When Campus Hearthrobs meets the Simple Girls

Chapter 95: Departure

Nxt day..

Cleress Xiashin Pov:

It’s just 5:30 in the morning kakatapos lng namin mag jogging at exercise ..
Sa baba lng naman here sa Gym.. pero ang lawak kaya!
Here lng ako nakaupo
“Yah!”
“1..2..3 Hayah!”
Dinig ko sa mga nagsasanay.
Yung mga datihan naman pinanonood muna kami at kung gusto naming sumabay..
‘Eh ayaw ko eh wala akong gana’
‘Tsaka alam ko na rin yan!’
Nakaupo lng ako here sa training foam mat.
Habang nagpupunas nang pawis.
Ngayon na ang alis nina ate jurie..
Sumama cna bestie sa airport para ihatid ito ako lng ang wala dun dahil sa Taekwondo na ito!huhu
Pilit kong nilibang ang sarili pero wala tlga eh..
Wa epic..
Nalulungkot ako.
Tsaka naawa ako kay Lucille ayst..
Nangyari na din yun samin pero ayuko nang balikan pa ang mapait na nakaraan.
“Aystt “ buntong hininga ko.
Pumunta ako sa may sulok kung saan nilagay ko ang bag ko.
‘Magbasa kaya ako dito nang wattpad?’
“Miss Newbie! C’m here we have to start practicing taekwondo style basic”
Tawag sakin nung isa.
Kaya napabusangot ako.
Pumunta narin ako sa posisyon ko.
‘Cna ate jurie kaya at kuya Rence.. nakaalis na ba cla?!’
“Miss Smith! Focus!”
Agad nabaling sa harap ang atensyon ko.
Nagsipa na pala sila with count.
“Sorry po” hinging paumanhin ko sa isa sa mga senior namin na nagtuturo.
“Remember Newbies! We should not include personal things here. As we enter here inside we must be ready to focus! Dont let other things bother you! Things that are not connected to this arts are out!”
‘Huhu ako dati yung nagsasalita nyan tapos ako na ngayun ang napagsasalitaan nang ganyan huhu!’
“Understood!”
“Sir yes sir!” Napatingin saakin yung nagsalita.
‘Bakit mali ba?’
“Good” usal nito.
“Nxt you must be always ready! Have presence of mind!”
Tumingin pa sakin na parang ako ang pinatatamaan.
‘Oo na, pinamukha pa!’
“And Last! Be responsible enough have self discipline!”
“Sir yes sir!” Tugon namin.
—-
“Who among you already knows all in all rules when it comes to Taekwondo?!”
“Sir there was 5 rules, courtesy, integrity, perseverance, self-control and indomitable spirit. “, seryusong usal ko.
Nagkatinginan naman sakin mga kasamahan ko.
‘Mali na naman ba?’
“Oh! How did you know that? Are you already Taekwondo player before?”
Tanong nito pero di na ako sumagot.
“Woah!” Dinig ko sa paligid.

