Derek Diary

Part 41-συνεχεια...

Άρχισα να σκέφτομαι τα γεγονότα, δεν πιστεύω ότι έκανε αυτό που ήθελε ο πατέρας της, έχω νευριασε πάρα πολύ μαζί της...
Δεν τον ήθελε καν,δεν τον ένιωθε πατέρα και τώρα σύμφωνει σε ότι εκείνος της λέει χωρίς αντίρρηση,δεν την αναγνωρίζω πια!Δεν μπορώ να πάω στο σπίτι και αύριο να πάω σχολείο σαν να μην τρέχει τίποτα, δεν μπορώ να την ξανά δω, ήταν καλό για να είναι αληθινό, θα φύγω από εδώ...
Θα πάω στον πατέρα μου, θα ζήσω μαζί του στα καράβια, θα γίνω ναυτικός, εξάλλου αν συμφωνήσει ο πατέρας μου θα με αφήσουν και εκείνοι, ναι...αυτό θα κάνω..!"
Οδηγησα όλην την νύχτα, την άλλη μέρα το μεσημέρι  έφτασα στην επόμενη στάση του πατέρα μου, η τύχη είναι μαζί μου...
Είδα από μακριά το καράβι του, ήταν εκεί,σκούπιζε το κατάστρωμα..
"ΜΠΑΜΠΑ?" γύρισε αργά το κεφάλι του και με κοίταξε, τα μάτια του γουρλωσαν, πέταξε την σκούπα κάτω και έτρεξε για να έρθει σε εμένα..

Μετά από λίγα λεπτά ήρθε, έτρεξα πανω του και τον αγκάλιασα...
"τι κνς εδώ?" ήταν αυτό που μου είπε πριν μου πει το οτιδήποτε
"ήρθα να δουλέψω μαζί σου!" "χαχαχα...οχι!Εσύ είσαι μικρός,πρέπει να πας σχολείο..." "μπαμπά?θέλω να έρθω εδώ!" "ΟΧΙ!κοίτα...χαίρομαι που
είσαι εδώ και σε είδα αλλά είμαι εδώ για σένα, θέλω να μορφωθεις και να είσαι καλά..."
Μιλήσαμε για άλλη μισή ώρα, μετά από δύο ώρες ήμουν στο δρόμο και γύρναγα πίσω... Δεν ξέρω πως αλλά τα κατάφερε να με πείσει να γυρίσω πίσω και να συνεχίσω το σχολείο, πήρε τηλέφωνο τους θειους μου και τους είπε ότι μου είπε να πάω να τον δω για να μην ανησυχησουν και ότι σύντομα θα γυρνουσα, πάντα τα καταφέρνει να περνάει το δικό του και τώρα που το ξανά σκέφτηκα και το ξανά συζητησα ήταν βλακεια μου αυτό που σκέφτηκα, πρέπει να της μιλήσω, ας κρατήσει όσο γίνεται...

Την άλλη μέρα το πρωί είχα φτάσει, η ώρα ήταν περίπου 13.30 και είχα να κοιμηθώ μέρες, έχω να κοιμηθώ από τότε που κοιμήθηκα με την Mel, αυτός ήταν ύπνος... Δεν είδα την Claire, την είχα ξεχάσει, μαζί της ήμουν ο παλιός εαυτός μου, εκείνη ήταν το άλλο μου μισό.Πως μου πέρασε από το μυαλό να την αφήσω...Θα πάω στο σχολείο να την βρω! 
Πήγα στο σχολείο όσο πιο γρήγορα μπορούσα,αλλά τζάμπα πήγα,είχαν σχολασει όλοι...
Μπήκα πάλι στο αυτοκίνητο και πήγα σπίτι της, ήμουν αποφασισμένος να τα βάλω και με τον ίδιο τον θεό!
Έφτασα έξω από το σπίτι της
και υπήρχε ένα φορτηγό wtf...?!
Άφησα το αυτοκίνητο από έξω και κοντεψα στο φορτηγό μέσα στην αυλή "μα που πηγ..?!" "ψάχνετε κάτι?"
Ένας τύπος βγήκε από το σπίτι της Mel με μια πολυθρόνα αγκαλιά "ν..ναι..η οικογένεια που ήταν εδώ?"
"μετακομισαν.. " "Ε?"
Τα μάτια μου πηδισαν έξω "πήγαν Αγγλία... Ξερς αυτός που έχει το σπίτι είναι πολύ πλούσιος και πήρε την οικογένεια του και έφυγαν...Άκουσα ότι το έκανε για την κόρη του.."
ΣΚΑΤΑ!
Που θα την βρω τώρα? "ξέρετε ποτέ έφυγαν?" "ναι σήμερα το πρωί,ξημερώματα " "ευχαριστω! "
Έφυγε...δεν το πιστεύω, έφυγε μαζί με αυτόν...
Σκατα!!! Ήταν το μόνο που έλεγα και ξανά έλεγα.
Πήγα στο σπίτι και ευτυχώς που έλειπαν όλοι, ήθελα να μείνω για λίγο μόνος μου, δεν το πιστεύω ότι με παράτησε εδώ και σηκώθηκε και έφυγε με τον κωλοπατερα της!!
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ....
ουφ...ανάσες, ηρεμισε φίλε, ηρεμισε
Μια λεπτή φωνή έλεγε μέσα μου, πήρα την λάμπα που είχα πάνω στο γραφείο και την πέταξα στον τοίχο με όση δύση είχα πάνω μου.
"DEREK? ΕΣΥ ΕΙΣΕ ΕΔΩ?DEREK??! "
Η θεία Rose γύρισε, πρέπει να μαζέψω πριν τα δει, Εσκυψα πάνω από το κομμάτια της λάμπας και αρχισα να τα μαζεύω, η πόρτα άνοιξε και η προσοχή μου στράφηκε στην πόρτα ξεχνωντας ότι μαζεύω γυαλιά με αποτέλεσμα να κοπω αρκετά βαθιά...
"derekkkkkk...ΧΤΥΠΗΣΕΣ..?ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ!! Αιμορραγεις!έλα θα σε πάω στο νοσοκομείο..." "δεν χρειάζεται θεία, είμαι καλά... Απλα ένα ατύχημα ήταν "
"οχι.. Περίμενε, θα πάρω τον θείο σου τον Ben να του πω να πάρει την Lila από το σχολείο..."

Η θεία μου επέμενε να με πάει και εγω αρνιωμουν συστηματικά, μετά από λίγα λεπτά είχαμε πάρει ένα ταξί και με πήγαινε στο νοσοκομείο...
Πάντα το δικό της γίνεται!
"ευχαριστούμε.." η θεία Rose πλήρωσε τον ταξιτζη και σχεδόν με εσυρε μέχρι το νοσοκομείο "θέλουμε ένα γιατρό.."
Είπε στην κοπέλα στην ρασεψιον
"μάλιστα...θα σας δεχτεί τώρα!"
Πήγαμε στον γιατρό και μου είπε ότι ήμουν τυχερός, αν το άφηνα θα είχα μολυνθεί σε δευτερόλεπτα, το καθάρισε και το έδεσε καλά και σφυχτα...
"στα έλεγα εγώ!"
"ναι θεία μου το είπες..."