She And Her Cold Heart (Syclups #1)

20

Rain's POV

                        While standing there, the sea breeze whacks my face and the song of every birds was filling my ears.

I wanted to close my eyes but i suddenly heard a footsteps of someone.

I glance back and saw Justin walking closer towards me while holding a white jar filled with something i don't know.

"Beautiful, isn't it?"
He asked as he stand beside me and enjoy the view of the sea.

Tumango lang ako at tumahimik.

Mahangin dito at nakakarelax. Nasa tent naman ang iba at inaayos ang maliit naming kubo. We'll stay here for about 2 days, i guess?

Buti nalang din at nandito si Stell na palaging lumalapit at kumakausap kay Rose, kung hindi.. Ma a-out of place siya dahil kila Josh at Annie.

"Sorry nga pala, nangawit kaba buong byahe?"
Tanong niya at nag aalalang tumingin sa akin.

Umiling lang ako at huminga ng malalim.

"Can you say a word? I want to hear your voice.."
Parang bata na sabi niya at ngumuso.

Lihim lang akong natawa pero hindi ako nagsalita.
Ok, i admit, he's mixed with cuteness, coolness and gentleness.

I don't deserve to stand beside him.

"Ito nga pala. Ilang araw ko ding prenipare ito"
Sabi niya sabay abot sa akin nung hawak niyang garapon.

"Ano toh?"
Tanong sabay abot nun.

May nakasulat sa harap nun at iyon ay,
"'Source of Happiness'?"

Humagikhik siya at nilaro ang tubig ng dagat sa paa.

"Yeah. Ganito kasi yan, tuwing malungkot ka, bumunot ka ng isang papel dyan. Isa lang ha. Then read it, i can't assure na sasaya ka pero atleast matakpan ko kahit unti ang kinalulungkotan mo."

Paliwanag niya na tinanguan ko lang.

Puno nga ng mga nakarolyong papel ang garapon na yun, iba iba pa ang kulay. May design din na butterflies ang mismong jar.

A creation of Justin.

"Pwede naba akong bumunot ngayon?"
Tanong ko habang nakatingin doon.

"Malungkot kaba ngayon?"
Pamimilosopo niya.

I shrugged my shoulders. I'm not happy, either.

"Fine, you can draw one now.."
Umupo siya sa tabi ko at hindi pinansin ang nagliliparang buhangin.

Tumingin muna ako sa malawak na karagatan bago kumuha ng isa.
Green paper, my favorite color.

Ipinahawak ko muna sa kanya ang garapon at umupo rin. Dahan dahan kong binuklat ang nakarolyong papel na iyon at binasa.

"Kung akala mong wala ng nagmamahal sayo, alalahanin mong andito pa ako. You're never alone, Rain.."

Napatingin ako sa kanya.
He's quietly watching the sunset.
Napansin niya sigurong nakatingin ako sa kanya kaya agad siyang napalingon at binasa ang hawak kong papel.

" Aish, yan pa talaga una mong nabasa nuh. Yung una kong sinulat.. "
He shyly said and scratch his neck.

Natawa nalang ako at napa iling iling.