Forever?! with the badboy

89 - Afscheid nemen

Quinty McSwift
Ik sta in ons huis, er lopen overal verhuismannetjes rond die de verhuisdozen in een grote vrachtwagen zetten. Het huis is helemaal leeg nu, behalve voor een paar verloren dozen die er nog staan.

Al mijn spullen die ik graag wil houden, plus een paar meubels gaan mee naar een opslag aangezien we nu nog geen appartement hebben.

'Lieverd, ze zijn klaar.' Zegt een stem achter me. Ik kijk om en zie mam staan. Nu pas besef ik me dat ik aan het staren was naar de woonkamer, of nou ja, wat ooit een woonkamer was. 'Dus dit is het.' Zeg ik dan. Mam knikt.

'Dit is het.' Zegt ze. Ineens rolt er een kleine traan over mijn wang. Ik blijf dan wel hier in Amerika, maar ik heb in dit huis wel een jaar gewoont, en wat was dit een fijn huis. 'Dan moeten we maar gaan he.' Zeg ik.

Mam loopt naar me toe en geeft me een knuffel. 'Lieverd, ik ben zo blij dat we in dit huis konden wonen. Het was echt geweldig om hier te wonen. En denk aan alle mooie herinneringen die we hier hebben gemaakt. Die zul je nooit vergeten.' Zegt ze. Ik knik en veeg de traan snel weg.

'Nou ja, doei dan maar denk ik.' Zeg ik. Mam houdt mijn hand even stevig vast en laat hem dan los. We lopen samen naar de voordeur en dan kijk ik nog een keer om, het huis in. Ik glimlach, denkend aan alle mooie herinneringen die ik hier gemaakt heb.

Dan trek ik de voordeur achter me dicht.

-

Mam en ik zijn inmiddels in het huis van Edward Reeve. Mam, Edward, Brandon en ik zitten aan een tafel met zijn allen om nog de laatste dingen te bespreken.

'Maak je nu maar geen zorgen Nicole, alles wordt geregeld. Als het goed is komt er een appartement over 2 weken vrij dat hier dicht in de buurt ligt.' Zegt Edward. Ik kijk naar Brandon en glimlach. 'En je zorgt ervoor dat er niks geks gebeurd he.' Waarschuwt mijn moeder Edward nog. Hij knikt.

'Geen gekke dingen, check. Ze komen goed terecht, check. Ik zorg ervoor dat ze niet doodgaan, check.' Zegt Edward. 'Edward!' Piept mam. Ik grinnik. 'Mam relax, alles komt goed.' Zeg ik. 'Dat weet ik lieverd, maar ik moet toch echt zeker zijn.' Zegt ze. Ik rol mijn ogen sarcastisch.

'Over 2 weken ben ik 18. Dan ben ik volwassen net zoals Brandon.' Zeg ik. 'Dat betekent niet dat je je als een volwassene gedraagt. Je kan nog niet eens een eitje maken.' Zegt ze. Ik kijk haar nep beledigd aan. 'Ik moet het haar nageven mevrouw McSwift, maar Quin is zeker verbeterd in eitjes bakken.' Zegt Brandon dan ineens. Ik begin te lachen.

'Zie je nu wel Nicole, alles komt goed. En anders eten ze alleen maar eitjes.' Zegt Edward.

-

We staan inmiddels op het vliegveld. Mams vlucht vertrekt over 3 uur en Brandon en ik zijn haar gaan afzetten. Ze staat naast de auto met 2 grote koffers naast zich. 'Kom, we gaan snel naar binnen.' Zeg ik. 'Ik zoek even een parkeerplek.' Zegt Brandon. Ik knik en loop met mam naar binnen.

'Ik weet dat het allemaal wel goed komt lieverd, maar ik wil wel dat we iedere 2 dagen bellen.' Zegt ze. 'Voor de zekerheid. En als je vragen hebt, maakt niet uit over wat. Vraag het maar, ik sta altijd voor je klaar.' Voegt ze er nog aan toe. Ik grinnik. 'Ik zal je natuurlijk iedere 2 dagen bellen mam.'

'Als je verjaardagscadeau van mij krijg je een minicooper.' Zegt ze dan. Ik kijk haar met grote ogen aan. 'Wat?!' Zeg ik. Mam glimlacht van oor tot oor. 'Ik wilde je reactie in het echt zien.' Lacht ze dan.

'Maar het is echt waar, op je verjaardag wordt er een minicooper bij Edward geleverd, omdat ik er niet bij kan zijn wilde ik het je nu al zeggen.' Zegt ze. 'Ik heb hier geen woorden voor mam.' Antwoord ik. 'Dat hoeft ook niet lieverd.'

'Dit is geweldig!' Roep ik blij als ik in haar armen spring. 'Je bent de allerbeste.' Zeg ik. 'Weet ik.' Antwoord ze lachend.

Dan komt Brandon aangelopen. 'Het is tijd om te gaan.' Zegt mam dan. Ik knik. 'Ik ga jullie missen lieverds, maar over een maandje ben ik er weer.' Zegt ze. Ik glimlach.

'Brandon, zorg goed voor haar.' Fluistert mam in Brandons oor. 'Altijd.' Antwoord hij. Ze geeft ons beiden een knuffel. 'Ik hou van jullie, en jullie verdienen het allerbeste.' Zegt ze.

'Mam, dankjewel.' Zeg ik. Mam glimlacht en pakt me nog stevig vast. Dan kijkt ze me nog een keer even aan waarnaar ze zich omdraait en door de security heenloopt.

Wanneer ze uit het zicht verdwenen is rolt er een traan over mijn wang. Brandon houdt me vast en geeft me een kus op mijn haar.

***

nu staan ze er alleen voor (of toch niet, edward is er nog om de boel te redden)

lots of love