BATERİST

8. TAKİP

Selam, oy ve yorumlarınızı bekliyoruum.

Multimedya: Demir Alsoy

Keyifli okumalar. 🥁💞🔥😽🦋

Önümdeki laptopu kapatarak ayağa kalktım ve gerindim. Şakasız tüm gün dizi izlemiştim.

Her ne kadar saf ve masum bir polis gibi davranıp sonrada milleti öldürüp dizinin sonunda ölsende ve ben o sahnede hüngür hüngür ağlasamda seni çok sevdim seri katil kekim...

Aynadan kendime baktım. Gözlerim hâlâ dolu doluydu. Cidden onca derdim yokmuş gibi bir diziye saatlerce ağlıyorum ya, o çok sinirimi bozuyordu.

Akşam olmuştu bir de. Abim gelmiş olmalıydı. Saçlarımı açıp aşağıdan gevşek bir örgü yaptım ve odadan çıktım. Burnumu çeke çeke merdivenleri indim. Abim salonda oturuyordu ve kucağında siyah laptopu vardı. Ona yüzümü pek göstermemeye çalışarak, "Biraz hava alacağım bahçede." Dedim ve bahçe kapısına doğru yürüdüm. "Çok durma, yemek yiyeceğiz." Dedi arkamdan. Bir şey demeyip ışıklandırmalı bahçeye çıktım.

Sallanan koltuğa oturdum ve kollarımla gözlerimi sildim. Ağlamak istediğim ama ağlayamadığım zamanlar bir şey tetikleyince saatlerce ağlardım. Örneğin bir dizi sonuna ağlamam gibi. Burada ağladığım sadece dizi sonu değildi, bir anda her şeyin patlamasıydı.

Yan tarafıma bir ağırlık çöktü. Aynı zamanda burnuma sigara dumanı doldu. "Niye ağlıyorsun?" Ali'nin sesini duyduğumda hızlıca yüzümü sildim. "Yok bir şey." Diyerek ayağa kalktım ama kolumdan tutarak geri oturttu. "Güvenliğinden sorumluyum, seni neyin ağlattığını söyle yalnızca." Dedi düz bir sesle. Ellerimle yüzümü kapatıp dirseklerimi dizlerime koydum.

"Niye seri katil olduki zaten?" Dedim ağlamaklı bir sesle. Yanımdaki adamın kaşlarının çatıldığını hissetim. "Ne, kim?" Dedi gergin bir sesle. "Bir de çıkmış masum numarası yapıyor puşt!" Diye abartmaya başladım, tepkisini merak ettiğim için. "Deniz!" Dedi sabrı tükenmişcesine. Oysa daha hiçbir şey dememiştim. "Nefret ediyorum şerefsiz sevme huyumdan, sonrada arkalarından deli gibi ağlama huyumdan." Bunu dememle saniyeler sonra kendimi yerde bulmam bir oldu.

Kıç üstü yerdeyken şaşkınca ona baktım. Bir anda ayağa kalkıp koltuğu ittirmiş ve beni düşürmüştü. Ağzımdan küçük bir çığlık çıktı. "Ne yapıyorsun sen?!" Diye çığırdım resmen. Kaşları çatık bir biçimde sigarasını yere attı. "Kimden bahsettiğini sordum, söylemedin. Kendine gelmen için düşmen mi gerekiyordu illede?" Sinirle yumruğumu yere vurdum. "Sen kendi işlerini hallederken seri katilin teki gelip beni kaçırmaya kalkıştı. Oldu mu?!" Diye söylendikten sonra ayağa kalktım. O ise bana ciddi miyim diye bakıyordu.

"Of şaka şaka. Tüm gün dizi izledim de, sonda seri katil kekim öldü. Ona ağlıyordum sabahtandır." Yüzündeki ciddi ve gerginlik dolu ifade kırılır gibi oldu. "Eğer ciddiysen kafayı yemişsin velet. Hangi manyak bir diziye ağlar?"

"Ben ve benim gibi olan dizikolikler. Ayrıca bu saatte burada ne işin var? Şu kendi işlerini hallettin mi?" Dedim. "Şu kendi işlerimi hallettim ve geldim. Abinle konuştuk ve eğer bir yere gitmeyeceksen gideceğim ben de." Dedi. Omuz silktim. "Of git be, zaten gidersem ararım ki seni. Mâlum, uykun hafifmiş ya... neyse iyi akşamlar Ali bey." Benden kaç yaş büyük adama sadece adıyla hitap etmekten daha iyiydi.

"İyi akşamlar küçük hanım." Dediğini duyunca bir şey demedim ve arkama dönüp yürümeye başladım. Onu ardımda bırakıp eve girdim. Abim masaya geçmişti. Gidip her zamanki yerimi aldım ben de. "Ali sana nasıl davranıyor? Korumadan rahatsız olmuyorsun değil mi?" Diye sordu. Önümdeki sarmadan tabağıma biraz doldurdum. "Hayır, normal davranıyor işte. Çok şaşkınım ama rahatsız olmadım. Normalde senin yaptığın her şeyden rahatsız olurdum ya..."