Derek Diary

part 43

Ακολούθησα την νοσοκόμα "εδώ είναι.." μπήκε εκείνη μέσα και μετά εγώ, υπήρχαν αρκετά πτώματα και είχε πολύ κρύο, ήταν δύο γιατροί που κοίταγαν ένα πτώμα άντρα και απέναντι τους πολλά μεγάλα συρτάρια, είχε δύο μικρά παράθυρα που έμπαινε ελάχιστο φως
"τον αναγνωρίζετε ?" "ν..ναι.. Αυτός είναι..." έριξε πάνω στο πρόσωπο του πάλι το λευκό σεντόνι και πήγε δίπλα "είναι η αδερφή σας ?" "ναι..."
Προσπαθούσα να συγκρατηθω και να μην κλάψω,να μείνω στην θέση μου αλλά ήταν πολύ δύσκολο, μου κόπηκαν τα πόδια, χθες ήταν όλα καλά, η ζωή μου ξανά έφτιαχνε, θα τα άφηνα όλα πίσω... Είχα οικογένεια και κοπέλα, τώρα δεν έχω τίποτα...
Σκουπισα τα μάτια μου και βγήκα έξω, πρέπει να μείνω δυνατός και για εμένα και για την Θεία μου!
Περπάτησα μέχρι το δώματιο της και μπήκα μέσα κρυφά, την είδα να κοιμάται, πλησίασα και έπιασα το χέρι της... "θα είμαι εδώ για σένα! "
Της άφησα ένα απαλό φιλί στο μέτωπο και βγήκα από το νοσοκομείο, είχε ήδη βραδιάσει....
Χρειάζομαι αέρα,πρέπει να πάρω μερικές αποφάσεις...
Περπαταγα για ώρες, κλωτσαγα ότι βρισκόταν στο δρόμο μου και τελικά πήρα μια απόφαση...
Θα δουλέψω, τέλος το σχολείο, πρέπει να βοηθήσω την Θεία μου!
Η ζωή τα φέρνει περίεργα, ήμουν καλά μετά πέθανε η κοπέλα μου... Οχι..οχι αυτοκτόνησε η κοπέλα μου μετά βρήκα αδερφή, οικογένεια και μια άλλη κοπέλα και ξανά έφτιαξα την οικογένεια μου και φτάνω στο μέρος που χάνω την οικογένεια μου και την κοπέλα μου...
Η ζωή μου καταστράφηκε δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσω, θα σταματήσω το σχολείο και θα δουλέψω για να συντήρηση την Θεία μου!
Μετά από  τρεις μέρες η θεία μου πήρε εξιτηριο, είχα βρει δουλειά σαν βοηθός μηχανικού και το κεφάλαιο ζωη-σχολειο είχε κλείσει..
Δέκα χρόνια αργότερα η θεία μου πέθανε, την κέρδισε ο καρκίνος, τα τελευταία της λόγια ήταν "θα δώσω χαιρετίσματα..."
Έμεινα σε ένα σπίτι μόνος μου, εγώ και ο wisbo... Είναι ο σκύλος μου, τον έχω εδώ και τρεια χρόνια, ει αν κοντός μαύρος και σαν λουκανικο...
Ακόμα δουλεύω στο συνεργείο αλλά τώρα όχι σαν βοηθός, είμαι υπεύθυνος..
Ο Ian έχει παντρευτεί, τα ξανά έφτιαξε με την πρωιν του και έχουν ένα γιο δύο χρόνων, <<από νωρίς στα βάσανα >> του λέω κάθε φορά, μαρεσει να τον πειράζω...

+οχτώ χρόνια

Έχω δεκαοκτω χρόνια πάνω κάτω να δω την Melanie και την σκέφτομαι κάθε μέρα, δεν έχει βγει στιγμή από το μυαλό μου...
Θα είναι πάντα στην καρδιά μου.Wisbo γιοκ...Τον πάτησε αυτοκίνητο, φυσικά και του έκανα μήνυση αλλά δεν βγήκε τίποτα!

Ντριννννννννννννννννν
Άνοιξα τα μάτια μου, τα ξανά έκλεισα και μετά από λίγο σηκώθηκα για δουλειά!
Είχα ήδη αργήσει, νόμιζα ότι είχα κλείσει τα μάτια μου για πέντε λεπτά αλλά ήταν είκοσι!
Ντυθηκα και έτρεξα γρήγορα στο αυτοκίνητο, τέλεια σήμερα έπρεπε να έχει κίνηση....
Έφτασα αρκετά αργοπορημενος "αργησες!" "συγνώμη αφεντικό!"
"Αυτό το έφερε σήμερα μια κυρία, μέχρι αύριο να το έχεις έτοιμο, θα έρθει το μεσημέρι..."

Λαλαλαλαλαλαλλα καινούργιο κεφάλαιο...Ποια να είναι η κυρία άραγε....Αύριο συνέχεια!!