When Campus Hearthrobs meets the Simple Girls

Chapter 143: Stop crying coz I will be here

Third Person Pov:

FLASHBACK:

Mabilis na tinatahak nang binata ang tahimik na kalsada.
Medyo hinihinaan nya ang pagpapatakbo nang sasakyan pag liliko pagkat alam nyang mas mahihilo ang kanyang sakay.

Napasuklay sya sa buhok..
‘Hindi nya alam kung saan ang address nang dalaga’

*Phone calling*
“Hello, I need medic services right now”
(‘Yes sir!’’)
Sabay pinatay nya na ang tawag at nilingon ang kanyang sakay.
“Hmm...”
Di ito mapakali at halatang halata ang hirap na naramramdaman.
“Just a little patience we can get there ok?” Kausap nang binata.
“Hmm..Hakk..”
“Shh! We are almost near..”
Mas binilisan nya na ang pagmamaneho.
Hanggang sa tuluyan na silang nakarating sa paroroonan.

Mabilis nyang inihinto ang sasakyan. Agad na bumaba sa kotse at ipinasa ang susi sa guard na sumalubong sa kanya.
It’s almost 12:45 Am..
Nagsisilbing liwanag ang ilaw sa paligid.
“Good Morning sir”
Pero di na iyon pinansin nang binata.
Agad syang tumungo sa puwesto at binuksan ang pinto nang sasakyan.
Inalis nya ang seatbelt nito at inayos ang coat tsaka dahan dahang kinarga at inilabas sa sasakyan.
Nanlalaki pa ang mga mata nang taong magpapark nang sasakyan nya pero di nya na iyun pinansin at tuluyang pumasok sa loob nang building.

As expected maraming di makapaniwala sa paligid.
Pero diretso lang naglakad ang binata.
Meron nang nagbukas nang elevator para dito.
“Good Morning Mr. Lee, What happened to her?” Usisa nang medyo may katandaang babae.
‘Di rin ito makapaniwala pero di lang pinapahalata sa kausap’
“She has a fever” malamig na usap nang binata hanggang sa umandar na ang elevator.
Idinampi nang medyo may katandaang babae ang likod nang palad nito sa dalaga pero agad ding inalis.
“She is in a bad condition hijo”
“Ye” tipid na usap nang binata.
Nang bumukas na ang elevator agad syang lumabas.
Maraming nagtitinginan at bulungan sa paligid pero di nya yun pinansin.
Kinuha na ang card sa may coat nya at itinapat sya machine tsaka agad nang nagbukas ang pinto.
Pumasok sya sa loob at ipinasok sa kwarto nya ang dalaga na wala paring kamalayan sa paligid.

Mayamaya lang nang dumating na ang nurse na pinatawag nya ito muna ang mag aasikasu sa dalaga..
Dahil sa na kelangan itong palitan nang damit dahil sa subrang pawis.
Di na makatawag ang binata para magpabili nang damit kaya damit nalang nito ang ipangpapalit.

Bumaba muna nang building ang binata para kunin sa kotse ang naiwan na shoulder bag nang dalaga.
‘Note: Alangang manatili sya sa loob habang binibihisan yun tsk.. wag kaung ano😅’

Pagbalik nya nanatili muna sya sa sala’s.
Uupo sa sofa, tatayo at maglalakad lakad babalik..
Uupo..
Paulit ulit lang..

Di pa kasi lumalabas yung nurse it means di pa tapos.
Hanggang sa lumabas na ito.
Agad napatayo ang binata at malamig na nilingon ang nurse.
“I have fixed everything sir” nakatungong usap nito.
Tumango lang ang binata.
“How is she?” Malamig na usap nito.
“She will be fine soon sir, Ahm I should go now,just change the one on her forehead after a few hours”
“Ok”

Pumasok na ang binata sa kwarto.
Naabutan nyang natutulog ang dalaga meron itong bagay na nakapatong sa noo na parang bimbo at balot na balot na nang kumot.

