in de machine en klikte op het scherm. 'Pak uw voedsel uit de bak graag.' stond op het scherm. "Ja maar hoe dan? Hij is niet eens gevallen, stom apparaat, daar gaat m'n 3 euro." zei ik boos en teleurgesteld tegen het apparaat. "Hulp nodig?" zei een stem achter me, ik schrok en viel in de armen van de onbekende. "Jezus, ik schrik me kapot, kan je me de volgende keer niet besluipen, meneer-...?" ik kon m'n zin niet afmaken want ik zag dat het een jongen was van ongeveer 15 jaar, een jaar ouder dan mij, en ik wist z'n naam niet. "Haha, sorry meis, ik dacht dat je misschien wel wat hulp kon gebruiken." hij lachte en legde een hand op m'n schouder. "Ja, ik kan wel wat hulp gebruiken, 1. Weet je waar kamer 505D is? 2. Hoezo doet dit stomme ding zo raar?" zei ik tegen hem. Voor hij begon te praten was ik hem voor. "En 3. Hoe heet je?!" zei ik een beetje te hard. "Zo, rustig, ik ben Johnny Vermeulen. Aangenaam meis." hij stak zijn hand uit en ik pakte hem vast. "Bucky. Bucky Prascot, aangenaam Johnny." zei ik vriendelijk. Johnny gaf het apparaat den klap op het raam, door de trillingen viel mijn zakje chips naar beneden. "Ah, yes bedankt, John!" zei ik vrolijk terwijl ik het zakje chips pakte. "Oh geen dank hoor, ik help graag mensen, maarre kamer 505D is deze kant op, volgt u mij maar dames en heren." zei hij op een deftige toon, ik giechelde en bloosde een beetje. "Bucky, nee! Foei, je hebt Luke weet je nog!" fluisterde ik zo zachtjes mogelijk. 

We liepen verder over de gangen heen, we hebben over van alles gepraat en ons kapot gelachen. Jammer genoeg kwamen we toen aan bij m'n kamer. Ik wou helemaal geen afscheid van Johnny nemen, het was zo'n leuke jongen.. Nog leuker dan Luke.. Ik keek naar de deur toe en weer terug naar Johnny. "Nou, hier nemen we dan afscheid.. Denk ik dan.." zei Johnny met een droevige toon. "Ja.." zei ik zachtjes, ik wou de deur open doen, maar bedacht me en sprong op Johnny af en hield ben stevig vast. "Wow, rustig! Ik krijg geen lucht..-.. Meer binnen!" zei Johnny die probeerde lucht binnen te krijgen. "Ohw, sorry, hèhè.." zei ik, ik pakte m'n telefoon en ging naar nummers toe. "Mag ik je nummer?" vroeg ik meteen aan Johnny. Johnny keek me heel blij aan en pakte zijn telefoon en gaf die aan mij. Ik voerde zijn nummer en belde hem snel zodat hij mijn nummer ook had. "Hier." zei ik, en ik gaf zijn telefoon weer terug. Nadat dat gebeurd was, gaf ik hem een knuffel en een kus op zijn wang, ik deed deur open en liep naar binnen. Wat er daarna is gebeurd, weet ik niet meer..