𝐍𝐢𝐠𝐡𝐭𝐅𝐚𝐥𝐥 𝐒1: 𝐇𝐢𝐬 𝐒𝐰𝐞𝐞𝐭𝐞𝐬𝐭 𝐂𝐨𝐦𝐦𝐚𝐧𝐝

Chapter 4

Honelyn Angel Montana

     Pagod na umuwi si Honelyn sa condo nila. Yes nila, kasi hindi lang siya nag iisa nakatira doon, kasama niya doon ang dalawa niya pang kaibigan, their both have jobs. Yung isa ay sa malayo nagtratrabaho at minsan lang umuwi at yung isa, tuwing gabi lang umuwi. Kaya minsan naiiwan siya mag isa

"Mommy Lyn!!!" Agad na sumalubong sakanya ang malusog na batang lalaki na si dam-dam agad niya itong sinalubong ng
yakap at binalingan sa pisngi

"Ate alis na po ako" paalam ng babysitter nitong hindi niya namalayan na nakasunod pala sa bata "ah segi ipapaalam ko lang sa mommy niya" agad namang umalis ang babysitter ng bata.

Dalagang dalaga pa si Honelyn, Wala siyang anak, anak lang si dam dam ng isa niyang kaibigan. Na may trabaho kaya naiiwan lang nito ang anak niya sa isang babysitter pero minsan sila ang nag bantay kung wala ang babysitter nito.

"Gutom ka na ba baby dam²?" Tanong nito sa bata na ngayon ay kalong nito. "I'm not hungry mommy Lyn, ate Nina just feed me some cookies" sagot naman ng bata kaya sa subrang cute nito ay pinisil niyo ang pisngi ng bata. Dam dam is already 3 years old. Hindi pa ito pweding ipasok sa isang school dahil sa age nito kahit na may angking talino ang bata.

Matapos niyang alagaan ang bata ay agad niya itong pinatulog para makapagpahinga na. At agad rin siyang nagpahinga ng matapos na ang natitirang trabaho niya.

     Maaga siyang nagising para pumasok, ganun rin ang kaibigan nito kaya na iwan naman ang bata sa babysitter nito. Magkatapos niyang mag agahan ay kaagad siyang pumaroon sa kaniyang pinagtratrabahunang company.

Agad naman siyang binati ng dalawang guard na binati naman niya ito pabalik. Nang makapasok siya sa lobby ay sakto namang pagpasok ng boss nila kaya lahat ng empleyadong madadaanan nito ay binabati ang binata. Hinintay niya ito, at ng makalapit ay agad niya itong binati na ikinabaling ng tingin nito sa kanya.

"Good morning Sir" magalang na bati nito. Napahinto naman ang binata saka siya hinarap "Please drop the ' Sir ' will you" Napatango naman siya doon "Good, now greet me again and this time drop the SIR, understood?" Tumango naman siya ulit

"Good morning Mr. Monteverde" nakangiting bati nito uli. Napahawak naman sa sintido ang boss niya. "Bakit boss? Okay lang ba kayo? Sumasakit ba ang ulo niyo? Kailangan na ba kitang dalhin sa hospital?" Natatarantang tanong nito na ikina tanga naman ng boss niya. "What are you talking about? You know what—nevermind" at naglakad na lang ito bigla ni hindi siya nito nilingon uli. Hindi niya alam kung ano ang nagawa niyang mali kaya nagtataka talaga siya sa insakto ng boss niya.

Agad naman siyang humabol dito hanggang sa makasakay na sila sa private elevator nito at tahimik lang sila hanggang sa makarating na sila sa kanilang office at napansin nito ang walang imik na pumasok sa loob ang boss niya. Hindi niya ito maaninag sa loob ng office nito kasi tinted ang glass na pumapalibot sa office kaya hindi niya makita.

Well pinagsawalang bahala niya ito at tinuloy na ang pagtra-trabaho. Sa kalagitnaan niya ng pagtra-trabaho ay biglang tumunog ang inter com.

"Ms. Montana where's the filess that I told to get it" Dali Dali naman niyang kinuha ang  mga file na organize niya na. Kumatok muna siya ng tatlong bises bago pumasok sa loob.

Nakita niya ang binata na may mga binabasang mga files. Tumikhim muna siya bago ibinigay– pabagsak na nilipag ang files na ikinaangat ng tingin ng binata sa kanya, napangiwi naman siya don. Nakalimutan niya pala ang proper manners. Sa tagal ba naman ng five years e nakalimutan niya yun

"What kind of a proper attitude is that, Ms. Montana?" Hindi niya alam kong sarkastik ba ito o galit? Parang hindi naman siya kasi galit, more on sarkastik ata.