“Tsk!” Usap nang binata sa kawalan at naupo sa sofa medyo malapit lng dito at napahawak sa ulo.
Hanggamg sa paunti unti syang dinadalaw nang antok kaya pumikit muna sya pero ilang saglit pa...
“Hmmm...”
Agad syang napadilat at tumingin sa direksyon.
Napahawak pa sya sa ulo nang tumayo sya..
Agad syang lumapit dito..

Mahina lng ang aircon at merong heater sa may tabi nito.
Pero dahil din dito kaya pawis na pawis na ito.
Kumuha sya nang bimbo at inalis ang nasa may noo nito tsaka nya pinahiran ang pawis.
Idinampi nya ang likod nang palad nya sa noo ito.
Pero subrang init parin.
Kumuha sya nang panibagong panlagay sa noo at ipinampalit sa dati.
Tsaka nya inayos ang kumot at muling naupo sa sofa para makapagpahinga narin.

It’s already 2:00 am..
Tik.. Tak.. Tik..
Nakahiga sa sofa ang binata at nakapikit subalit gising ang diwa nito.
‘In other words he cannot sleep genuinely’

“Wah! Hak hak..”
Agad syang napabangon sa sofa at muling Napahawak sa ulo nang lingunin nya ang direksyon.
Kaliwat kanan ang baling nang ulo nang dalaga na pawang binabangongot..
Nanlalaki ang mga mata nya at Agad nya itong nilapitan..
“Hak.. hak..”
“What happened? What’s wrong?”
Pero patuloy sa pag iyak ang dalaga.
“Is there any pain?? Shhh! Stop crying” pagpapatahan nang binata pero di nya parin ito mapatahan.
“Hak.. Hmmm.. Ple-ase.. Di k-o k-aya m-ag i-sa Hak..”
Napatigil ang binata  sa sinabi nito.
“Hak.. Hmmm.. Hak..D-i ko k-aya mag i-sa...”

Di alam nang binata kong ano ang gagawin, parang hirap na hirap na ang dalaga.
Nanginginig narin ito.
“Shhh!!..” tanging usap nang binata.
“Hak.. plsss..”
“Shh, I’m here.. Stop crying.. I’m here..” pagpapatahan nang binata at hinimas ito sa buhok..
“Hak...W-g nyo a-ko iiwan..Hakk”
“Shh.. Stop crying, I wont leave you here..”
“Hakk..”
“Stop crying, Coz I will be here” pabulong na usap nang binata.
“Tomorrow mornin' if you wake up
And the sun does not appear
I, I will be here🎶🎶🎶”
Panimula nang binata.
‘What his mother always sang when he was young.. When he was sad, lonely, scared or even felt hopeless’
Just to let him know everything will gonna be fine because his mother is always be on his side..
Baga man pabulong ang kanta sumabalit bumabalot ito sa loob nang kwarto.
“Hmm.. hakk..”
Inayos nya ang kumot nito..

“If in the dark we lose sight of love
Hold my hand and have no fear
'Cause I, I will be here🎶🎶🎶”

Napansin nyang medyo tumahan na ito..
Pero patuloy parin ang pagdaloy nang mga luha nito.
“Hmmm..”
“I will be here
When you feel like bein' quiet
when you need to speak your mind
I will listen and I will be here (and I will be here)🎶🎶🎶”

Pinahiran nya ang mga luha nito..
“Shhh..”
“When the laughter turns to cryin'
Through the winnin' and losin' and tryin'
We'll be together
'Cause I will be here🎶🎶🎶🎶”

Hanggang sa tuluyang huminto ang dalaga sa pag iyak at parang naging comfortably na ito at nahimbing na sa pagtulog.
He suddenly felt relieved..

Pinahiran nya
ang namumuong pawis nito.
“Aystt! Tsk Abala!” Buntong hininga nang binata.
Tsaka inayos na ang kumot nito at tumayo na.
Pero muli nyang nilingon ang dalaga..
‘Now he knows, no one will be able to afford being alone.. All of us need other to survive’

NO MAN IS AN ISLAND!!!!