65 - De Hereniging

1.1K 22 3
                                    

Brandon Reeve
Quin en ik hebben net samen ontbeten, en we zijn onderweg naar Times Square.

Gisteren was een speciaal moment tussen ons. Het voelde alsof niks anders telde dan dat. Ze lag in mijn armen en het voelde alsof de afgelopen maanden voor ons beide een rollercoaster was, maar dat het nu eindelijk goed was.

We lopen hand in hand op Times Square, en het is geweldig. Al die billboards en zo inmens groot. Ik ben hier dan wel al eerder geweest, het is toch anders nu.

Misschien omdat ik hier nu sta met Quinty, het speciaalste meisje uit mijn leven of misschien omdat ik niet meer dezelfde persoon ben als twee jaar geleden.

Quinty heeft mijn visie op alles zo erg veranderd. Ik knijp in haar hand en kijk naar haar, ze kijkt haar ogen uit naar al de billboards. 'Ik vind het geweldig hier.' Zegt ze vrolijk. Ik glimlach.

Na een tijdje rond te hebben gelopen besloten we om naar Central Park te gaan. We lopen het park in en wederom is dit weer prachtig. 'Ik ben zo blij dat ik jou mee heb genomen.' Zegt Quin. Ik kijk haar aan en zij mij. 'Ik ben zo blij dat je me hebt meegevraagd.' Antwoord ik. Ze glimlacht en trekt me mee naar een ijskraam.

'Ik heb zin in een ijsje.' Zegt ze blij. Ik lach en we gaan in een rij staan.

Voordat we de rij uit zijn is het alweer 14:00. Quin is helemaal gelukkig met haar aardbeien en vanille ijsje. Ik heb vanille en cookie. We lopen samen naar een bankje in Central Park en gaan daar zitten.

In stilte eten we ons ijsje op. 'Zal ik haar nu appen?' Vraag ik. 'Als je daar klaar voor bent, wel ja.' Antwoord ze. Ik pak mijn telefoon erbij en zoek het nummer van mijn moeder. Mijn vingers trillen terwijl ik het berichtje typ.

'Rustig, Brandon.' Zegt Quinty. Ik kijk haar aan en ze kijkt meelevend terug. Als Quinty mijn naam uitspreekt klinkt het heel anders dan als de meesten mijn naam uitspreken.

Ik adem diep in en uit, ik had niet verwacht dat het zo moeilijk zou zijn om weer contact met mijn moeder te zoeken.

Ik adem diep in en uit, ik had niet verwacht dat het zo moeilijk zou zijn om weer contact met mijn moeder te zoeken

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.

'Dat is perfect.' Zegt Quinty. Ik kijk haar aan en glimlach. Zonder haar had ik dit niet gedaan. 'Morgenavond moeten we alweer terug naar huis.' Zegt ze. Ik knik.

'Over gisteravond, he.' Zegt Quinty dan zachtjes. 'Ik zou voor altijd in dat moment willen leven als dat kon.' Zegt ze. Ik voel een glimlach op mijn gezicht verschijnen.

'Ik ook, samen met jou.' Antwoord ik. 'Mijn gevoelens voor jou zijn nooit echt weggegaan.' Zegt ze. 'De mijne voor jou ook niet.' Antwoord ik. Quinty schuift meer naar me toe totdat ze helemaal tegen me aan ligt.

-

We hebben nog heel lang rondgelopen in Central Park. We zijn nog bij een klein vijvertje geweest en zagen een moedereend met een paar kleintjes achter haar aanlopen. Ik ben erachter gekomen dat Quinty echt een dierenfan is. Ze houd van dieren.

Forever?! with the badboyWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu