part:៤៥+៤៦

537 15 0
                                    


      រឿង:🍂ប៉ាងចុង🍂

  PART:៤៥+៤៦

 
     ..+ «នាងតូចឯងស្ងប់អារម្មណ៍ណាម៉ាក់ឯងគាត់ទៅបានសុខហើយ»
«អត់ទេៗ...ម៉ាក់ៗមិនស្លាប់ទេហឹុកៗ»
«មកនេះចូលឡានសិន ចាំខ្ញុំនាំឯងទៅ»

នាយដឹកដៃនាងតូចឡើងឡានដើម្បីវិលទៅធ្វើបុណ្យឲ្យម៉ាក់របស់គេព្រោះថាត្រូវបញ្ចុះសពនោះភ្លាមៗនេះជាទំនាយរបស់លោកអច្ចារ្យត្រូវធ្វើតាម។

  +++
នៅក្នុងពិធីបញ្ចុះសព្វនៅចេតិយក៏មានមានមនុស្សម្នាជាច្រើនមកចូលរួមនោះសិទ្ធិសឹងតែអ្នកជំនួញទាំងអស់មកចូលរួមនឹងសម្ដែងការសោកស្ដាយយ៉ាងក្រៃលែងទៅកាន់នាងតូចនីខេល៍

ខណ:ពេលនេះនាងកំពុងតែឈរឱបរូបថតអ្នកម៉ាក់ទាំងឈរយំនៅមុខផ្នូរដោយគ្មានខ្វល់ទទួលថាអ្នកណាមកសម្ដែងការសោកស្ដាយចំពោះនាងនោះទេ នេះក៏សំណាងបានថេយ៍កេនមកចាត់ចែងគ្រប់យ៉ាងឲ្យបើតាមនាងតូចម្នាក់ឯងគឺចប់ហើយនាងធ្វើអីមិនកើតក្រៅពីឈរយំនោះទេ!

  +++
  នីខេល៍ឈរយំរហូតសន្លប់ ទើបនាយកម្លោះយកនាងត្រឡប់មកវិមានវិញ។ ខណ:ពេលនេះនាងក៏បានដឹងខ្លួនហើយទើបរហ័សស្ទុះក្រោកមកអង្គុយភ្នែកសព្រាតសម្លឹងមើលជុំវិញខ្លួន តែនាងក៏ឃើញស្ដ្រីម្នាក់ដែរអង្គុយលើកៅអីញញឹមដាក់នាងដៃលើកមកអង្អែលក្បាលនាងតិចៗទើបនីខេល៍ស្ទុះមកឱបគាត់ទាំងយំយែកឡើងខ្លាំងៗម្ដងទៀត~

  «ហឹុកៗម៉ាក់ៗមករកកូនហើយមែនទេម៉ាក់ហឹុកៗឲ្យកូនសុំទោសណាម៉ាក់ណាម៉ាក់កុំខឹងកូនអីម៉ាក់កុំទៅចោលកូនៗមានតែម៉ាក់មួយទេហឹុកៗ»
«ខ្ញុំមិនទៅណាចោលឯងនោះទេនាងតូច!!»

កាលពិតមិនមែនជាអ្នកម៉ាក់ទេនោះគឺរាងក្រាស់ដែរអង្គុយមើលនាង តែនាងតូចរវើរវាយឃើញជាអ្នកម៉ាក់ទៅវិញ។
«មិនមែនៗម៉ាក់ហឺុចេញទៅ»ដោយឮសម្លេងរបស់នាយក្រាស់នាងតូចក៏បានច្រាននាយឲ្យចេញតែនាយមិនចេញទេព្រោះនាយដឹងណាសថានាងកំពុងតែឯកការកំពុងរងារត្រូវការអ្នកលួងលោមព្រោះអារម្មណ៍មួយនេះនាយធ្លាប់ឆ្លងកាត់អស់ហើយថាវាពិបាកទទួលយកប៉ុណ្ណា។

«សម្ងំគេងវិញទៅណាឯងកំពុងតែមានកូនផងកំុំយំច្រើនពេកវាមិនល្អដល់កូនរបស់ពួកយើងទេគេងទៅ»
«អត់ទេនីទៅរកម៉ាក់យកម៉ាក់មកវិញមកហឹុកៗម៉ាក់ៗណាស់យកម៉ាក់មកវិញមក»
«គាត់ទៅបានសុខហើយបើឯងនៅតែយំយ៉ាងនេះគាត់ច្បាស់ជាទៅមិនស្ងប់សុខនោះទេបើស្រលាញ់គាត់ឯងត្រូវកាត់ចិត្តឯងត្រូវរៀនទទួលស្គាល់នៃការបាត់បង់មួយនេះណានាងតូចខ្ញុំដឹងថាវាភ្លាមៗសម្រាប់ឯងតែយ៉ាងណាក៏ត្រូវតែកាត់ចិត្ត»

