L O V E ?

Kabanata 22

SELA'S POV

Pinilit ko mga kaibigan ko na iwan na ako sa clinic dahil ayaw kong mag-alala sila akin. Added that may audition pang nangyayari.

Noong nakaraang araw ko pa talaga nararamdaman na hindi maganda pakiramdam ko dahil sa nag-umpisa na sipon ko. 

Bigla kasing nagbagsakan mga professor namin ng mga activities,projects. I'm the type of the person na ayaw nirurush ang mga bagay. Kung kaya namang umpisahan ng mas maaga,gagawin ko. 

Isama pa 'yong gabi-gabing punta ko sa shoot dahil doon lang naman ako pwede,saturday and sunday lang ako nakakapunta ng umaga. I have a huge role sa story na 'yon kaya need talaga lagi ako nandoon.

Nabilang ko na ata lahat ng gamit dito sa clinic dahil sa boredom ko. Wala akong magawa,nasa kanila phone at mga gamit ko.

Hindi na rin naman ako makatulog ulit kahit ang sakit ng ulo ko which is not okay. 

I leaned at the bed and closed my eyes to at least get a rest. Pipilitin kong makatulog dahil masakit ang aking ulo.

Ngunit hindi pa nagtatagal ang pagpikit ko sa mata nang marinig ko ang pagbukas ng pintuan. Indicating someone went inside. I heard the foot step at habang tumatagal ay palakas nang palakas ito and I sense that the person's might going in the bed that beside me.

Nang tumigil ang mga yapak na naririnig ko ay nanatili akong nakapikit pinapakiramdaman ang taong pumasok.

I heard that the bed beside me has been occupied.

"Alam kong hindi ka tulog." The voice is familiar.

 Agad akong napamulat dahil sa taong nagsalita. A grimaced on my face suddenly appeared on my face as I saw the person. Agad ko ding inilihis. It's Abby.

She heaved a deep sigh.

"I'm here for a talk,a peaceful one." She stated,hoping for me to agree.

"About?" 

Hindi nakawala sa peripheral ko ang paglapat ng ngiti sa kaniyang mga labi sa pagsang-ayon ko sa kagustuhan niya.

"Kumusta pakiram-----"

"Just go straight to the point." I cut her off.

"Okay." Gulat ito sa ginawa ko. "I want to say sorry about what happened earlier. I didn't mean those things I've said. I'm sorry."

"'Yan lang ba?" I asked and she shook her head looking directly into my eyes.

I gulped and looked away.

"Forgiven. Ano pa sasabihin mo?"

"You can leave now." I said,my sight fixed forward.Dahil hindi ito nagsalita at patuloy lamang na nakatitig sa akin.

"Can you also forgive Abrielle?" I slowly turned my gaze at her dahil sa pagtataka. Those her eyes pleading me to do it. "She was forgiven."

She nodded multiple times as she avoided my eyes,trying to believe me.

"I mean pwede bang kausapin mo na siya and don't give her that grim reaction of yours when she's trying to reconcile."

"Why?"

She smiled sadly."Her heart is fragile."

My brain suddenly stopped,makes her words more difficult for me to understand kaya napatahimik ako ng panandalian.

"Fragile?"  I asked. Why do I feel like may iba pa siyang ibig sabihin sa her heart is fragile.

Her eyes filled with sadness nang tumingin ito sa akin.