MELEZ ALFA (DOĞUŞTAN ALFA 2)

BÖLÜM 4 : SEVGİLİ

SELAAAM. BU GÜN BAYRAM HEPİNİZİN BAYRAMINI KUTLUYORUM. BOL KAZANÇLI BAYRAMLAAAR HAHAHA :D BEĞENMENİZ DİLEĞİYLEEE. :D

MEDYA : ALEXANDRA

---Dean---

Gecenin yorgunluğunu atmak için uzun bir uykuya ihtiyacım olacağı kesindi. Sonraki gün okula gitmeme kararını daha yatmadan alıp kafamı yastığa gömdüm. Uyuyarak dinleneceğimi sanan ben uyurken daha çok yorulacağımı nerden bilebilirdim. Uyurken tabii ki yorulamazdım ama gördüğüm rüyalar çok kötü etkiliyordu beni. Bu gece gördüğüm rüya da yaşadığım en kötü olaylardan birisiydi. 

Daha ilk dolunayım.. İlk defa birilerine zarar vermek hatta yüzlerini paramparça edip bağırsaklarını çıkarıp onları bağırsaklarıyla boğmak istiyorum. Evet biraz fazla psikopatça ama yapabileceğim bir şey yok. Dolunay kurt adamların gerçekten insan içgüdülerini bırakıp sadece vahşi bir hayvan gibi düşünebildiği zamanlar. Kesinlikle hiç hoş değil.. Ben , Alex , Will aynı anda zincirlenmiştik. Üçümüz de daha yeni kurt adam olmuş kişilerdik ve kontrolün k’sini bile beceremiyorduk. Hepimizi birbirimizden ayrı yerlere zincirlemişlerdi. Will’i Halt , Alex’i Clarisse , beni de Rick bekleyecekti. Zincirleri kırmamız halinde – ki büyük ihtimalle kıracaktık- bizi tutmaları gerekiyordu. Daha kontrolü kaybetmemin üzerinden on beş dakika ya geçmiş ya da geçmemişti ki ben zinciri kopardım. Bunu gören Rick hemen yarı kurt olup üzerime atladı ama planlamadığımız bir şey vardı. Ben bir doğuştan alfaydım ve Rick’e çarptığım gibi onu metrelerce savurabilecek gücüm vardı. Aynen de öyle oldu. Ona bir yumruk attım ve duvara yapıştırdım. Sonrada dışarıda kafasını koparacak insan aramaya çıktım.

İşte oradaydı. Bir insan.  Ona doğru koşmaya başladım. Bunu yaparken bir yandan da insan kısmım kendimi durdurmaya çalışıyordu ama işe yaradığı pek söylenemezdi çünkü şu an dolunay vardı ve sadece içgüdülerime göre hareket ediyordum. Kurtların iç güdüleri ağır bastığı için de etrafaölüm saçan bir hayvana dönüşüyordum. Tam adamın yanın gelmiştim. Pençelerimi kaldırdım tam indirecektim ki boynumda keskin bir acı hissettim. Sonra bedenim uyuşmaya başladı.. Sonrası karanlık.

Hemen sonra yerimde sıçrayarak uyandım. Tekrar o adamı öldürmediğim için tanrıya şükrettikten sonra o günün devamı aklıma geldi. Boynumdaki acının sebebi Rick’in boynuma sapladığı kurtboğan dolu enjektördü. Zaten Peter’ın üstünde kullandığım numarayı da Rick bana böyle öğretmişti. Bu olaydan sonra da Rachel’dan zincirlere büyü yapmasını istemiştik.

Bu kadar az uyumak bak yetmeyeceği için yatağa tekrar yattım uyumaya çalıştım. Tam uykunun rahat kollarına kendimi bırakacaktım ki telefonum çalmaya başladı.

“Hay lanet olsun hangi salak bu saatte arar ki beni.” Diye söylenerek telefonumu gözüm kapalı bir şekilde yatağımın yanında ki çekmecenin üstünde bulmaya çalıştım. Bulunca elime aldım ve ekrana baktım. “Eve “ . Telefonun ekranında kocaman bir şekilde onun ismi yazıyordu. Bütün bastıran uykum dağıldı ve ben sıçrayarak yerimden kalktım ve telefona bakarak :

“Ah şey özür dilerim sana salak demek istememiştim.” Bunları söylerken samimiydim çünkü o aradığında bendeki sönük zeka parıltısı bile sönmüştü ve telefondan özür dilemiştim. Nasıl bir salaklık yaptığımı fark edince telefona bön bön bakmaya başladım. Tabii bu sırada telefon kapandı. Ben de hemen geri aradım ve açmasını bekledim. Açtığında hemen söze girdim ve:

“Aah .. şey .. özür dilerim müsait değildim açamadım ..”

“Önemli değil . Neden okula gelmediğini soracaktım.”

“ah ben mi. Şey oldu ıı şey. Dün gece uyuyamadım. O yüzden sabah kalkamadım.”

“Hadi yaa. Ben de bu gün gezeriz falan demiştim.”