First kiss ~Soukoku Omegaverse~

Yedinci Bölüm; Duyguların Farkına Varmak

Keyifli Okumalar...🖤

Kafedeydim. Her zamanki gibi. Ama bir değişiklik ve tuhaflık vardı. Ne mi?

Geçen iki gün boyunca Dazai her öğleden sonra kafeye geliyor ve kahve sipariş ediyordu. Pekâla tabiki de buraya kadar hiçbir sıkıntı yoktu.

Fakat kahveyi söyleyip 5 saat hiçbir şey söylemeden olduğu yerde oturup beni izlemesi...

Bu kesinlikle tuhaftı.

Şimdi ise yine olduğu yerde arkasına yaslanmış bir şekilde beni izliyordu. Ona "git" desemde müşteri memnuniyetinin önemli olduğunu, böyle davranmaya devam edersem kovulabileceğimi söylüyordu. Ki, haklı da sayılırdı. Çünkü;

Ne zaman bu şerefsize bağırsam, Yuki-san arkamda beliriyordu! Ve doğrusunu söylemek gerekirse, Yuki-san kızınca çok korkunç oluyordu...

Yine aynı zamanlardandı. Dazai gelmiş ve kendisine güzel bir köşe tutmuştu. Bacağını dizine koyarak yayılmış, üzerindeki spor takımla beraber oturuyordu.

Tezgah arkasından sinirle diş gıcırdatırken, Tachi ve geri kalan çalışanlar bana merakla bakınıyorlardı. Ama bir sorun daha vardı...

Tanrım ne zaman sorunlarım biticekti ki!!?

Bu aptal Dazai bu kafeye adımını atar atmaz tüm herkesin dikkatini çekmişti. Öyle ki, çalışanların neredeyse hepsi o aptalın siparişini almak için birbirlerini eziyorlardı.

Ama Dazai siparişlerini "hizmetçisi(!)" olarak benim almamı, benden başka birisi gelirse, bırak onunla göz teması kurmasını, ağızını bile açmıyordu!

Üstelik sadece beni işaret parmağıyla gösteriyordu!

Ah, Tanrım çok sinir bozucu...

Güneş gözlüğünün altından bana sırıtan bedene sinirle ilerledim ve sipariş defterimi çıkarıp kalemi elime aldım. Kapağını ağızımda açıp boğuk bir sesle hem not almaya hem de önümdeki sırıtan şahısa sorumu yönelttim.

-Her zamanki mi?

-Her zaman ki? Hayır hayır, bu sefer latte istiyorum.

Tek kaşımı kaldırırken, "Ne sikimse" edasında başımı sallayıp not aldım ve arkamı döndüm. Ama dönmemle bileğimi tutan elle duraksadım.

-Yanına da pirinç omleti hazırlar mısın? Ama senin yapmanı istiyorum. Sabah yaptığının tadı hala damağımda.

Sesli bir şekilde söylemesiyle irkilirken, kafe suskunlaşmış ve tezgah arkasındaki kızların sesleri kafede yankılanmıştı.

Yanaklarım kızarırken, elimi hızla çektim ve arkamı dönüp tezgahın arkasına geçip defteri sert bir şekilde tezgaha vurdum. Kalem kapağını ağızımdan kenara fırlatıp tok bir sesle yere düşmesini sağlarken, kalbim tekrardan ağızımda atmaya başlamıştı.

Omzuma konan elle başımı biraz çevirdim ve Tachi'nin endişeli yüzü ile karşılaştım. İç çekip başımı iki yana salladım ve çaprazımdaki kapıdan mutfağa giriş yapıp kapıyı ardımdan kapattım.

Önlüğü hızlıca giyinip boneyi başıma bağladım ve hızlıca ocak başına geçtim. Yanımdaki şefleri umursamamaya çalışarak aptalın pirinç omletini hazırlamaya başladım...