She And Her Cold Heart (Syclups #1)

8

Rain's POV

                     "Oh no.."

Palihim akong napasulyap sa kanya nang bigla itong suminghap.
I was rudely gripping the seat belt and didn't move any of my muscles in our entire departure.

It's.. It's like social anxiety, i don't know but I'm so nervous now.

I'm not being myself..

Anong pinagaalala ko?

"Ikaw afraid you can't go home now, may.. May malaking disgrasya sa daan Rain.."

Literal na nakunot ang noo ko sa sinabi niya at nagmamadaling tumingin sa harap.
Oo nga,

Napapalibutan ng mga police at tao ang aksidenteng bunggoan ng truck.. Truck..

Nanlaki ang mga mata ko at nagsimulang magpawis ng malamig. Hindi ko maalis ang tingin ko sa nasa harap namin.

S-shit... Ito na naman..

"Rain, what's wrong?"

Lalo akong napakapit ng mahigpit sa seatbelt at nagsimulang bumigat ang bawat paghinga.

Gusto kong pumikit, pero sa tuwing pumipikit ako, ang nakaraang iyon ang naaalala ko.. Ayoko.. Hindi pwede..

"Shit, oo nga pala, truck!"
Tarantang sabi ni Justin at agad na minaneho ang kotsye para ihinto sa medyo malayo layong lugar at para mawala sa harap namin ang aksidenteng iyon.

Kahit na wala na sa paningin ko iyon, mabilis pa rin ang pagtakbo ng heart beat ko. Hindi ko makalma ang isipin at kalooban ko.. Bumibilis na rin ang paghinga ko na akala mo'y nakakulong ako sa isang bangungot..

Bangungot ng masalimot na nakaraan..

Hindi pwede...

Hindi ko kakayanin mawala sa sarili ngayon..

Hind—

Natigilan ang buong mundo ko nang maramdaman ang dalawang braso ni Justin na nakayakap sa akin.
Ang isip, puso, at kalooban ko ay natigilan sa pagwawala..

Napatingin ako sa kanya at unti unting nawala ang higpit ng kapit ko sa seatbelt..

Anong nangyayari?

"Don't be afraid.. I'm here.."
He whispered.

Gradually, my breathing came back into its normal speed and my whole system calmed down.

After some silence, he slowly break the hug and Stares at my eyes.. Wala akong magawa at masabi...

"I'm sorry, I'm careless that time.."
He apologize.

He looks so worried while looking at my face. I can see it in his eyes. Dahil doon, tuluyan ko ng nakalimutan ang nakita ko kanina.

"P-paano mo... Paano mo nalamang may takot ako sa truck?"
Sa wakas ay sabi ko.

He sighed as he goes back to his normal sit.

"Alam mo namang may gusto ako sayo Rain.. At tuwing nakikita kita, hindi ko mapigilan ang sarili kong bantayan ka mula sa malayo.. During those days, i noticed how you anxiously react when you see some trucks, only trucks.. Kaya ngayon, alam kong may takot ka rito. I want to approach you but you're always leaving too soon... "