H11

24 2 1
                                    

Ik werd wakker op de bank, ik keek om me heen en zag allemaal kleren op de grond liggen. "Hm, dat zijn mijn kleren, maar k gooi ze nooit op de grond.." dacht ik bij mezelf. Ik keek verder en zag ineens Johnny naast mij liggen, ik schrok maar bewoog niet teveel, anders wordt hij misschien wakker. Ik zag dat we onder een deken lagen, ik keek heel voorzichtig en zag dat we allebei geen kleding aan hadden. Ik zag in de reflectie van de tv dat ik helemaal rood werd. "Hebben wij 'het' gedaan?!" dacht ik. Ik besloot heel voorzichtig van de bank af te komen en trok meteen m'n ondergoed en pyjama aan. "Dit kan niet waar zijn, met een jonge die ik niet eens goed ken!" fluisterde ik tegen mezelf terwijl ik aan het ijsberen was. Ik hoorde Johnny bewegen en stond meteen stil, ik keek hem met grote ogen aan, en hij draaide zich gelukkig om. Ik liep snel naar de badkamer en deed de deur op slot. "Dit moet een droom zijn, dat moet gewoon!" zei ik tegen mezelf, ik sloeg mezelf hard in het gezicht en besefte dat ik niet aan het dromen was. "Nee, nee, nee!" dacht ik bij mezelf. Ik deed de deur open en schrok, voor mij stond Johnny met een handdoek om zijn middel gewikkeld, hij zag er nog slaperig uit. "Goedemorgen short cake, lekker geslapen?" vroeg hij aan me, terwijl hij me aaide over m'n hoofd. "Uhm, nou ja.. Maar wat is er gisteravond allemaal gebeurd, Johnny?" vroeg ik aan Johnny, terwijl ik naar de grond toe keek. "Gister? Nou je ging naar binnen en voor je binnen was viel je ingezakt op de grond. Ik heb je geholpen naar de bank. Eenmaal bij de bank werd je wakker en vroeg je of ik wou blijven." zei hij, terwijl hij mijn handen vast pakte. "Verder heb ik wat kippensoep voor je gemaakt, je at het in een keer op. Daarna vertelde je alles over je school en je vriendin. Nog gecondoleerd met het verlies, daarna heb je 5 minuten uitgehuild in m'n armen." zei hij terwijl hij de douche aanzette. Ik keek hem na en wanneer hij z'n handdoek afdeed draaide ik meteen om. "Nadat je klaar was met huilen vroeg je of ik wou blijven slapen, en voor ik het wist zoende je me. Je bleef me zoenen en trok mijn kleren uit, ik trok ze toen ook bij jou uit en verder snap je wel wat er gebeurde." zei hij terwijl hij aan het douchen was. "Hebben we het wel.. veilig gedaan?" vroeg ik voorzichtig. "Natuurlijk wel." zei hij.

Het was nu 1 uur 's middags en ik had nog niks gevonden in het bos. Volgens Natasha zou het creepypasta huis hier ergens moeten zijn. "Wat had ze me ook alweer verteld?" zei ik tegen mezelf. Na dat ik eeuwig heb zitten denken kwam ik erachter dat het voor sommige mensen ontzichtbaar zou zijn, als je het wilt vinden moet je iets doen.. "Ze had er ook nog een rijmpje bij gezegd, wat was dat ook alweer?" zei ik, terwijl ik aan het denken was.

"Wie ons graag wilt vinden..
Moet een pad vinden..
Heb je het pad gevonden..
Vergeet dan al je zonden..
Je zonden zijn geen orden..
Ga mensen uitmoorden.."

"Dat was hem!" zei ik enthousiast. Maar wat betekenden het? Ik kwam tot de conclusie dat ik iemand moet vermoorden.. "Maar.. wie? Ik kan moeilijk naar iemand toe lopen en zeggen: 'Hoi, ik ben Bucky leuk je te leren kennen. Mag ik je nu vermoorden?'." zei ik tegen mezelf, ik krabde aan mijn hoofd en dacht nog dieper na. Na een tijdje denken had ik geen keus dan iemand te vermoorden. "Vanavond, 00:00 uur ga ik weer terug naar m'n school." zei ik, en liep nog verder door het bos terug naar Brook Motel. "Ik heb al een idee wie het slachtoffer wordt, trut dat ze is." zei ik.

Het was 23:59 uur, nog een minuutje en ik kon weg. Ik liep zachtjes naar de deur toe en hoorde gekraak achter me, ik draaide me snel om en zag Johnny staan, hij had een blauwe pyjama broek aan met ruitjes erop, en een grijs blanco shirt. "Waar ga je heen rond dit tijdstip?" vroeg hij bezorgd. "Oh, wat ben je toch een schatje, geen zorgen ik ga even wandelen voor een frisse neus, ik zal zo snel mogelijk terug komen. Beloofd!" zei ik, ik gaf Johnny een knuffel en een kus, ik deed de deur achter mezelf dicht en liep naar terug naar de bewoonde wereld.

Na 40 minuten lopen kreeg ik een belletje van Johnny, ik nam op. "Je zei dat je snel terug zou zijn." zei hij met een zielige toon, ik smolt weg, hij was zo lief! "Ja ik weet het, maar ik blijf toch nog wat langer weg, het is zo mooi hier! Weet je wat, als ik terug ben gaan we een film kijken dat jij leuk vindt, is dat goed?" zei ik tegen Johnny, het bleef stil. "Oke, is helemaal goed, zie ik je later. Maar wees wel voorzichtig!" zei hij, voor ik iets kon zeggen had hij al opgehangen.

Freaky HorrorWhere stories live. Discover now