"...sivri kelimelerini yüreğime,
saplasan bile sessiz kalırım.
çünkü görmüyor musun?
dilim yaralı,
ama senin iğne ipliğin dudaklarımı hedef aldı."
Tüm dünyanın tanıdığı, henüz 20 yaşında bir kız.
Savaşı kendisiyle,
Geçmişiyle,
Ailesiyle.
Terk edi...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Geçmişin kollarında, hiç beklemediğin bir anda, kıskıvrak..."
🌺
Billie Eilish, Bellyache Patrick Watson, Je te laisserai des mots
Kaos, ben daha radyo programına devam ederken başlamıştı ve çıktığımda çok daha korkunç bir hâl almıştı. Ama o sıra, içeride sorulan sorularla boğuştuğum için bunun farkında değildim tabii.
İlk başta sıradan, gündelik bir sohbet olarak başlamıştı. Sonra performans sergileyeceğim birkaç yerden, birkaç ay önce çıkan albümümden, yeni çıkan şarkımdan konuşmuştuk. Bir sanatçının asıl konusu olacak meseleler bende 'asıl konuya' gelmeden önceki ısınma turu niteliğini taşımıştı çünkü medyanın içine öyle sert düşmüştüm ki, insanlar müziğimden çok benim arka plandaki hikayemi merak ediyordu. Şarkı bir köşede devam etse de olurdu. Onlar sansasyonel haberleri duymak istiyorlardı.
"Bu konuları konuşmaya hazır olduğuna emin misin? Rahat değilsen bahsetmek zorunda değilsin." Hastane süreci şimdilerde herkesin merak ettiği tek şeydi. Otel odamı paramparça ettiğim doğru muydu? Penceremden vazolar, tablolar mı fırlatmıştım? Sinir krizi mi geçirmiştim yoksa şımarıklık mıydı?
Bileklerimi kesmiş miydim gerçekten? Sıyırıp kanıt olarak göstermemi isteyecekler miydi? Birinin aylar önce yazdığı ama o pencereyi her gördüğümde aklıma gelen teorinin cevabını da istiyor muydu benden? Gerçekten pencereden atmak istemiş miydim kendimi?
"Hazırım, çünkü kimsenin anlattığı, dallandırıp budaklandırdığı gibi bir şey olmadı." Avukat bir anne babanın kızı olmaktı belki de böyle kılçıksız yalan söyleyebilmemin sebebi. Onlar da anlayabiliyorlar mıydı acaba yalan olduğunu, merak ediyordum. Ama sanırım önce beni dinleyip dinlemediklerini sormam gerekiyordu.
"O gün ne oldu tam olarak?"
"Mide zehirlenmesi yaşadım," dedim. "Bir anda kusmaya başlayınca odada benimle olan arkadaşlarımdan biri endişelendi ve korumalara haber verdi. O sırada otelde kalıyor oluşum ve apar topar en yakın hastaneye kaldırılışım dedikoduların önünü durdurulamaz şekilde açtı. Sadece otelden de değil tabii, hastanede mide zehirlenmesi yaşadığımı duyan hemşirelerden birkaçı da bunun sebebinin intihara teşebbüs olduğunu söylemiş sanırım... Anlayacağın olay, bir mide zehirlenmesinden buralara geldi."
Acıyan bakışlarına karşı hiçbir duygu yoktu içimde, çünkü ağzımdan çıkan çoğu şey yalandı. Bir yalana karşı hissedilen acıma duygusu, benim hiçbir yerime dokunmuyordu. "Neden ondan sonraki dört ay ortalıkta yoktun? Yeni albüm de çıkarmıştın halbuki... O dönem rehabilitasyona yattığını da söyleyen çok oldu ve aslında dedikoduların da önü bu noktadan itibaren alınamaz hale geldi."
