My Karma Stipulation

Chapter 12

Sa munting sandali ay hindi ko na maunawaan ang sarili ko dahil sa layo ng nilalakbay ng isipan ko. Dalawang araw na akong walang kain o 'di kaya ay tulog. Kinakatok ako ng mga kaibigan ko lagi-lagi, ngunit ayaw ko lang buksan ang pinto dahil gusto kong layuan muna nila ako. Kapag binuksan ko kasi ang pinto, alam kong hindi nila ako titigilan lalo na si Vic.

I want to distance myself on them.

Nagtungo ako sa banyo upang lingunin ang sarili ko sa salamin, sa tapat ng lababo. Nakita ko kung paano mamutla ang mukha ko. Ang labi ko ay halos wala ng kulay at may eyebags na rin ako sa ilalim ng mga mata ko, konti-konti na siyang lumalaki. Hinawakan ko ang reflection ko sa salamin pababa hangga't umabot sa lababo. Sinindi ko ang gripo at ako ay naghilamos.

Hindi pa huli ang lahat... dahil gaganti ako, babawi ako at aangat ako nang ako lang mag-isa. Magbabalik ang dating Risha at sisiguraduhin kong lahat ng mga Isles ay magdudusa. "Hihilain ko kayong lahat... pababa... sa impyerno... ipapahalik ko sa inyo ang paa ko, kung saan ang pinanggalingan ko..." sabi ko sa aking sarili nang matapos ako sa paghihilamos. Konti-konti kong inangat ang mukha ko upang tignan ang sarili ko.

"Magbabayad kayo, magdudusa kayo, babawi ako sa inyo. Ibababa ko lahat ng mga Isles nang ako lang. Hindi isa, hindi dalawa, hindi tatlo, kundi kayong lahat..." Muli kong hinawakan ang reflection ko sa salamin, pababa. Ngumisi ako ng panagdag at humalakhak.

I promise that I will never lose again. If he doesn't lose like he what he said before, then okay it's fine. It’s nice to have a counterpart though and I’ll make sure I won't fall while he will. In my forces as a Tanquile daughter, Daven Nick Isles will fall, the Isles family will fall! Simultaneously, mixed, yearly, monthly and daily. If they deserve to be buried in the company as long as they weaken, I would be better able to have a happy life. After all, there is no engagements, marriages, cheaters. No Isles above all.

In my head depends everything I want to happen because after all it needs to be planned. Everything I do from now on depends on my body. All the travel I will make for my upcoming mission also depends on my feet. Nothing will stop me. Gwen either, Vic, Drina, Gairel or Zara either. No friends will stop me from doing what I do because first of all I will not let them know what I intend to do. Only I know, from my head to my soul, God knows how to do all the things I want to do. Even if I sin in heaven, I don't really care.

I will gamble and fight for myself. There’s nothing wrong with that if you really need to. Honestly, I wouldn’t allow myself to be let down so easily. Oppression, belittling and squeezing the whole soul of our Tanquiles is not possible for me! If other people are giving up, they will change me. I will never forget who I am in life because my friends are by my side. Being a sovereign one. Being firm and strong, once I just hear that from my friends I will fight back with unmixed fear. No hesitation and no retreating after all.

Something will change if there is a stipulation to do so. And I will do that. If he is my karma, I am the stipulation that will weaken him.

"Ano nanamang sadya mo sa akin? Bakit ka nandito? Para pahirapan ako ulit?" Jubie's question makes me want her to slap her so bad. Na para bang gusto ko ulit ng back-up nila Vic at Gwen upang magawa ko siyang pahirapan ulit.

"Who said that I'm here for you? I am here because of Frenzon, not for you. Don’t assume that you’re the one I went to because first of all, what are you? A friend of mine? Duh! There is no way, you little freak! Maybe it's more better if you are my pet because you used to shout a lot, remember? You almost became a dog despite of the action of yours and--"

"Tumigil ka na, Risha!" Ang paglingon ko kay Frenzon ay napalitan ng pagsisisi. Iyong makita siyang ganito para bang sobrang bigat ng kasalanan ko sa kaniya. Nakasuot siya ng pulang makapal na jacket, hindi makita iyong ginawa ko sa kaniya. "We're done, Risha. Ayan naman 'yung gusto mo, 'di ba? Ang masira tayo... Kahit hindi mo sabihin sa akin ng diretso, alam kong iyon 'yung gusto mong mangyari kaya nilapitan mo ang pinsan ko para masira tayo. Nilapitan mo si Daven para makahingi ka ng tulong, 'di ba? Now, stop bothering and leave us alone!" Nang sabihin niya iyon, hindi ko alam kung bakit kusang tumulo ang luha sa kanan kong mata. Hindi iyon dumapo sa aking pisngi dahil tumulo ito sa sahig. Napayuko ako at nilingon kung papaano hawakan ni Frenzon ang kamay ni Jubie.