2

562 23 0
                                    

Rain's POV

                   "Hep hep hep! San ka pupunta?"
Huminto muna ako saglit bago siya nilingon.

"Kailangan ko bang ireport sayo lahat ng gagawin ko, Rose Quenirry?"
Walang gana kong sagot ang tuluyan ng naglakad paalis.

As expected, she's clinging at me 25/8.
Ano bang kasalanang nagawa ko para magkaroon ng pinsang tulad niya?



Tahimik akong naglakad papunta sa field kung saan palagi akong tumatambay. Tahimik doon at minsan walang tao... That's the perfect place for me..



No noise.. No people.. No irritation..




Umupo ako sa bench malapit doon.
Hindi katulad ng dati, may nagprapractice ng soccer.
Medyo maingay, pero pwede na..

This is better than my classroom.
It's a mess.



Habang nakatingin sa open area ng field, hindi ko mapigilang mag isip na naman..
Overthink..Overthink... Overthink..



Damn this Overthink..



Patuloy pa rin akong binubulabog ng nakaraan..

Rain Quenirry.. Sana pala hindi ka nalang nag exist sa mundo. You clearly have no purpose.
Nandito ka lang para alalahanin ang mga masalimuot na bagay sa nakaraan..



What the use of living?



My heart is dead..



May ibang player ang kumaway sa akin, but i didn't bother to move any muscle of my body in order to respond.



I put my headphones on and close my eyes for a minute.
Listening to music makes me calm.. Pero..



"You're a curse!"


"Wala kang kwenta, sana hindi ka nalang nabuhay!"


Agad akong napamulat sabay tanggal ng headphone sa isang marahas na paraan..

Naalala ko na naman...

Napabuntong hininga ako at napailing iling. I decided to leave the place where i remember those again. Tinapon ko rin sa basurahang malapit sa akin ang headphone na iyon at naglakad na paalis.




I don't want to keep those things that makes me remember everything..


Habang naglalakad sa field, narinig ko ang sunod sunod na sipol at pambabastos ng player sa akin. Alam kong biro biro lang iyon. Pero kapag ako napuno, baka mapakulong ko sila ng wala sa oras.



I was near to exit when tense suddenly grew in the field because of the game.

They didn't control the ball and it.. Suddenly fly towards.. Me!



Literal na nanlaki ang mata ko at napasinghap. My body was freezed and i can't move even a bit.
I know that this won't work but i used my arms to cover myself.

"WATCH OUT!"
A player shouted.


Ilang minuto na ang nakalipas nang wala pa rin akong maramdaman.
Until i heard someone groaned in pain infront of me.

I slowly drop my crossed hands and open my eyes.

What the—

Siya na naman?!

Obviously, he covered me and tried to stop the ball from hitting me using his fit.
But since he's not armored, he's hitted, severely in feet.


I saw pain in his face that made me cautioned.



Wala akong magawa kundi tignan lang siya at mapalunok ng sariling laway.
I tried to walk away like nothing had happen until he called me.


"Hey! Iiwan mo lang ba ako ng ganito? T-take me to clinic.."

Napahinto ako sa tarantang paglalakad ko at muling humarap sa kanya.
No choice, bumalik ako doon at inalalayan siyang maglakad para marating namin ang clinic.


Namumula ang kanang binti niya dahil sa pagkakatira ng bola.
Bakit naman kasi napakacareless ng mga player na yun?


Baka ako pa ang pagbintangan ng mga fans nito..



The man who just covered me awhile ago was Justin..



Justin De Dios. The so called Prince charming of our university. Quite surprise for others, but this is a curse for me..

Panay ang daing niya habang naglalakad kami.

Ayaw na ayaw kong mapalapit sa ibang tao. Pisikal man o emosyonal. I built my own wall and limit line. But this man is just really something...

After some minutes, we arrived in that location. Ibinagsak ko siya sa kama at nagtangkang umalis.

"Wait lang!"
Pahabol niya.


I sighed and slowly turn around to face him.

"Iiwan mo talaga ako ng ganito?"

I think this guy is already taking advantage to me.
Nakakapuno..

"Mr. De Dios, kung may iba ka pang kailangan, tawagin mo nalang ang Syclups"
Sa wakas ay sabi ko.
Hindi na ako makapag timpi.



Alam kong gumagawa lang siya ng paraan para mag stay ako. I'm not being narcissistic or what huh..
2 weeks ago, he confessed to me.

After that, i did everything to stay away from him.
Alam ko naman na trip trip niya lang ang lahat, because duh.. A famous bachelor like him won't waste time to be serious. He's just fooling around.





Either it's a fool or not, i still need to stay away.


He's getting into my nerves.




"Hindi ko dala ang cellphone ko at hindi rin ako makalad.. Paano ko sila matatawag?"
Inosenteng sagot niya sabay ngiti ng malawak sa akin.


"I have my phone, recite the numb—"

"I just saved you, can't you thank me even for once?"

Utomatikong napataas ang isang kilay ko sa sinabi niya at pinagkross ang mga braso.

"No one told you to save me, Justin"
I snapped.


I saw him pouted and lie on bed.

"You're ungrateful.. Anyway ginawa ko lang naman yun para hindi ka masaktan.. I have pure intention, promise"
He said as he raised his 3 finger to me.



I can't help but to leer into myself and walk away.
He's wasting my time..



"Hey Rain! RAIN!!"

She And Her Cold Heart (Syclups #1) Where stories live. Discover now