Same Days, Same Nights [M2M, SPG] (Danmax Shorts)

VII

Isang maaliwalas na umaga ang bumungad sa aking paggising. Malakas na sinag ng araw ang tumagos sa bintana at tumatama sa aking mukha. Nagliliwanag ang maputi kong balat.

Malamya akong bumangon at nag-unat ng aking mga braso't binti. Tumayo ako at sinubukan ilakad ang aking binti palabas ng kwarto upang tumungo sa dining area kung saan nakaupo si Bryan.

Natanaw ko siyang inaayos ang pumpon ng mga rosas sa plorerang naka-display sa mesa. Tinititigan niya ito na waring nabibighani sa bawat matingkad na kulay pulang mga talulot.

Nakasuot na siya ng kaniyang unipormeng pamasok sa trabaho. Kulay abong polo at itim na slacks. Sa tabi ng plorera ay may bahagi ng cake na nakalagay sa platito at isang baso ng kape, at mukhang ito na ang almusal niya.

Isang malamunay na pagbati ng 'maganda umaga' gamit ang kaniyang malalim na boses at isang halik sa pisngi ang kaniyang dinalo sa akin paglapit ko sa direksyon niya.

Napakaganda ng eksena. Ito ang sandaling nakalimutan ko na may lugar pa pala sa labas, sapagkat nandito na ang buong mundo ko sa loob ng aming tahanan.

"Ang aga mong gumising, ah," ani ko sa kaniya.

"Hindi na kita gustong gisingin kanina para paglutuan ako ng almusal. Alam kong napagod ka kahapon sa hindi ko pagkontrol sa sarili ko, kaya okay lang sa'kin na yung natirang cake nalang ang gawin kong almusal," aniya.

"Pero gising na 'ko ngayon," sabi ko, pagkatapos ay humikab at kinusot ang aking mga mata. "Gusto mo bang paglutuan pa kita ng iba pang makakain?"

Hinila niya ako paupo sa tabing-bangkuan niya. Ngumiti siya at hinalikan ako ulit, ngunit sa pagkakataong ito ay sa noo naman.

"Hindi na, mabubusog na 'ko dito sa cake mong sinobrahan mo 'yung effort," aniya at sinubo ang huling bahagi ng cake. Uminom siya ng tubig sa baso na nasa tabi lang din ng plato.

Tumango lang ako at ngumiti sa kaniya pabalik.

Kung magsasama kami ng ganito habang buhay ay wala na akong maihihiling pa. Lahat na ng bagay na gusto ko ay nakamit ko na simula nung nakamit ko na si Bryan. Pakiramdam ko, lahat ay nasa akin na, at kailangan nalang naming magtagal hanggang kami'y maging alabok.

"Ngunit may gusto pa akong gawin ngayong umaga, pagkatapos kong mag-almusal," aniya at tumingin sa ibaba ko.

Doon ko napagtanto na wala pa pala akong suot pang-ibaba. Kanina pa pala ako lumabas ng wala man lang saplot sa katawan na parang tanga.

Lumuhod siya bigla sa aking harapan upang pantayan ang aking nakalantad na pagkalalaki at pinagmasdan niya itong unti-unting nabubuhay. Sumandal ako sa upuan nung sinimulan na niya itong isubo at tuluyan na itong tumigas.

Padaskol ang kaniyang madulas na pag-angat baba, damang dama ko ang init at sikip ng kaniyang bibig. Nakakapit siya sa aking hita at ginawa ang kaniyang pangroromansa na may matinding kasanayan.

"Bryan, malapit na 'ko," paalala ko sa kaniya.

Panandalian niyang niluwa ang aking tarugo upang magsalita.

"Sabayan mo ako," aniya. Hindi ko pala namalayan na binuksan niya ang kaniyang zipper at nilabas ang kaniyang ari upang isabay ang pagpapaligaya niya sa kaniyang sarili. "Ilabas mo sa bibig ko."

Muli nanaman niyang isinubo ang aking kahabaan at nagpatuloy sa pag-atras-abante. Kakaibang sensasyon ang gumugumit sa akin, mas matindi pa sa pagpapagising sa halimuyak at lasa ng kape.

Hindi nagtagal ay bigla akong sumabog sa tindi ng aking nadarama, at sinabayan din ng kay Bryan. Walang pag-aalinlangan niyang nilagok lahat ng aking nilabas hanggang wala na akong maibibigay pa.

Doon ay nanumbalik ang aking kamalayan at napadilat ng sobra. Napadila ako sa aking at napaayos sa aking kinauupuan.

Tinanggal na rin ni Bryan ang kaniyang bibig mula sa akin at pinahid ng kaniyang hinlalaki ang mga tumulong katas na lumagpas sa kaniyang bibig. Pinasok niya ito sa loob ng kaniyang bunganga at nilasahan.

Mukhang 'di ko na kailangan ng kape sa tindi ng kabog ng aking puso. Gising na gising na ako. Sobra.

Tumayo na siya at tumingin sa orasan habang sinasarado ang kaniyang zipper.

"Mag-aalas otso na pala," aniya at inayos ang gusot sa kaniyang polo't pantalon. "Paano ba 'yan, kailangan ko na palang pumasok ngayon. Baka ma-late pa ako. Aalis na 'ko."

Napabangon ako bigla at nagtungo sa kwarto upang kuhanin ang kaniyang attache case at ibigay ito sa kaniya.

"Masuot ka ng damit, baka lamigin ka," aniya nung inabot ko na sa kaniya yung case. "Bye."

Na pinto na siya at aambang umalis.

"I love you," sambit ko at ngumiti lang siya sa'kin bago siya tuluyang umalis.