Sinubukan ko narin na mag focus sa pagsasanay..
Pero natapos lng yun na wala akong gana..
Wala akong ganang lumabas nang kwarto.
Napatingin ako sa may glass mirror nang kwarto yung kwarto nang mga pambato dito.
‘Ang gagaling nga naman nila!’
Nanlaki ang mga mata ko nang makita kong sinu ang nagtuturo.
Nakahilera lng yung mga nakawhite while pinanonood ito.
Dugdugdug.
‘Ang perfect nya tlga!’
Nakablack suit Taekwondo uniform ito na merong pang black na tela na nakapulupot sa noo.
Seryuso lng ito sa ginagawa..
‘Kelan ba ito ngumiti, wala ata tong ngipin haha!’
Katabi nito si Ethan na nakawhite suit din.
‘Buti pa si ethan lging nakangiti, ito naman parang laging nautangan!’
Pero perfect eh kahit saang anggulo tignan.
Tapos blue pa ang kulay nang mga mata.
‘Sanaol!’
Tapos Napakatangos nang ilong..
Kumikinang narin ito sa pawis..
Ang kinis at ang puti eh..
‘Parang kpop!’
‘Ano kaya lotion nito haha!’
‘Ano kya kahinaan nito?’
Nagulat ako nang mabilis nitong mapatumba si ethan..
‘Woah! Ano nangyari?’
‘Panu nya ginawa yun! Astig!’
Clap. Clap..
Palakpakan nang naroroon..
At parang nagsisigawan mga nandoon na nanonood.
Di ko rin naririnig cnsabi nito dito eh sounds proof ata ang room nila.
‘Pero hulaan ko iba tinitilian at pinapalakpakan nyo haha charr!’
Nanlaki ang mga mata ko nang mapabaling tingin ni Azhi sa direksyon ko.
Agad na akong umalis.
Dugdugdug..
‘Inhale exhale!!’
‘Oy wala akong ginagawang masama ah!’
Pumunta nalang ako sa locker para makapagbihis.
Ringgg..
Kinuha ko ang cp ko sa bag.
Nanlaki ang mga mata ko nang makitang 40 missed calls na pala.
Kina bestie, Ate jurie,Ate Mitch at kuya Rence.
Magkakasama cla eh!
“Hello bestie nasan ka?”
“Kakatapos lng po nang practice”
Ang ingay sa part nila.
“Paalis na cla, kausapin ka daw”
(“Bhe! “)
(“Beh lagi ka mag iingat ah!”)
“Opo kau rin po!” Emosyonal na usal ko.
‘Parang tutulo na ang mga luha ko’
Its just 6:05 am..
Naisip ko na sa may railings muna tumambay.
(“Hahaha daming gwapo dun!”)
“(“Bantayan mo si ate jurie”)
(“Ikaw rin bantayan mo si rence”)
(“Itali mo hahaha”)
Dinig kong tawanan nila.
‘Naol!’
(“Oh cge cge.. beeh! Pramis mo ah wag mo kakalimutan c kuya ah!”)
“Opo”
(“Mamimiss kita lagi!”)
“Kau rin po mamimiss ko kayo ni ate”
Napakagat na ako sa labi para di tumulo mga luha ko.
(“No worry beh, hahanapan kita nang destiny dun haha”)
Dinig ko kay ate jurie.
“Heh! Wag na po magagalit c kuya jungkook!” Pilit na biro ko.
(“Oy! Wag mong pababayaan ang sarili mo ah pramis mo beh luv luv ka ni kuya!”) c kuya rence.

"Kuya naman parang di na tau magkikita!” Nakabusangot na usal ko.
(“Haha pagnakauwi kami jan dalhan kita maraming nuggets!”)
“Cnabi mo yan Walang bawian touch move!”
(“Cge bhe need na naming umalis, I luv you!”)
(“Luv Luv ka rin ni Ate!”)
Dinig lo sa kanila.
“Nadu po”
Call ended.
Mas napakagat ako sa labi pero ang babaw ata nang mga luha ko.
Napatakip ako sa mukha.
‘Ayuko umiyak!’
Napatingin ako sa whole ground na medyo madilim pa.
Mangilan ngilan palang ang mga studyanteng dumaraan.
‘Naalala ko ang mga samahan namin..
Yung ang saya saya kahit kakikilala pa lamang namin’
“Bakit kailangan may umalis.. “Bulong ko sa kawalan na tuluyang nagpaluha sakin.
“Dahil may darating?”
Napalingon ako sa nagsalita.

Dugdugdug.
“Take it!” Nakangiting lahad nito nang tissue
na agad ko namang kinuha.
At pinahid mga butil nang luha sa mga mata ko.
Tumabi ito sakin at isinandal dalawang kamay sa railings at tumingin din sa malayo.
“Thank u po”
“Ayst! There Are things that we cannot avoid to happen..”
‘Ang gaan tlga nang loob ko dito’
“Bat po ganun?”Malungkot na tanong ko.
“I don’t know, but we have a saying right? When someone leaves someone will come, when no one comes, someone will come back!” Di ko inaasahan usal nito.
“Woahh! Alam nyo po yun.. marunong pala kayo nyan haha di ako nainform..”
“See napatawa kita..” nakangiti nang baling nito saakin.
Kaya napatigil ako sa tawa.
Dugdugdug.
Nagulat ako nang guluhin nito ang buhok ko.
“Stop minding them, I’m assure you they will be alright” nakangiting usal nito while nakatap pa sa tuktok nang ulo ko.
“Go back to your classroom, mag isa ka lang dito”
Usal nito bago ako iniwan na tulala.
Dugdugdug.
“Bagay sa kanya apelyedo nya... Jeru” bulong ko sa kawalan.
‘Because he is like a hero, laging sumusulpot pag kailangan mo