នាយនិយទាំងឱបអង្អែលខ្នងតូចរបស់នាងលួងលោមរៀបរាប់ ពេលនេះនីខេល៍ក៏ស្ងប់អារម្មណ៍ហើយដែរ
នាងក៏ងើយសម្លឹងមុខនាយម៉ក់ៗទាំងនៅដំណក់ទឹកប្រៀបពេញភ្នែកដៃមាំលើកមកផ្ដិតជូនឲ្យនាងទាំងញញឹមស្ងួតដើម្បីជាកម្លាំងចិត្តដល់នាង។

«ឃ្លានទេខ្ញុំធ្វើអាហារឲ្យញាំុំ ហឹិុម»
«អឺ!ឃ្លាន»
«ចុះក្រោមជាមួយគ្នាទៅ»

នាយនិយាយបបួលនាងចុះទៅក្រោមព្រោះពេលនេះនាយមិនទុកចិត្តឲ្យនាងនៅម្នាក់ឯងបានឡើយ។

  +++

  «អើយ..ធ្វើអីឲ្យនីនីញាំុំល្អទៅហ្ន៎!អេ៎!ធ្វើស៊ុបគាវល្អទេព្រោះនាងចូលចិត្តញាំុំហឹុម»
នាងតូចមិនតបទេតែក៏ងួកក្បាលឆ្ងក់ៗដាក់នាយ។

វាមិនយូទេ នាយក៏ធ្វើស៊ុបគាវមួយចានធំយកមកដាក់នៅមុខនីខេល៍នេះណាក្លិនឆ្ងុយទប់មិនបានទេនាងតូចលេបទឹកមាត់ក្អឿកៗហើយ។

«នេះហាមាត់ទៅខ្ញុំបញ្ចុកឯងណាស់»
នាយផ្លុំរួចក៏បញ្ចុកនាង តែញាំុំបានមួយមាត់នីខេល៍ក៏ទាញចង្កឹះពីដៃនាយមកញាំខ្លួនឯងព្រោះថាវាឆ្ងាញ់ទប់មិនបាន!

នាងញាំុំយកៗស្ទើតែភ្លេចរឿងរ៉ាវដែរកើតឡើងកាលពីពេលថ្ងៃទៅហើយ គួបផ្សំនឹងរាងក្រាស់យើងបិុនលួងទៀតឆាប់ធ្វើឲ្យក្មេងភ្លេចទុកកង្វល់ណាស់

++ក្អឹក++
  ខណៈពេលដែលញាំុំដោយមិនបានគិតសោះនីខេល៍ក៏ដាក់ចង្កឹះចុះវិញសម្លឹងមុខលោកប៉ាចុងដែរអង្គុយចំពោះមុខភ្នែកសម្លឹងនាងម៉ក់ៗទាំងលេបទឹកមាត់ក្អឹកៗ ព្រោះថាការដែរធ្វើស៊ុបគាវមួយចានធំនោះនាយក៏ចង់ញាំុំដែរនាយក៏ឃ្លាន តែដោយឃើញនាងតូចរូបនេះញាំុំបានដូច្នេះនាយក៏មិនដណ្ដើមដែរ
តែនីខេល៍ក៏ដឹងថានាយច្បាស់ជាឃ្លានព្រោះសម្លេងកូរពោះនាយក៏ឮចេញមកក្រៅដែរ!

«នេះញាំុំទៅ»នាងចាប់គាវមួយគៀបនឹងចង្កឹះយកមកឲ្យនាយញាំុំឃើញដូចនេះហើយនាយក៏ប្រញាប់ហាមាត់ទទួលទាំងញញឹមធ្មេញទំពារមួយៗយករស់ជាតិគាវនោះ។

+++
ញាំុំអស់រលីងហើយនីខេល៍ក៏អង្អែលពោះតិចៗបែបឆ្អែតជ្រុលហើយ!
«ហឹុកៗ..»
«ឯងកើតអីទៀតហើយ នឹកម៉ាក់ឬ»
«ខ្ញុំញាំុំមិនទាន់ឆ្អែតទេ សូមធ្វើឲ្យខ្ញុំញាំុំឥឡូវនេះទៀតបានទេ? ឬក៏បង្រៀនខ្ញុំឲ្យចេះធ្វើក៏បានហឹុកៗខ្ញុំឃ្លាន...»

     មកយប់តិចហើយថ្ងៃ

  រងចាំភាគបន្ត

          ជួបលោភ

🍂ប៉ាចុង🍂Место, где живут истории. Откройте их для себя