Euphoria |Jikook

8|Kahve

İyi okumalaaar, oy ve yorum atarsanız beni çok mutlu edersiniz<3

Bol bol yorum istiyorum, fikirleriniz benim için çok önemli ༎ຶ‿༎ຶ

  Vita, sabah kalktığında yanında Jungkook'u görememişti. İşlerini halletikten sonra odadan çıkıp yemek salonuna doğru ilerlemişti nişanlısının orada olacağını düşünüp. Odasından çıkar çıkmaz büyük bir hazırlıkla karşı karşıya kalmıştı. Normal karşılıyordu çünkü yarın düğün törenleri vardı. Etrafta koşuşturan çalışanlar vitayı görünce saygıyla eğilip işlerine devam ediyordu.

   Jimin süsleme için seçilen renkli krizantemleri görünce huzurla gülümsemişti. Krizantem, Jimin'in en sevdiği çiçek türüydü ve eski krallığında kendi ektiği bir krizantem bahçesi vardı. Çiçeklerden yapılan çelenklere dalmışken aldığı feromonlarla arkasına dönüp gülümsemişti. "Ah, bende sizi arıyordum. Krizantemlere dalmışım."

Delta prens gülümseyip eline mor bir krizantem alıp, vitanın kulağına yerleştirmişti nazikçe. O sırada konuşmayı da ihmal etmiyordu. "Mor krizantemin anlamını biliyor musunuz?" Jimim olumsuz anlamda başını sallayınca, Jungkook altın sarısı saçlardaki işini halledip gülümsemişti. "Asaleti temsil eder, size çok uyacağını düşündüm."

"Çok naziksiniz prensim." dedi vita hayran bakışları altında. Jungkook iltifatı duymamazlıktan gelip aklına yeni gelen şeyle Jimin'in elini tutup ilerlemeye başlamıştı. "Söylemeyi unuttum, birazdan aileniz gelecek yarınki tören için. Ayrıca arkadaşınız ve kuzeniniz de gelecekler."

  Jimin sevinçle gülümseyip daha hızlı ilerlemeye başlamıştı. Buraya geleli çok olmuyordu fakat arkadaşlarını fazlasıyla özlemişti, burada kimse kendisine kötü davranmıyordu -davranabileceklerini de pek sanmıyordu- ama arkadaşlarının yokluğu bariz bir şekilde hissediliyordu. Ailesini de özlemişti tabii, fakat onların yokluğuna alışıktı. O küçükken krallıklar arası yemekler ve toplantılar çok olurdu bu yüzden dadısıyla çok yakın olmuştu. Ailesini suçlamıyordu da, bir krallığı yönetmek kolay değildi ayrıca zamanları oldukça kendileriyle vakit geçirmişlerdi. Küçükken düştüğünde onu Hoseok ve Jin kaldırırdı, aralarından başka biri düşse yine aynı döngü devam ederdi. Bu yüzden aralarında kardeşlikten öte bir bağ vardı. Seokjin yağmurlu gecelerden çok korkardı, o zamanlar Hoseok ve Jimin ikilisi yastıklarından insan silüeti yaparak odalarından gizlice sıvışıp, Jin'in yanına gidiyorlardı. Sonunda hep yakalanıp dadılarından azar değselerde buna değiyordu.

    Bahçeye çıktıklarında krallığın kapısı çoktan açılmış, içeri at arabaları giriş yapıyordu. Jimin at arabalarının durmasını beklerken ortadaki at arabasının kapısı daha durmadan açılmıştı ve iki arkadaşı anında yeri boylamıştı. "Jin salak mısın?! Kapıyı niye hemen açıyorsun?"

  Hoseok söylenerek üstündeki Jin'i itmeye çalışırken, Jin onu umursamadan üstüne basarak, vitanın yanına koşturmaya başlamıştı. "Jiminie!"

Jimin kollarını açınca ikisi hızlıca sarılmıştı. "Sizi çok özledim." dedi Jimin kafasını arkadaşının omzuna gömerken. O sırada Hoseok üstündeki tozları silkeleyip "Bensiz mi sarılıyorsunuz? Hain arkadaşlar!" diyerek aralarına katılmıştı.

Uzun süreli grup sarılmalarını kraliçe Park bölmüştü. "Bizi hiç özlemedin galiba Jimin?"

Jimin gülüp arkadaşlarından ayrılarak annesine sarılmıştı. "Özlediğimi biliyorsun anne." Mızmızlanması kraliçe Park'ı güldürürken bu sefer babasına sarılmıştı. "Nasılsın tatlım? Prens Jeon sana iyi davranıyor mu?"

Vita kafasını okşayan babasına karşı kafasını eline doğru eğmişti. "Evet baba, burada mutluyum fakat sizleri özlüyorum."

"Bizde seni özlüyoruz. Evlendikten sonra her zaman ziyarete gelin olur mu?" dedi kral Park oğluna gülümseyerek. Jimin de başıyla onaylayınca bu sefer Jungkook onları selamlamıştı. Dışarıda fazla durdukları için hepsini salonda ağırlamışlardı. Kral ve kraliçe Jeon'un ardından, Jungkook'un arkadaşları da dev salona giriş yapmıştı. Jin tam karşısında içini ısıtan gülümsemesiyle arkadaşlarıyla konuşan bedeni görünce kalbinde bir çarptıntı hissetmişti. "Jimin, bu sanat eseri gibi olan alfa kim?"