One Last Time..Pt 13
နိုးလာတဲ့ထိ စိတ်ကောက်မပြေသေးပါ။
ချက်ကျွေးသမျှတော့ ကုန်အောင်စားပေး
သွားတာမို့ ကျေနပ်ရသည်။
စိတ်သာကောက်တာ ပူပူနွေးနွေး လင်တော်မောင်က အစားတော့မပျက်မခံ။
စားပြီးတာနဲ့ အခန်းထဲပြန်၀င်သွားတော့
လိုက်ချော့ရဦးမည်။
"Hyunee ကလေးလေး"
ခေါ်နေတာတောင်လှည့်ကြည့်မလာ။
အနားမှာသွားထိုင်ပြီး လက်ကလေးကို
ကိုင်လိုက်တော့ မသိမသာရုန်းနေသည်။
တစ်ဖက်ကိုလှည့်နေတဲ့ မျက်နှာလေးကို
လိုက်ကြည့်မိတော့ အကြည့်မခံ။
မကြည့်လည်းသိပါတယ်။
စူပုတ်နေမယ်ဆိုတာ။
"ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်ကွာ နော်
ကိုယ်မှားပါတယ်လို့"
"ဟွန့် "
အသံပိစိလေးထွက်လာသည်။
လှည့်တော့ကြည့်မလာ။
"Hyunငယ်အိပ်နေတုန်းက Junmyeon Hyungဖုန်းဆက်တယ် ကလေးကို
သူ့ဖုန်းဆပ်တယ်လို့ပြောပေးပါတဲ့"
"အင်း နောက်မှပြန်ဆက်လိုက်မယ်
ခုအိပ်တော့မယ် မနက်ကျောင်းသွားရမှာ"
ပြောချင်ရာပြောပြီး စောင်ကိုခေါင်းထိခြုံပြီး
အိပ်သွားပြန်တယ်။
"ကျောင်းကပြန်လာတညက အိပ်နေတာကို
ခုထိအိပ်ရေးမ၀သေးဘူးလား"
"ဟုတ်တယ်"
စိတ်ဆိုးတဲ့အသံလေးနဲ့ပြန်ပြောရှာပါတယ်။
"ဟုတ်ပါပြီကွာ အိပ် အိပ် ကလေးလေး"
ချစ်ရသူလေးအနားရှိနေရင် ဘယ်လိုဖြစ်ဖြစ်
ပျော်ပါတယ်။
၀မ်းနည်းနေရင်တောင် သူ့ရဲ့အပြုံးလေးမြင်ရရင်ဖြစ်ဖြစ် သူ့ရဲ့အသံလေးကြားရရင်ဖြစ်ဖြစ်
ပျော်ရွှင်မိနေတတ်တာမျိုး....။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ကျွန်တော် ကိုကို့အပေါ်ပြိုလဲချင်မိတယ်။
ယုံကြည်ချင်မိတယ်။မယုံရဲသေးဘူး။
ကြောက်တယ်။
ကိုကိုထပ်ပြီးထားခဲ့မှာကိုအိမ်မက်ဆိုးတစ်ခုလိုပဲ ကြောက်လန့်နေတုန်း။
YOU ARE READING
One Last Time
Fanfictionနောက်ဆုံးတစ်ခေါက်လောက်ဖြစ်ဖြစ် ကိုယ့်ရဲ့ဖြစ်တည်မူတွေကို မင်းရဲ့အချစ်တွေနဲ့ ရှင်သန်ခွင့်ပေးပါ.....။
