When Campus Hearthrobs meets the Simple Girls

Chapter 98: He had to leave for a While

Cleress Xiashin Pov;

It’s just 6:10 in the morning.
Maaga natapos ang Taekwondo practice namin may meeting kasi mga seniors..
‘Buti nga kung ganun!’
Kaya dating gawi here ako sa May railings..
Mag-isa.
Medyo madilim pa at kunti palang nakikita kong nag sisidaang mga students..
‘Aystt ang bigat nang pakiramdam ko now!
Ewan austt!’
Pumikit nalang ako para marelax at suminghap nang sariwang hangin.
“Tawagan ko kaya si Laeigen” bulong..
‘Oo tama!’
*Phone ringing*
(“Hello pal! Oh ang aga ah!napatawag ka?”)
‘Oo nga pala di nya alam na kasali muli ako sa Taekwondo.
“Wala trip ko haha!” Usal ko.
(‘Ok Men, take charge’)
(‘1.2.3 Kick!’)
(‘Hayah!’)
Dinig ko sa kabilang line.
“Musta?”
(“Ok naman ikaw?”)
“Ito __”
(“Buhay pa? Hahah”) putol nito sa sasabihin ko pa.
“Hindi mamamatay na!”
(“Condolence Pal! Haha joke haha!”)
“Heh! Cge na nga! Bago pa ako magteleport jan at masipa ka!” Nakabusangot na usal ko.
(“Ay! Haha Bkit nga may prob?”)seryuso nang tanong nito.
“Marami.. kukunin mo? Haha!”
(“Hay naku kelan ka kaya titino! Cge na! May mga late dito hehe may papahirapan ako hehe!”)
“Hoy! Bad ka!”
(“Sau ako nagmana! Haha, gawagawa mo toh remember?!”)
“Ano yun! Pag inaabot lng ako!”
(“Eh sa inaabot din ako ngayun eh! Cge na babosh! Luv you! Muah!”)
“Heh!”
Pinatay ko na ang tawag..
‘Huhu dapat pala di na ako lumipat dito huhu!’

Kumunot ang noo ko nang mag vibrate phone ko.
“Teka cnu toh?” Bulong ko sa kawalan.
‘Unknown number eh!’
“Hello po” magalang na usap ako.
‘Ganyan ako pag di pa kilala kausap.
(“Save my number Cler”)
Dugdugdug
Dugdugdug
‘Familiar saakin toh ah!’
‘Pero makakalimutin ako eh!’
“Po? Cnu toh?”
(“Turn around”)
Kinakabahan akong lumingon sa paligid..
Napalunok ako nang makilala kung cnu.
Nakangiti ito while nasa tenga parin ang cp.
‘Oo nga pala sya yun!’
Dugdugdug.
(“I’m no longer stranger to you right?”)
“C-guro po?”
Nakatingin lang ako dito hanggang sa tuluyan itong makalapit at pinatay na ang tawag.
Sumandal muli ito sa railings at tumingin sa malayo.
‘Bat parang ang lungkot nito?’
‘May problema ba?’
“The view is beautiful right?” Tanong nito pero halatang peke ang ngiti.
“Bat po parang nabagsakan kayo nang langit at lupa jan haha!”Pilit na biro ko, pero tipid lang itong ngumiti.
Dugdugdug
“Can I be sure you will take care of yourself while I am away?”
Tanong nito habang sa malayo ang tingin.
Halos di mag sink in sa utak ko ang sinabi nito.
‘Ano ibig nyang sabihin?!’
‘Naguguluhan ako’
Matamlay ang mga mata nitong lumingon saakin.
“Po?”
“I have to go to Mexico tomorrow, I don’t know when I be able to return here” matamlay na usal nito.
‘Parang nakardam ako na iwan’
“Huh?” Naguguluhang tanong ko.
Dugdugdug
“Someone told me, Don’t stop chasing your love one” matamlay na ngiti nito.
Di ako makapagsalita.
“I have to be there on her special day”
‘Teka.. Omg!’
“Woah! Yung sinasabi nyo po na miss nyo na!! Cnu nga yun?” Tanong ko.
“My Veign” usal nito.
“Myveign ang name nya?” Makalukuhang usal ko.
“Tsk U can call her Veign too”
“Veigntiu?” Tanong ko.
“Ayst! Veign”
“Ayshveign?”
Seryuso na ako nitong nilingon.
Kaya napakagat ako sa labi para magpigil tawa.
Pfft.
“It’s Veign!”
“Ahh svi ko nga po!” Usal ko.
“Ye”
“Pasabi po sa kanya happy birthday!”
“Yeh! I will do it for you!”
“Ayiehhh! Susundan nya!” Pilit na biro ko.
Pero di na ito magsalita.
“Btw paanu po final exam nyo?” Curious na tanong ko.
“Nothing to worry about”
“Ahh sabi ko nga po” tumatangong usal ko.
Kumunot ang noo ko nang Malungkot itong tumitig saakin.
“Always take care of your self, your doctor will be away from you for a while”
Kinabahan ako nang guluhin nito muli ang buhok ko.
“Yes doc haha!” Pilit na tawa ko.
Nanatili itong nakatap sa ulo ko.
“Good” usal nito.
“Thank u po sa lahat Mr. Jeru” sabay bow ko.
Kumunot ang noo nito.
“I just had to leave for a while you don’t have to thank me as if we can no longer see each other” mahabang lintanya nito.
“Btw Mr. Jeru? Don’t be so formal” kunot noong usal nito.
“Jeru nalang po, total para kang hero!, Doc jeru haha!” Pilit na tawa ko kahit ang bigat na nang pakiramdam ko.
“It’s better” nakangiting usal nito.
—-
“I have to go, I just went here to..Ah nothing.. Take care!” Usal nito.
“You too po” pilit na ngiti ko.
“I will” usal nito bago tumalikod na.
Tumalikod narin ako sa kabilang direksyon.
‘Bat parang naiiyak ako?’
Aystt! Nuh ba self nobody lng ako! Ano karapatan ko..
‘Wala kng karapatang umiyak! Choice nila yun, you can do nothing to change their decision’
Buti nga nagpaalam..
Pero bat pa nagpaalam?
Ayst sana maging masaya cla dun!
Napakagat ako sa labi ..
Di dapat ako umiyak..
‘Bat parang sunod sunod nalng ang mga umaalis?’
‘Bat lagi akong iniiwan?’
Feeling ko pag may umalis na naging part na sa life ko parang may nawala ring part sa pagkatao ko.
Napahawak ako sa dibdib.

‘Goodbye is the hardest thing to hear’