"Why would I?" She shouted again.
"Oo nga naman why would you?" I sarcastically said. At mas lalong pinaghigpitan ang paghawak niya sa aking leeg.
"BITAWAN MO SIYA CELESTE" A woman voices beemed again.
For a hudred and a million times. Hindi ko alam kong ilang beses sila nag sisigawan. I thought it was one of our alliance ngunit hindi. Tinutukan ng mafia ang babae. Nagulat ako ng makita kong sino yun.
"Narvi?" I shouted the woman's name.
Yes! Narvi. Narvi Santiago Sera. Naka busangot itong naka tingin sa mga pinsan. She's one of my closest friend na hindi alam ng buong mafia. Yeah! they told me to never befriend an enemy. Well not in my case with Narvi. Both of us are bestfriends when we were in highschool hanggang ngayon. And yeah! I'll be suffering my consequences. Ngayon ay nag pakita siya. But it's not a problem. Thank goodness nandito siya.
"Don't!" sabi ko sa aking mga kampon. They looked at me with disbelief at tinignan ang babae.
"I said don't, bitawan niyo iyan at wag niyong itutok sa kanya." I authoratively said again. Unti unting bumaba ang kanilang mga baril. They were shock for a moment dahil sa sinabi ko.
"Isa ka pang taksil!" Celeste shouted at her.
Potangina ang hirap ng huminga. Peste! bahala na mag patayan tayong lahat- Since she was distracted ay ginawa ko iyon opportunidad upang makaalis sa kanya. I twist her arms and she winced in pain. Lumakas ang kaniyang boses.
The Santiagos move towards me ngunit naunahan na sila ng mga pinsan ko. I tried kicking her multiple times, at naapatras siya ng ilang beses, hangang sa umabot kami sa likuran nila.
Sa ilang ulit kong pagsisipa sa kanya ay sinipa ko na naman siya ng mas malakas pa. Her nose bleed at duguan din ang labi nito. Natumba siya sa sahig. Nanlaban ang ibang mga Santiago sa aking mga pinsan, but the Magsaysay's and Clarival didn't let them go.
"Celeste! parang full package ah!" I sarcastically said. And smirked at her.
Tumingin lang siya sa akin, at himingal, maraming mga pasa ito. I cursed when I felt a leg kicked on my stomach. Napatras ako sa ubod ng lakas.
But before I fell down the floor ay my naapakan ako sa likuran ko which cause me to tripped. But I was catched by a person and when I saw who it was ay ang malapit na namang mukha ni
Sao.
Tangina! ano na naman binabalak niya? ilang distansya lang ang mukha namin I can hear broken glasses, at ibang pang parang nag aaway sa likuran. I can't looked at them, despite na nakaliad ako ay naka tingin pa sakin si Sao. I was so focused on him kaya ay nagulat ako ng my biglang humila sakin sa kanya.
That person used his hands upang mapaibabaw ako and he slam me in his chest. Nagulat ako sa ginawa niya when I looked at him. Ay galit na mukha ni Gideon iyon.
Holy shit- he gripped my hands so tight sa kung saan pa ang parteng masakit.
"Ah, ah, aray Sebastian" I winced in pain. He looked at me with a worried look saka ako binitawan. Bumulong siya sakin.
"I'm sorry, I didn't mean it!" He straightfully said in front of me. And kissed my forehead. Bruhh ma mamatay na lang tayo, hahalikan mo pa ako?
"Samantha! umalis ka na!" He authoratively commanded.
"How about you?" I asked him. Tangina hindi ko siya pwede iwan, baka ano pa ang mangyari sa kanila.
"I'll be fine, let me just have a conversation with our childhood friend" He said.
What! Childhood friend? kailan pa ? akala ko nakilala ko lang siya noon dahil kababata kami, at dahil anak siya ng kalaban? I looked at Sao who is now smirking at me, amd gave me a single wink.
Tumango ako sa kanya at sinunod ko siya at umalis doon. What the fuck! when I looked around ay nagtutkan lang sila ng baril. Well! parang wala silang magawa, mauubos sila lahat dito. And since the whole Alliance of De Navidad ay nandito. Celeste saw me at tumakbo sakin but I also did the same. Naka alis na ako sa areang iyon. Iniwan ko sila. I ran as fast as I could, I took the area kung saan ako pumasok kanina.
Doon ako lumabas sa maraming basura at binuksan ang screen door. Litse! I made my way to the top of the wall, dahil sa mga plywood ako pumatong. I jump from the high walls at nagmasid masid kung my iba pang mga kampon nila.
When I saw it it was clear ay tumakbo na ako. Nagulat ako ng my humila sakin. I was about to scream but that person covered my mouth.
"Shhhhhh" The guy said.
Tumingin ako sa likuran ko to see him and it's Sandrino? nanlaki ang mata ko sa kanya. Shit- this is weird naka upo pa naman ako sa kanya. Tangina!
"kalma ako lang to!" He sarcastically said. I rolled my eyes at him. Siraulo nga.
"What are you doing here? anong nangyayari?" Tanong ko. Hinila niya ako sa likurang bahagi ng kong sino mang sasakyan to.
"Where the fuck is she!" I heard a woman shouted. Hindi ko alam kong kaninong boses iyon.
"Samantha! alam kong nandito ka pa, lumabas ka!" She shouted again. Sino ba to!
"Just stay quiet" Sandrino commanded. I don't know what's happening na! Sandrino took out a gun at minasdan ang babaeng sumigaw.
Hindi ko makita kong sin o iyon dahil tinted ang sasakyang tinaguan namin. But I was thankful hindi kami makikita dito. Sandrino handed me a gun. Tumahimik ng saglit ng biglang my narinig kaming putok ng baril. Wtf?
"Ay ginoo!" Sandrino and I said in unison.
What the hell! I looked at him with wide eyes and so as him. Nabigla ako sa sinabi niya, at ganoon din siya. He looked at me na parang tatawa. Ako naman ay naka kunot lang ang noo.
Umiwas siya ng tingin sakin. I still looked at him. Napansin niya ang aking pagtatahimik kaya bumaling ulit siya sakin.
"What?" Tanong niya. I raised my brows at him. Tumatango tango siya na parang sabihin ko daw ang aking nais sabihin.
"Wa-wala" I said at umiwas ng tingin.
"There you are!" A woman said.
I looked at someone who said at ng tinignan ko iyon ay siguro siya ang babaeng sumisigaw. She held my hair tightly upang mapatayo ako. Tangina kanina pa kayo sa buhok ko ha! That's when sinuntok ko siya gamit ang baril.
Sandrino stood up at ito naman ang sumuntok sa kanya. Causing the woman to fall down at nanlaki ang mata ko ng nawalan agad ito ng malay.
"Patay na!" He lazily said. What? tinignan ko siya nang hindi makapaniwala.
"Buhay pa yan, hinimatay lang!" I said to him. He blankly looked at me. Aalis na sana ako ng mag salita siya.
"Papatayin ko na ba?" I looked at him again. Geez! this man's unbelievable. He chuckled at me at sumunod din sa akin.
......................
YOU ARE READING
The Last Piece I : Call of the Past
Fan Fiktion[ UNDER REVISION/EDITING] Blinded by the truth. Samantha Tatiana Magsaysay. Isa siya sa mga hinahangaang babae sa buong Las Casa de Navidad. Not only because she has a golden heart na namana mula sa angkan ng mga Vista, a timeless beauty na minana...
