Kahvenin Hatırı Kırk Yıl (Tamamlandı)

KHKY 30.Bölüm

Herkese merhaba! Finalden önceki son çıkıştı bu bölüm. Ve finale kadar birkaç hafta zorunlu ara veriyoruz çünkü final haftam geldi çattı neredeyse. Öncelikle bunu söylemek istedim. Sonraki konuysaa, bazen yazdığım şeyleri unutabiliyorum. Özellikle ilk bölümlerde kaldıysa. Bundan dolayı finali eksik bir şekilde yapmamak için kafanıza takılan şeyleri buraya yazmanızı rica ediyorum.

Ve iyi okumalar dilerim.

74200 🦋

Beklemek oldukça sancılı bir süreçtir. Bu süreçte sanki içinde bir kurt vardır ve o kurt istediğine ulaşana kadar içini yer bitirir.

Gözlerimi kapatıp bir süre bekleyip tekrar araladım. Normalde öyle bir alışkanlığım olmamasına rağmen, dişlerimin arasında olan tırnaklarımı yemekten geri duramıyordum şimdi. Dizlerim sabırsızlıkla olduğu yerde hareket ediyor, göğsüm hızla inip kalkıyordu. Alper hakkında bir düğümü daha çözmeye gelmiştik. Hastanenin koridorlarında şükür ki bu sefer bir savaş vermek için bulunmuyorduk. Fakat belki bir savaş çıkarmak için burada bulunuyor olabilirdik.

Derin bir nefes alıp bakışlarını yerden kaldırmayan Alper'e çevirdim bakışlarımı. Önce gidip Alper'in aslında ölmediğini gerekli yerlere bildirmiş, daha sonra da gerekli işlemleri halletmeye çalışmıştık. Her duyan kısa süreli bir şok geçirdikten sonra işini yaptığında, bunun ileride çocuklar büyüdüğünde de onlara anlatabileceğimiz oldukça şaşırtıcı bir anı olduğunu fark etmiştim. Yine şükür ediyordum ki benim o hallerimi hatırlamayacak kadar küçüktüler ve belki bu yüzden onlarda bir travma olarak kalmayacaktı.

Gerekli işlemlerin bitmesinin ardından da gerekli olan izinler alındıktan sonra dna testi tekrar yapılmıştı. Fakat bu sefer sadece Ahmet babamdan değil, Alper'den ve çocuklardan da örnek alınmıştı. Ve örneklerin verilmesinden çıkış anına kadar hiçbirimiz laboratuvarın kapısından bir an ayrılmamıştık. Bir nöbette gibiydik. Fakat nöbet değişimi diye bir şey yoktu.

Omzuma konulan elle irkilerek bakışlarımı yan tarafıma çevirdim. Beni hiçbir zaman yalnız bırakmayan ve desteğini hiç esirgemeyen arkadaşım Burcu'ydu. Gözlerini açıp kapatarak omzumu hafifçe sıkarak yanımda olduğunu sessizce belli etmesine karşılık bende tebessüm ederek sessiz bir teşekkür ettim. Derin bir nefes alarak bu sefer gözlerimi karşımdaki oturma yerlerinde oturan Ahmet babam ve Ayla anneme çevirdim. Ayla annem başını Ahmet babamın omzuna yaslamıştı. Elleri birbirlerine sıkı sıkıya bağlıydı. Yaşlandığımızda hâlâ yan yana ve onlar gibi olmayı dileyerek iç çektim.

Heyecan, laboratuvar kapısının iki yana çekilerek aralanmasıyla iyice arttı. İçeriden çıkan görevli kadın elindeki sonuç kağıdını direkt bize doğru uzattığında elleri titreye titreye Alper kağıda uzandı. Derin nefesler alarak katlı duran kağıdı araladığında bakışları beni buldu. Sanki gücü yetmiyordu da benim desteğimi bekliyordu. Sol elimle sağ kolunu sıkarak başımı omzuna yasladım. Kolunda olan elimi kolunda gezdirdim. Alper birkaç saniye bekleyip elindeki kağıdı araladığında elimde olmadan kolunu sıktım. Bakışlarım direkt açılan kağıdı bulduğunda heyecandan kısa bir süreliğine ne yazdığını bile anlamlandıramadım. Gözlerim direkt sonuca ulaşmak için yazının sonlarına giderken gördüğüm sonuçla kaşlarım yukarıya kalktı. Çocuklarla o kemiklerden alınan dna örnekleri büyük olasılıkla uyuşmuyordu.

Nefesimi ağır ağır verdim. Sonucun tam da beklediğim gibi gelmesi beni şaşırtmamıştı. Zira aksi zaten mümkün olamazdı. Bu da demek oluyordu ki testler karışmıştı veya bile isteye sonuçlarla oynanılmıştı. Alper kağıdı tekrar katlayarak derin bir nefes aldı.

"Sonuç negatif."

Sonucu sesli bir şekilde de dile getirdiğinde hiç kimse şaşırmadı. Ayla annem sinirle soluyarak boş koridorda bağırdı.