The Last Piece I : Call of the Past

~ CHAPTER 104 ~

"God! I'm tired with all of this patients!"

I flinched when I heard the door loudly opened at iniluwal si Amanda na naka PPE pa at naka face mask pa.

"And I'm also tired of telling you that stop barging in a room without knocking!" Felicia hissed at him back. Nagkatinginan silang dalawa and Amanda went on the near chair in front of the table at umupo na pagod na pagod talaga.

We're at the hospital now. At kanina I ask Felicia kung nandito ba daw sina abuelo at ikinagulat nito ang tanong ko but she didn't even know. So Sandrino was lying? or maybe he got the wrong information.

After the incident happened 4 weeks now dahil sa kakagawan ni Camilla ay hindi ko nakalimutan ang sinabi ni Felicia na pumunta dito. Ni reschedule na lamang nanin dahil sa nangyari. I love how Camilla reacted nang nalaman niyang isang huwad ang unang Samantha na pumasok. Hanggang ngayon ay madali pa rin pala siyang malinlang. At yan ang hinding hindi mag babago sa kanya. I warned her. Ilang beses na. At ngayon mommy ko naman pinuntirya niya? sabik talaga ang babaeng yan sa kapangyarihan. But there's on way I'll let her hurt my mom. Kami muna mag patayan bago niya mahawakan mommy ko.

Isa pa to ang nagtaka ako sa sinabi niya ngunit pinatigil siya sa pagsasalita ng malakas na sumigaw siya dahil sa sakit na natamo ng pana sa kanya dahil sa ginawa ni Kazzi. Kaya hindi ko parin ma intindihan kung ano yun.

"Bagong labas ka lang ng operating room Amnds?" tanong ko kay Amanda. Masakit na tinignan niya lamang ako and he rolled his eyes on me bago tumayo at nag ca-cat walk pa. What's with this bakla?!

"Yeah. I'm with three handsome surgeons." Sagot niya sakin bago kinuha ang natirang kapeng reserved for him na dala ni Felicia kanina.

"So how was it?" Tanong naman ng isa.

"Successful. Naagapan pa yung last patient." Sagot pa niya.

Inaasikaso ko muli ang mga papel na nasa mesa at sinulat ang lahat ng prescriptions na kailangan ng apat na pasyente ko, dahil ibibigay ko ito sa kanila kapag nag rounds na ako. Actually check up lang naman ang sa akin at ang isang pasyente na ginamot sa emergency room dahil sa na aksidente sa motor. Si Amanda lang naman ang may inoperahan pa.

"Anyways, Sammy? Hindi pa naman ganun ka dami yung pasyente mo diba? Dr. Viran will leave early today kaya pinasa niya sa akin ang isang pasyente niya and since oras ko rin para may gamotin sa 5th floor. If it's okay with you ikaw na lang muna mag aasikaso?" Sabi ni Felicia sakin kaya napa angat ako ng tingin sa kanya as she explained it to me.

"Oh yeah, sure. No problem." Sagot ko sa kanya at pinagtuosan ulit ng pansin ang papel sa harap at naramdaman kung may inilapag siya sa mesa ko. Yun din ang pag paalam ng dalawa sakin kaya tinugon ko naman.

I'm still busy examining the papers, dala pa sa mga laboratory test, x- rays ng mga pasyente. And their health problems. I'm writing down some of the medicines that they need to intake, and as usual mga pinagbabawal. At ang ibang detalye tungkol sa sakit nila. May isa pa akong pasyente na malubha ang sakit. He has heart failure at ngayon naka confine na. At malaki-laki ang gastusin ng pamilya. They told me na wag na lang sana nilang ipagamot ito dahil baka hindi nila makakaya ang mga gastusin. And plus, huling napagamot ang pasyente 2 years ago kaya siguro mas lalong lumubha dahil hindi na agad naagapan, at wala silang sapat na pera ipagamot ito. That's when I told them that ako na ang bahal sa mga expenses at ikanasaya naman ng pamilya nila. I just can't see them losing their haligi ng tahanan. I went there at ang sakit. Kaya minsan gusto ko ng umalis sa pagiging doctor dahil ang sakit pang makakita ng mga taong lumalaban ngunit sa huli ay susuko dahil hindi na makaya. It's just that mas magiging masakit if you also experienced the same heartache.