Legends: Celestial Beryl (Season, #1) ✔️

40: Battle between Psychos

"Kanino ka ba nagmana, ba't parang kinarga mo na lahat ng kamalasan sa mundo?" Bulong ng lalaking humihila kay Celestial, "Wala ka sa romance book, bata. Hindi ka isang magnanakaw na biglang nawala sa Palasyo at natagpuan ang kaniyang Prinsipe. Nasa Abyss ka, sa isang Academy. Mas tubo ang paghihirap kaysa kasiyahan dito."

"Ano bang pinagsasabi mo? Iwan na natin 'to dito. Baka mamaya tayo pa ang malapa ng mga halimaw na iyon." Suhestiyon naman ng babaeng may hawak ng lampara.

Masyadong madilim sa dungeon na iyon. The seventh dungeon was scary and dangerous, walang sinuman ang gugustuhing manatili doon. Seventh underground na nga siguro iyon, kung hindi dahil sa lampara ay wala na silang maaniag. Sino ba naman ang makakaligtas sa ganoong lugar? Bukod sa wala ka ng makita, may halimaw pa.

Ibinagsak na parang bag ng lalaki si Celestial. She can't do anything, nanghihina siya sa mga sipa at suntok na natanggap niya. Kung tutuusin ay labis labis na ang naranasan niya sa Akademya at pwede na siyang mamatay, ngunit hindi pwede. Ayaw niya pa.

So despite being vulnerable and weak, she begged. Kinapa niya ang paa ng lalaking bumitbit sa kaniya, "Pakiusap, 'wag niyo akong iiwan. Wala po akong kasalanan, gutom lang po talaga ako..."

Napamura ang dalawang may dala sa kaniya. Humakbang na palayo ang babaeng may bitbit ng lampara habang ang lalaki'y pilit na tinatanggal ang mga kamay niya sa paa nito.

"Tara na, baka dumating na iyong halimaw!"

"Ayaw bumitaw...!"

"Sipain mo na 'yan! Ano, gusto mo ba dito magpaiwan? Aalis na ako, natatakot na ako!"

"Tanga, sandali!"

Isang malakas na sipa sa mukha ang natanggap ni Celestial, awtomatikong lumipad palayo ang maliit niyang katawan. Lumikha ng ingay ang kaniyang pagbagsak at narinig niya ang pagkaripas ng takbo ng dalawang may dala sa kaniya sa dungeon.

Umagos ang luha sa kaniyang mga mata, bago pa tuluyang naglaho ang mga tunog nito'y sumigaw iyong lalaki, "Fight kid, fight. If you can't fight, then atleast hide." Nasa tinig nito ang konsensya, ngunit naiintindihan niya ito. Katulad niya ay gusto lang rin nitong mabuhay...kahit ikamatay ng iba.

She crawled to nowhere as her tears rushed like an overflowing river. She tried to keep quiet, ngunit maging ang pinakamaliit na hangin na ibinubuga niya'y umaalingawngaw sa dulo at dako ng lugar. Patuloy lamang siyang gumapang habang dinaramdam ang sakit ng kaniyang katawan. Wala na siyang ibang maamoy at malasahan kundi ang sariling dugo na umaagos kasabay ng kaniyang mga luha.

How...why did she end up like this? She just wants to learn, what's wrong with aiming something? Libre nga ang mangarap, ngunit bakit mahirap magtrabaho sa pangarap na iyon?

Tuluyan na nga siyang nanghina, bumagsak na ang kaniyang katawan sa maduming lupa na hindi matukoy kung ano. Mabaho iyon, malapot, nangangamoy...katawan ng mga nalapa at namatay. Susunod na ba siya?

Too bad, she don't have her cane again. Ano pa ang silbi niyon kung sa panahon ng pagsakit ay di niya bitbit? Fuck life, she wants to get out of the place, but how? Gusto niya pang mabuhay, gusto niya pang makita ang kaniyang ina, ngunit paano? Ni kaunting pag-asa ay wala na siyang makita, masyadong madilim...literal na siyang nasa bingit ng kamatayan.

"Blood..."

Her teeth clenched in horror. That word reverberated from the corners of the place. Hindi niya matukoy kung saan iyon galing, kung saang parte sa madilim na lugar na iyon. Iyon na ba ang kinatatakutan ng lahat?

"I smell blood..."

The monster is here.

She immediately crawled like a desperate slave begging for her life. Her breathing became rapid, her heart's palpitation isn't normal, it's bad and it's killing her. She's losing air, she cannot breathe, she...cannot do anything. She's going to die.