_*~الجزء الثاني
~من
روايه الاعمى2
بقلمى ليلةعادل*~_✍️🌹❤️
الحلقه الخامسه عشر
- مركز د/ مروان 3م
-يجلس مروان على كرسى مكتب يكتب فى الاوراق يبدو على ملامحه الأشغال والجديه بعد قليل يطرق الباب تدخل شهد وهى تبتسم و تحمل بايدها حقيبه هدايا.
مروان : اتفضل
شهد : ازيك يا دكتور
مروان : يرفع عينه ازيك يا شهد اتفضلى ... ثوانى هبقى معاكى
شهد : لو حضرتك مشغول ممكن اجاى وقت تانى
مروان : لا خليكى
يكمل كتابه بعد دقائق ، يترك القلم وينظر لها
مروان : ببتسامه انا معاكى عامله ايه
شهد : بخير اتفضل
( تعطى الشنطه )
مروان : بستغراب .. ايه ده
شهد : هديه بسيطه اتمنى انها تعجبك
مروان بامتنا .. ميرسى
( فتحها يجد برفن غالى جدا لكن ليس نوعه المفضل )
زوقك : جميل
شهد : عجبتك بجد
مروان : اكيد
شهد : ممكن ترش منه
مروان : لا يريد ان يكسفها حاضر .. بعد انا يقوم برش البرفن ينظر لها بابتسامه .. ميرسى كلفتنى نفسك
شهد : متقولش كدا دى حاجه بسيطه (يرن هاتفها ) اسفه لازم ارد البيت
مروان : اتفضلى
-تخرج للخارج لكن تدخل اميره بعد دقايق قليله جدا
اميره : بمزح ..بخ لقيت نفسى فاضيه وشفت جدولك لقيتك فاضى قولت اجاى ارخم عليك حبه
مروان : بابتسامه .. انا مش فاضى بس افضالك شويه
اميره : تجلس على المكتب بتجاه .. مشغول بايه
مروان : يعنى كنت بنقل شويه حاجات (بهتمام يمسك ايدها) انتى كويسه
اميره : جدا
تقترب منه وتقوم بشمه وتبتعد وبمزح .. مستحيل مش مصدقه دكتور مروان عزت غير برفانه لالا لازم نكتبها فى حدث فى مثل هذا اليوم
مروان : هديه اعمل ايه مينفعش اكسفها
اميره :هديه ماشى بس لحظه انت قولت تكسفها مش تكسفه
مروان : ايوا
اميره : بجديه ... يعنى الموضوع فى انثى مين دى بقى ان شاء الله
مروان :شهد
اميره :اذا كان شهد ماشى بس ده شكله اصلى هو فين
أنت تقرأ
الأعمى ٢
Romanceحبيبي نعم أقولها انت حبيبي لَأّتّتّرګنيِّ ولكن لما القسوة على قلبي انه يحبك حبيبي أقولها لك لا ترحل فعند رحيلك سأشتاق اليك اشتقت اليك يا حبيبي .. فاسمح لي أن المس يدك حٌبِيِّبِيِّ لَأّ تّتّرګ أّلَوِصٌلَ بِيِّنِيِّ وِبِيِّنِګ فِّګلَمَأّتّګ هل...
