Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
🤘🏻همه چیز تغییر میکند🤘🏻
اسمات داره 🔞 صندلی وارونه شده ، میز بهم ریخته ، گلدون های شکسته و تخته وایت بردی که وسط کلی کاغذ روی زمین ولو شده بود نشون میداد بازپرس چونگ هی به سیم اخر زده , سرش و بین دستاش گرفته بود و نفس های عمیق میکشید (چند ساعت قبل) شماره تلفن و گرفت و منتظر موند دو نفر پشت سیستم های حرفه ای منتظر بودن تا به محض وصل شدن تماس نامجون مکانشو ردیابی کنن ، دو نفر دیگه با هدفون هایی روی گوشاشون منتظر بودن تا کوچیک ترین سر و صدای اطراف و بررسی کنن و فرمانداری که تمام حواسش به زیر دستیاش بود تا همه چیز تحت کنترل باشه + الو _ نامجون شی ... + یاااااا بازرس چوووونگ هی دلم برات تنگ شده بود _ پس چرا نمیای ببینیم همو ؟ نامجون خندید و صدای بستن در ماشین پشت سرش شنیده میشد + راستش من سرم شلوغه ، خیلی کارای مهم تری دارم بعد صدای بستن کمربندش اومد ادامه داد + درست برعکس تو که میخوای از خطی که قابل ردیابی نیست مکانمو پیدا کنی چونگ هی با چشمایی که رگه های قرمز خشم توش پیدا بود به پسری که پشت مانیتور نشسته بود نگاه کرد ، پسر با نا امیدی و کمی ترس سرش و پایین اورد و در سکوت حرف نامجون و تایید کرد چونگ هی صدای خندش و از پشت تلفن شنید + اگر بخوای تا صبح پشت خط میمونم ولی صدای روشن شدن ماشین شنیده شد + فکر نکنم کاری از دستت بر بیاد فشار انگشتای بازپرس روی تلفن نشون از خشم زیادش بود دستش و پشت صندلی گذاشت تا تعادلش و حفظ کنه و غرید _ گیرت میارم کیم نامجون ، روزی که گیرت... صدای بوق ممتد پشت گوشی نشون میداد نامجون صبر نکرده تا اون تهدیدش و کامل کنه تلفن و با دست لرزون پایین اورد و چند دکمه بالای پیراهنش و باز کرد احساس خفگی میکرد + توی پارکینگ بود ، نویز هایی که دریافت میکردم ، صدای پاهاش که اکو داشت نشون میداد توی پارکینگ بزرگیه چونگ هی با خشم به جکسون چشم دوخت _ براوو جکسون وانگ ، اینا چیزایی بود که لازم داشتم جکسون سرش و پایین انداخت ، درواقعا این کارش بود و هرکسی نمیتونست انقدر سریع تحلیل کنه اما خب این برای چونگ هی کافی نبود ، فرماندار یوو دستش و روی شونش گذاشت و دعوتش کرد تا کمی آروم باشه + هِی ، پیداش میکنیم ... *** به میله آهنی بالا سرش چشم دوخته بود و فکر میکرد ، یک ساعتی میشد که به پشت روی تختش افتاده بود به این فکر میکرد ، دقیقا چیشد ؟ جیمین داخل دستشویی هولش داده بود ، لباش و تا نزدیکی های صورتش اورده بود تا ببوستش ولی در عوض بعد عذرخواهی با عجله اونجارو ترک کرده بود ، جونگ کوک همونطور خشک شده بود به مسیر رفتن جیمین زل زده بود و تقریبا ذهنش خالی از هر ایده ای بود اما حالا ، نمیتونست با هزار مدل نظریه متفاوت کنار بیاد و تمامه این نظریه ها به یه سوال ختم میشد + جیمین چه مرگش شده؟ _ چرا مثل احمقا لبخند زدی ؟ چرخید سمت جین و دستش و تکیه‌گاه سرش کرد ، میتونست از هیونگش مشاوره بگیره پس لبخندش پر رنگ تر شد و شیطون به جین چشم دوخت + هیونگ ... *** با مشت های پی در پی به جون در آهنی انفرادی افتاد و با خشم فریاد میزد + لعنت بهتون ، گاییدمون لاشیا .. لگد هاش و سمت در پرتاپ میکرد و تمام خشمش و تو صداش ریخته بود ، نمیتونست باور کنه به همین راحتی برگه آزادی مشروطش و جلوی چشماش پاره کردن ، از نظر اونا تمام امید جیمین یه برگه بی ارزش بود که بعد پاره کردنش میشد اونو توی آشغالی انداخت صدای فرماندار تو گوشش پیچید که میگفت + شماره به دردمون نخورد ، برو با یه خبر بهتر برگرد کی بود که توی اون لحظه به فرماندار حمله ور نشه و یقش و نچسبه و تو صورتش نعره نزنه ؟ دلیل انفرادی بودن جیمین هم دقیقا همین بود ، نفرتش از جونگ‌کوک،نامجون، جین و حالا هم فرماندار پیر و کچل و بازپرس لاشی بیشتر و بیشتر میشد خشمش به بغض تبدیل شد و کنار در نشست و تکیه شو به دیوار سرد داد + تهیونگ راست میگفت، بودن جونگ کوک فقط دردسره ، و من توی بودن اون غرق شدم دستاشو جلوی صورتش گرفت و ناله کرد تحمل دوباره برگشتن به سلولی که جونگ کوک توش بود براش غیر ممکن بود ، اخمی کرد و از جاش بلند شد _ هی به جای ناله کردن فریاد زدن ورزش کن ، یه کار مفید کن و مزاحم نشو مرتیکه الاغ جیمین چشم غره ای به صدایی که احتمال میداد از سلول بغلی باشه رفت ، شایدم حق با اون غریبه باشه ، اگر قرار بود جیمین مدت زیادی با این زندان و تمام آدمای توش سر کنه ، وقتش بود یکم قوی بشه *** دو روز از ناامیدی جیمین میگذشت ، دو روزی که جیمین روزه سکوت گرفته بود ، صبح که از خواب بلند میشد بجز وقتایی که مجبورش میکردن یه لقمه غذا بخوره از سلول خارج نمیشد و شب ها انقدر زود میخوابید که حتی به قول جونگ کوک مرغ هم این ساعت نمیخوابید ، حالا بعد دو روز یاد حرف غریبه افتاد ( ورزش کن ، یه کار مفید کن و مزاحم بقیه نشو) از جاش بلند شد و نامطمئن به سمت باشگاه قدم برداشت ، وقتی واردش شد صدای ناله و اربده های خشن توی هم گمشده بود و بوی عرق بدجور توی ذوقش زد اما در اخر نگاهش روی کیسه بکس وسط سالن ثابت موند ، خودش بود ، جیمین دلش میخواست مشت بزنه ، به سمت کیسه بکس قدم برداشت و نزدیکش شد ، صورت فرماندار و وقتی برگه ازادیشو پاره میکرد تصور کرد و مشتش و بالا اورد و محکم روی کیسه بکس کوبید و بلافاصله ناله بلندی کرد و دستش و توی بغلش گرفت ، فکرشم نمیکرد کیسه بکس انقدر محکم باشه نگاه چپ چپی به کیسه کرد و زیر لب زمزمه کرد _ لعنتی مشت بعدیشو آروم تر و با احتیاط تر کوبید که کسی از پشت بازوشو گرفت و حالتش و تغییر داد ، پاشو لای دو تا پاش گذاشت و پای راستش و کمی عقب تر از بدنش برد ، خودش و نزدیک تر کرد و جیمین زمزمه آرومش و کنار گوشش شنید + اینجوری درسته و با حرکت دست خودش که بازوی جیمین و چسبیده بود مشتش و سمت کیسه برد ، جیمین به سرعت خودش و کنار کشید و اخم وحشتناکی تحویل جونگ کوک داد و بدون حرف حرکتی که بهش یاد داده بود و تغلید و کرد مشت زد ، جونگ کوک لبخندی بهش زد و سرش و تکون داد + کی و تصور میکنی ؟ منو ؟ جیمین زیر چشمی و نگاهش کرد جونگ کوک نزدیکش شد و دستش و چسبید ، انقدری سفت که مقاوتش بی فایده باشه ، باندی دور دستاش پیچید و به چشماش زل زد + اینطوری کمتر اسیب میبینی قلب جیمین بی قراری میکرد اما اهمیت نداد و همونطور که مشتش و به کیسه میکوبید موهاش و با حرکت سرش عقب فرستاد و زمزمه کرد _ مطمئن باش اینهمه تلاش برای صورت بی ارزش تو نمیکنم .. نیم ساعت گذشت ، جیمین ایستاد و خم شد تا نفس بگیره و اهمیتی به وجود کوک نکرد . جونگ کوک گوشه لبش و گاز گرفت و سعی کرد توجه نکنه که چقدر از این ضد و نغیض بودن رفتار جیمین کلافس + لازم نیست برای روز اول خودت و انقدر خسته کنی جیمین صاف ایستاد ، چهره درهمش نشون میداد از دخالت جونگ‌کوک خوشش نیومده مشتش و اروم به سینش کوبید و ولوم صداش و فقط یذره از دفعه قبلی بلند تر کرد _ تو کاره دیگه ای جز اینجا ایستادن و فضولی کردن نداری ؟ جونگ کوک عصبی از رفتار سرد جیمین مشتش و بدون دستکش به کیسه کوبید و جیمین مجبور شد برای دفاع از صورت و دماغش دستاشو جلوی صورتش بگیره و وقتی اونارو پایین اورد خبری از جونگ کوک نبود .
