MELEZ ALFA (DOĞUŞTAN ALFA 2)

BÖLÜM 37: GÖLGE

SELAM ARKADAŞLAR. UZUN BİR ARA OLDU FARKETTİM AMA YAZILILARIM DAHA DÜN BİTTİ VE UZUN BİR YAZILI HAFTASI OLDU. ASLINDA İKİ HAFTA OLDU YAZILILARLA GEÇEN.ONDAN ÖNCE DE ÇALIŞMAKLA BİR HAFTA GEÇİRMİŞTİM. KISACASI UZUN BİR MARATONDAN ÇIKMIŞ GİBİ HİSSEDİYORUM KENDİMİ. DÜN DE HEMEN YAZMAYA BAŞLADIM. BİTTİ SONUNDA VE BENCE GÜZEL OLDU. UMARIM SİZ DE BEĞENİRSİNİZ.

EĞER BİRİNCİ KİTABI OKUMADIYSANIZ BU AÇIKLAMANIN DEVAMINI OKUMANIZI ÖNERİRİM. ÇÜNKÜ İK KİTAPTAN DA ALINTILAR VAR. İLK KİTAPTA DODDS ADINDA BİR VAMPİR DEAN'İN EVİNE GİRİP ANNESİNİ ÖLDÜRMÜŞTÜ VE DEAN BUNUN ÜSTÜNE İNTİKAM YEMİNİ ETMİŞTİ. O YÜZDEN KİTABIN SONUNDA DODDS'U ÖLDÜRMÜŞTÜ. 

UMARIM BEĞENİRSİNİZ BÖLÜMÜ !

---Alexandra---

Yıkılmıştım.. Bir an için kalbim çıkacak zannetmiştim ama sonra bunun imkansız olduğunu hatırlattım kendime.. Bir kurt adamdım. Böyle bir şey yüzünden ölemezdim ama Dean'e olan benim başıma gelseydi ölebilirdim. Keşke ölseydim..

Bir yandan ağlıyor bir yandan da "Hala tamamen ten rengi solmadı. Yaşıyor olamlı." diye bağırırak kendimi kandırmaya çalışıyordum ama ben de dahil odadaki herkes bunun sadece bir "inkar" olduğunu biliyorduk.

Aradan kaç saat geçtiğini anlamadığım bir süre sonra ağlamayı kesebilmiştim. Ama bu benim iradem dışında gelişen bir durumdu. Sadece akacak göz yaşı kalmamıştı. Yoksa daha saatlerce ağlayabileceğim konusunda hiçbir şüphem yoktu.

Normalde bana bu kadar acı yaşatan bir şey olsaydı hemen Dean'in yanına koşup kendimi teselli etmeye çalışırdım. Beni rahatlatma konusunda çok iyi iş çıkarırdı ama şimdi? Ne yapacaktım? Kimin yanına koşup başımı omzuna yaslayıp beni rahatlatmasını isteyecektim?

Elime telefonu aldım ve önüme gelen ilk aranabilir gibi gelen kişiyi aradım. Sonra açana kadar ekranda "Leo aranıyor" yazısını izledim. Sonunda açtığında telefonu kulağıma götürdüm ve direk konuya girdim..

---Leo---

"Buraya gel." demişti Alex telefonu açar açmaz. Beni şaşırttığını itiraf etmem gerekirdi.

"Alex? Ne oldu? Sen annenin yanında değil miydin?"

"Hayır döndüm ve çok..çok kötü bir şey oldu."

"Alex ne oldu?" telaşlanmaya başlamıştım.

"Dean.. Eve onu.. Ona.. kazık sapladı. O.." dedi ve devamını getiremeden ağlamaya başladı ama zaten sözlerini tamamlamasına gerek yoktu. Anlamamam için gerizekalı olmam gerekirdi.

"Tamam. Tamam hemen geliyorum Alex." demiştim. Ona "Sakin ol." ya da "Her şey geçecek." gibi avutma lafları da edebilirdim ama bunun sadece bir kandırmaca olduğunu biliyordum. Bu geçmeyecekti ve hep acıtacaktı.

Hızlıca kapının önüne gidip ayakkabılarımı giyinmeye başladım. Tam evden çıkacakken aklımda şimşekler çakmıştı. Ailemden bana kalan en önemli miraslardan bir tanesi olan kitap aklıma gelmişti. Kurt adamlarla ilgili ve doğa üstü dünyayla ilgili bütün bilgilerimi o kitaptan almıştım ve bu bilgiler hiç azımsanmayacak şeylerdi. Neredeyse tüm doğa üstü dünya bir kitabın içindeydi ve bu kitaptan bende bir tane vardı. Hatta bu kitabın başka bir örneği olup olmadığı konusunda bir fikrim yoktu. Ama önemli olan bu değildi. Önemli olan o kitapta okuduğum ve hala aklımda olan şu an işimize yarayableceğini düşündüğüm bir bilgiydi.

Ayağımda ayakkabıların olmasını umursamadan Kitabın olduğu yere koştum. Kitabı gardrobumun en arkasına kıyafetlerimin altına koyuyordum. iyi saklamam gerekiyordu çünkü yanlış ellere geçmemesi gereken bilgilerle dolu bir kitaptı. Hemen ilgili sayfayı bulmak için sayfaları hızlı hızlı çevirmeye başladım.