10 dagen voor kerstmis

8 dagen voor kerstmis - 17 december

Zodra ik beneden kom, sta ik voor een verrassing.

Beneden, op het keukenaanrecht, staat het kleine elfje van gisteren. Ze is bezig met het slepen van een pak melk over het aanrecht richting de koelkast. Denkende dat ik droom sta ik een tijdje naar het tafereel te kijken, totdat de stem van het elfje klinkt.

"Ik weet dat je daar staat te kijken," zegt ze tussen het gehijg door. "In plaats daarvan kan je me ook wel helpen." Na een paar keer te knipperen dringt het tot me door dat ze het over mij heeft. Voorzichtig loop ik naar haar toe en pak ik de melk uit haar handen en stop ik hem terug de koelkast in.

"Wat doe je hier?" vraag ik fronsend.

"Dat heb ik je nu al twee keer verteld," zucht ze. "De Kerstman heeft me gestuurd om- "

"Niet dat," onderbreek ik haar. Veel zin om dat leugentje weer te horen heb ik ook niet. "Ik dacht dat ik je weggestuurd had." Het elfje kijkt me gekwetst aan.

"Ten eerste, ik ga niet weg voordat je een Gelover bent," zegt ze eigenwijs. "En ten tweede, ik denk dat ik je ook nog even wat manieren moet aanleren voordat ik wegga."

"Mij manieren leren?" vraag ik bespottelijk. "Jij bent hier degene die zichzelf mijn huis binnen heeft gelaten zonder mijn toestemming, met mijn melk rond loopt te sjouwen en doet alsof ze hier de baas is."

"Ik ben bezig met het maken van je ontbijt," legt de elf ongeduldig uit. "En de Kerstman heeft me bevelen gegeven om jouw huis binnen te komen, dus dan doe ik dat. Het mag dan misschien jouw huis zijn, maar tegen de Kerstman ga je niet op."

"Ik zou wel eens een knokpartijtje met die man willen hebben. Eens zien of ik tegen hem op kan," mompel ik in mezelf, wat me een kleine glimlach van de elf oplevert.

"Waarschijnlijk niet," vertelt de elf. "De Kerstman mag op het eerste oog misschien een oude, weerloze man lijken, maar hij heeft vele geheimen waar zelfs zijn meest vertrouwelijke elf niks vanaf weet."

"En wie is dat, zijn meest vertrouwelijke elf?" vraag ik terwijl ik het ontbijt wat de elf gemaakt heeft van het aanrecht afpak. Ik verplaats me naar de keukentafel en binnen een paar seconden staat de elf voor me op tafel. Hoe ze daar komt met die kleine beentjes van haar is mij een raadsel.

"Alvin," zegt ze grinnikend. "Hoe hij het zover heeft weten schoppen weet niemand aangezien hij nooit zijn mond kan houden, maar de Kerstman vertrouwt hem blindelings. Mijn vrienden en ik hadden theorieën, over waarom Alvin -" Terwijl ik de elf aanhoor over haar verhalen over de Noordpool, waar ze voorheen altijd heeft geleefd, vraag ik mezelf af wat ik met deze situatie aan moet. Ik kan deze vreemde elf moeilijk meenemen naar school – of nouja...

"Het is tijd om naar school te gaan," zeg ik zodra de klok acht uur slaat. Ik sta op van de stoel van de keukentafel en zet mijn afwas in de vaatwasser.

"Zitten er leuke jongens bij je in de klas?" vraagt de elf enthousiast. Ik grinnik bij de gedachte dat ik een van de jongens in mijn klas leuk moet vinden – het zijn allemaal assholes. De kleine kerst elf ziet mijn geamuseerde blik en kijkt me smekend aan.

"Kom op, er moet er toch wel eentje bij zitten?" vraagt ze nieuwsgierig.

"Absoluut geen een," verzeker ik haar, maar de elf lijkt niet overtuigd. "Oké dan, je mag vandaag mee naar school, in mijn rugzak. Als je belooft dat je er niet uitkomt tenzij ik je eruit haal, je je mond houdt en mijn normale gang van zaken niet verstoord." De ogen van de elf lichten op.

"Beloofd!" roept ze uit. "Oh, dit gaat geweldig worden!"

En zo zit ik, voordat ik het weet, op de fiets met een kerst elf in mijn rugtas. Nu mijn tas nog veilig op het rekje van mijn fiets zit en ik hem in de gaten kan houden, steekt Fiona's hoofd er een beetje uit. Terwijl ik ons vooruit trap, praat de elf enthousiast over deze ervaring.