My Karma Stipulation

Chapter 4

"Where the hell did you go naman kasi, Risha? Pati tuloy kami nadamay sa family mo. Tinawagan ba naman kami ng parents mo kanina e!" Victoria complained.

"Don't worry about that, Risha. Kung ano man ang nalalaman namin ngayon ay hindi muna namin ipapaalam sa parents mo. I mean, wala kami sa posisyon mo para sabihin sa kanila iyon. Just always remember that we are here to help you. Your friends are here always..." Drina said.

Actually, ayaw kong malaman nila ang lahat. Tama na itong nalalaman nila na nasa isang force marriage ako. Kahit pati 'yung tungkol kay Daven kanina ay ayaw kong sabihin sa kanila. It's not like I don't trust them. I just only want them to stay out from these things, which is they are nothing to do with these fucking things!

I can handle it... I can handle all of it by myself. It's not that because I own myself, but I also live and truly trust myself. Kaya ko maging matapang at iyon lang naman ang tangi kong gawain lagi. Ang maging maganda at maging matapang... para sa mga bagay na hindi ko nasisiyahang gawin.

"By the way, shall we go sa Vigan? Postponed naman ang pasok natin at isa pa ay namimiss ko na rin si Zara. For sure namimiss niyo na rin siya!" Drina suggested.

Napaisip ako na sumang-ayon sa kaniya, "Count me in, then. Let's go sa Vigan. Ayaw ko muna rito sa Manila."

Dahil sa pagsang-ayon ko, wala silang nagawa kung hindi sumang-ayon na rin. Sinabi ko na rin sa kanila na huwag munang sabihin kay Zara 'yung tungkol sa arrange marriage ko. Ayos na itong wala siyang alam dahil para saan pa kung ayaw niya rin namang sabihin sa amin kung ano ang rason niya? Na kung bakit siya lumisan ng Manila? Maaaring hindi ko na lang siguro ito sasabihin kay Zara.

"We feel bad on Zara's side dahil wala siyang alam. But don't worry, we won't tell about this to her..." Gairel looked at me then nodded as if she gets something. "If that's what you want, then there's no problem. We're just here, Risha. Suportado ka namin sa gusto mong mangyari."

Iyon na rin ang nasa isip ko. Kung sana'y hindi na lang siya lumisan ay malalaman niya ang lahat ng ito, pero wala... May sarili siyang buhay at sa tingin ko ay siya ang karapat-dapat na masunod ayon sa kaniyang ninanais. Pangamba ang nararamdaman ko, pero 'di na bale dahil paniguradong mawawala rin ito. My friends are always here for me at ganoon din ako sa kanila.

Gwen and Victoria is on the kitchen. Victoria is helping Gwen to cook our foods for tomorrow. Napag-isipan naming maging maaga bukas since medyo malayo-layo ang Vigan dito. Naisip din namin kasi na maaga ang pasok ni Zara for her first day of school tomorrow kaya naman naisipan naming humabol sa kaniya bago siya makapasok.

Kung sakali mang malaman ni Zara ang tungkol sa sitwasyon ko, sana suportado niya pa rin ako na buwagin iyon. Marriage is not my thing and... she already know about that.

"Akyat muna ako sa kwarto," paalam ko sa kanila.

Gusto ko munang makapag-isip tungkol sa amin ni Daven about kanina. Ang sabi ko kasi sa kaniya kanina ay pag-iisipan ko muna iyon at kinakailangan na mayroon na akong maisagot sa kaniya. Although, I didn't know that he recorded his phone number here on my phone without my permission.

Me:

Can you give me atleast one week to think about it?

Daven:

You just have to think about it. Why do you need one week? It's either yes or no:)

Hindi ko alam na ang bilis niya pala mag-reply! Wait, is he waiting for my text? No, it's impossible! Bakit niya pa ba kasi nilagyan ng smiley face 'yung text niya? Argh, ang cringe!