BATERİST

1. NORMALE DÖNÜŞ ADIMLARI

An itibarıyla BATERİST serüvenimize başlamış bulunuyoruz. Vatana millete hayreten keyifli okumalar diliyorum.

Başlamadan önce, bir oy rica etsem?

"Diyorum işte senin yerini tutamaz o hiçbir zaman. Tamam belki ikinizi aynı anda seviyor olabilirim ama senin yerin başka be oğlum."

Önümdeki salata turşusunun bulunduğu cam kavanoza muhteşem bir konuşma yaptıktan sonra masanın üstüne bırakmış olduğum boş pizza kutusuna kısa bir bakış attım. "Ama seni de seviyorum." Ardından odamın en güzel köşesinde duran baterime çevirdim gözlerimi. "Kendimi pezevenk gibi hissediyorum ama valla sen olmasan yaşayamazdım. Bunlar gelip geçici, bak şimdi hemen mideye gidiyorlar." Diyerek kavanozdan aldığım bir parça salatalık turşusunu ağzıma attım. Asmr çekiyormuşum gibi sesler çıkararak afiyetle gömdüm.

Şunda bir anlaşalım, deli değilim. Her an birisi çıkıp ilaçlarını aldın mı sen?! Diye bağırmayacak. Düşündümde öyle bir şey olsa çok komik olurdu valla. Neyse işte, bilin ki eğer bir insan sevdiği cansız şeylerle bile konuşuyorsa insanlarla kuramadığı bağı onlarla kurmuştur. Bu felsefi konuşmayı bir kenara bırakıp gerçeğe dönüyorum.

Abim tam bir şerefsizdir. Hayattaki tek şansızlığım onun kardeşi olmaktı sanırım. Ulan heeyaaağğtt, diye evin içinde bağırasım geliyordu ama yemiyordu işte.

Şimdi o beyinsizi anlatmakla uğraşamayacaktım, elbet biraz sonra nasıl bir hayvan olacağını görecektiniz.

Özür dilerim hayvanlar, size hakaret etmek istememiştim.

Önümdeki kavanozu alıp zenginliğin getirdiği faydalardan biri olan kocaman odamın çok göze çarpmayan kısmına koymuş olduğum mini buzdolabına doğru ilerlerdim kalkıp. Abim karakter olarak sıfırdı lakin para konusunda bir şey diyemeyecektim. Zaten tek çıkarım parasını yemek. Başka türlü onunla yaşanmazdı ki zaten.

Odamın kapısı tıklatıldı. Kimin geldiğini biliyordum. Ev işlerini yapan ve yıllardır bizimle çalışan Emine teyzeyi pek uğraştırmamak adına seke seke kapıya gittim. Pek konuşkan biri değildi fakat işinde oldukça hızlı ve pratik biriydi. Çoğu zaman bazı zor zamanlarımda bana çok yardımı çok dokunmuştu. Hoplaya zıplaya gittiğim kapıyı açtım. "Abin geldi kızım, yemekte seni bekliyor." Dedi samimi bir ifadeyle. "Tamamdır sultanım." Diyerekten yanağından bir makas aldım. Emine teyze homurdanırken ben çoktan merdivenleri salına salına inmeye başlamıştım.

Sebebini bilmediğim bir şekilde taşınmıştık bu eve. Bir hafta oluyordu. Allah'tan abim hemen yeni bir okula yazdırıp yeni bir hayata geçiş yaptırmamıştı, bir hafta buralara alışma süresi vermişti. İki katlı, lüks bir villaydı burası. Bahçeli, havuzlu normal bir villa. Odalarım hariç yaşadığım evlerin hepsi kasvetliydi zaten. Abim ruh gibi yaşayan bir manyak olduğu için evde kendimi hep tek hissederdim. Gerçi olsada tek olmasada tek hissederdim.

Nihayet salona geldiğimde alaylı bir tavır takındım. "Ooo Demir beyler de sonunda teşrif etmişler. Tam üç gündür eve gelmeyince artık beni bu villada terk ettiğini düşünüyordum." Diyerekten masaya doğru ilerledim. "Boş konuşma Deniz. İşlerim vardı." O işler karı kıza para yedirmek olmasın, diyemedim. Bu sefer harbiden beni öldürebilirdi manyak. Gerçi abimin parasını yedirttiği bir kadın vardı, o zaten tüm kadınlara bedeldi.