"Sorry Sir" sabay peace sign niya dito "I'm not your teacher" napangiwi naman siya sa sagot nito. "Hindi naman po talaga at tsaka diba boss kita?" Parang tangang tanong niya sa binata. Tinaasan siya ng binata ng kilay. "Ayy taray ng Lolo niyo.." bulong niya ng mahina. "Are saying something Ms. Montana" mabilis naman siyang napailing baka kasi matanggal pa siya sa trabaho "Hindi na po mauulit at tsaka po pwede niyo naman akong tawagin sa pangalan ko" nakangiting saad niya. Napatigil naman sa ginagawa ang boss niya at tumingin sa kanya.

"What's wrong with... Ms. Montana?" Napairap naman siya sa tanong ng binata  "Boss naman ano pa't binigyan ako ng pangalan kung apelyedo ko lang pala ang itatawag sa akin... Sayang naman ang pangalan kong ilang buwang pinag isipan ng mga magulang ko apelyedo ko lang pala itatawag sakin" napanguso naman siya sa tuwing na-iisip niya yung mga taong tumatawag sa kanya sa apelyedo niya.

     
Zach Pov:

Hindi alam ng binata kung tatawanan niya ba ito o maiinis dahil parang hindi alam ng dalaga ang salitang 'respect your boss or some higher than you ' "And your point is?" Seryusong tanong niya pero deep inside ay inaasar niya lang ang dalaga.... Hindi naman makapaniwalang nag angat ng tingin ang dalaga sa kanya. "Boss naman eh! Ayuko ko na ngang mag explain nakakahagard! Diyan ka na nga boss at maraming pa akong trabahong gagawin!" Bigla na lang itong umalis. Ng pagkasara ng pinto ay humagalpak ng tawa si Zach, kahit naman tumawa siya ng malakas o sumigaw ay walang makakarinig sa kanya kaya walang problema sa kanya kung ano man ang gusto niyang gawin sa loob dahil sound proof ang office niya.

"Hindi ko na alam kung ano gagawin ko sayo?" Napapailing na lang siya tuwing maalala ang pabagsak nitong paglapag ng files sa table niya. Sa totoo lang nagulat siya dun, Hindi niya inaasahan na ganun pala maglapag ng files ang isang Honelyn Angel Montana. Hindi naman siya galit dun gulat nga lang.

Honelyn POV:

     Lahat ng utos ng boss niya ay sinusunod niya kahit na ikamatay niya sa pagod. Sa ilang araw na nag simula ng mag trabaho ang boss niya ay parang ngayon pa ata bumawi sa five years na wala ito.

Sa ngayon ay nakaupo siya sa isa sa mga table sa loob ng isang coffee shop. Naghihintay lang naman siya sa kape ng boss niya. Iwan niya ba kung bakit inutusan pa siya ng boss niyang bumili ng kape sa labas and take note... Napakalayong coffee shop pa ito napiling magpabili eh may sarili namang mini kitchen yung companya nito. Napapailing na lang siya sa mga trip ng boss niya ng biglang mag ring ang phone nito na ka agad naman nitong sinagot ng hindi tinitignan ang caller ID.

"Ano ang kailangan mo at napatawag ka sa number ng diyosang katulad ko?" Agad na bero nito ng masagot niya Ang tawag

"Did you drink a lot of coffee Ms. Montana? It's seems like it's already had an effect on you" nanlaki naman ang mga mata niya sa gulat ng mapagtantong boses ng boss niya yun...

Sa narinig niya ay mahahamig dito ang konting pang-aasar sa kanya ng boss niya na ikinangiwi nito sa hiya. Kung hindi ba naman siya kalahating tanga na sumasagot ng tawag ng hindi tinitignan ang caller ID. Napatampal na lang ito sa noo dahil sa mga kabobohang nagawa niya sa buong buhay niya.

"Napatawag nga pala kayo sir? Kailangan niyo na po ba kape niyo?" Pag iiba nito sa topic baka kasi saan pa umabot yun eh. Napatikhim naman ang sa kabilang linya na parang nagpipigil at alam niya kung ano yun... Tatawanan lang naman siya ng boss niya although hindi niya pa ito na kitang tumawa ko narinig man lang.

"Actually...I don't need it anymore—"

"So, babalik na lang ho ako diyan dahil ayaw niyo naman ng kape" pampuputol niya sa sasabihin ng boss niya.a

"No! You can't go back now, I want you to take your time...like...a break?" Napaisip naman siya sa utos ng boss niya. Mayroon ba nun? Nagtataka talaga siya sa mga trip ng boss niya, well wala naman siyang magagawa kundi ang sumunod na lang

"Noted boss! Kailan po pala ako babalik diyan?"

"I'll just tell you"

"Ok Sir, bye!"

Pagkatapos niyang mag paalam ay binabaan siya nito ng tawag ni hindi man lang ito nag paalam pabalik. Well, sanay naman siya sa ugali ng boss niyang minsan walang modo.

Wala rin naman siyang gagawin kaya napagpasyahan niya na lang na bumisita sa isang kaibigan para kamustahin ito sa trabaho.