H17

18 2 2
                                    

"Kijk, dit is dus mijn kamer, Buck." zei Eyeless Jack enthousiast. Hij had een donkerblauwe kamer, zijn bed was verroest en versleten. Hij had een wit dekbed net vegen van bebloede handen. Aan de andere kant van de kamer stond ook een bed, maar geen accessoires eromheen, gewoon leeg. "En je deelt je kamer met?.." vroeg ik, terwijl ik aan het rondkijken was. "Met niemand, iedereen heeft een kamer maatje. Behalve Ticci Toby, Masky en ik." zei Eyeless Jack op een verbaasde toon. Hij ging op zijn bed zitten en maakte een gebaar dat ik naast hem moet zitten. Ik liep naar hem toe en ging zitten. Het bed kraakte aan alle kanten. "Geen zorgen, het bed zakt heus niet in hoor." zei Eyeless Jack vrolijk. "Maar je zou me toch de logeerkamer laten zien?" zei ik, terwijl ik opstond en een beetje rond liep. "Oh ja, dat is waar ook! Kom volg mij!" zei Eyeless Jack, hij pakte me bij mijn pols en sleurde me mee.

Eenmaal aangekomen bij de volgende kamer, die van Masky, kreeg ik een hartaanval. Eyeless Jack pakte me op bij mijn middel en sloeg me over zijn schouder en rende snel de gang door helemaal naar het einde toe. Ik zag sommige Creepypasta's hun hoofden om de hoek te voorschijn komen omdat ze gestamp hoorden. Ik werd helemaal rood. We kamen aan bij de laatste kamer en Eyeless Jack minderde zijn vaart. ''En? Was het leuk?'' vroeg Eyeless Jack opgewonden, terwijl hij me terug neerzette op de grond. ''Was ik niet te zwaar voor je?'' vroeg ik verbaasd, terwijl Eyeless Jack me heel vragend aankeek. ''Nee hoor, je bent echt de lichtste van dit hele huis! Ja.. Op Masky na dan.'' zei Eyeless Jack. ''Nou dat is nog is een compliment, Eyeless Jack.'' zei ik heel lief tegen Eyeless Jack, Eyeless Jack schudde zijn hoofd. ''Nee nee nee, noem me geen Eyeless Jack, maar noem me zoals elke Creepypasta me noemt in dit huis, EJ.'' zei Eyeless Jack vrolijk. ''Ik zal het onthouden, EJ.'' zei ik vrolijk. EJ deed de deur open en ik zag een bed, kast en een raam met balkon. Maar voor de rest was het helemaal leeg. "Tadaaa!" zei EJ enthousiast, hij rende de kamer binnen en ging er vrolijk in staan. "Is dit de logeerkamer?" vroeg ik aarzelend. EJ keek om zich heen. "Ja.. Vindt je hem niet mooi?.." vroeg EJ teleurgesteld.. Ik rende naar hem toe en gaf hem een knuffel. "Nee nee! Ik vind hem heel mooi!" zei ik snel, en ik keek naar boven. EJ was iets van 1.89 cm en ik ben maar 1.69 cm. "Waar is mijn rugzak?" vroeg ik aan EJ, EJ keek rond en dacht na terwijl hij mij nog steeds vast hield. "Volgens mij heeft S hem. Oh, dat is Slenderman, trouwens." zei EJ, hij pakt mijn pols en rende de kamer uit.

Hij botste bijna tegen Slenderman aan, hij stond stil en zwaaide. "Hey S, heb jij de rugzak van Bucky?" vroeg EJ terwijl hij naar mij wees. "Nee.. Die heb ik niet meer. Iemand heeft hem meegenomen. Denk ik." zei Slenderman terwijl hij de kast opende en een Gucci tas eruit haalde. "Oh! De tas!" zei EJ hyper. Hij keek mij aan en daarna weer terug naar Slenderman. Ik keek naar de tas en zag daarna Jeff op de achtergrond heel snel weg lopen. "Uhm, ik moet naar de wc toe, ben zo terug!" zei ik snel, en rende de kant uit waar Jeff heen ging. Ik opende een willekeurige deur en deed hem daarna weer dicht, dan leek het voor EJ en Slenderman dat ik naar de wc ging. Ik rende snel verder, ik rende naar buiten en was bijna bij Jeff, ik maakte een sprong en landde op zijn rug. "Hoi Jeff!" zei ik vrolijk, terwijl we allebei op de grond vielen. "Wat is dit? BUCKY!" zei Jeff boos, hij lag nu met zijn rug op de grond. Hij wou opstaan maar ik liet het niet toe, ik draaide me snel om en ging boven op hem zitten. "Voordat je boos gaat doen en gaat dreigen, wat gebeurde er net?" vroeg ik snel en bezorgd. Ik was bang voor het antwoord, wat nou als hij het net alsof deed zodat ik mezelf zou snijden? Wat als het echt was? Ik was bang. "Jeff, asjeblieft zeg het me. Ik wil het weten, ik wil weten waarom je ineens inzakte." zei ik bezorgd. Jeff bleef me dodelijk aankijken, het bleef heel lang stil. Tot Jeff zuchtte en zijn mond opende..

Freaky HorrorWhere stories live. Discover now